Μετά την Αγία Πεντηκοστή εορτάζουμε τους Αγίους Πάντες, των οποίων η εορτή είναι συνέπεια της Πεντηκοστής. Όλοι οι χοροί των Αγίων αποτελούν απόδειξη ότι το Άγιο Πνεύμα υπάρχει και χορηγεί την αγιότητα. Αυτή η παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα στη ζωή των ανθρώπων και τα σπλάχνα της οικουμένης, έχει σκοπό να θεοποιήσει, να αγιάσει, να καθαρίσει, να σώσει τον άνθρωπο και να τον μεταβάλλει σε «κατά χάριν Θεό». Αυτός είναι και ο σκοπός της Εκκλησίας που ιδρύθηκε την Πεντηκοστή: η θέωση, ο αγιασμός των ανθρώπων. Από τότε η αγιότητα είναι σκοπός της ζωής όλων των πιστών και γνησίων χριστιανών.
Ο λόγος του Θεού μας καλεί στην αγιότητα: «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26 & Α΄ Πέτρ. 1,16) και ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει: «Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν» (Α΄ Θεσς. δ΄,3).
Τα στάδια της κατά Χριστόν αγίας ζωής
είναι τρία: είναι το στάδιο της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως. Στο
στάδιο της καθάρσεως, ο πιστός χριστιανός αγωνίζεται κατά της αμαρτίας και με
την χάρη του Θεού και την άσκησή του φτάνει στο σημείο να μένει ταπεινός με
αδιάλειπτη προσευχή και έμπρακτη αγάπη. Στο στάδιο του φωτισμού ο νους, δηλαδή
ο οφθαλμός της ψυχής του, ανοίγει στην παντοδύναμη χάρη του Θεού και ο αποκτά
θείες εμπειρίες, όπως διόραση, προόραση, δυνάμεις, που όμως δεν είναι δικές
του, αλλά του Αγίου Πνεύματος που σκήνωσε μέσα του. Στην κατάσταση αυτή, ο
άγιος με τις θερμές του προσευχές στον Κύριο, βιώνει την αναφαίρετη χαρά του
παραδείσου που ζει από αυτή τη ζωή. Στο ανώτατο στάδιο της θεώσεως ο άγιος
λούζεται από το θείο και άκτιστο Φως και για όσο διάστημα διαρκούν αυτές οι
εμπειρίες κοινωνίας με τον Θεό, δεν νιώθει καμία βιολογική ανάγκη, αφού
τρέφεται από την χάρη του Θεού. Σε αυτό το στάδιο, δεν φτάνει κανείς με τις
δικές τους δυνάμεις, γιατί είναι δώρο του Θεού.
Ο σύγχρονος όσιος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής έλεγε ότι οι Άγιοι είναι ένας καθρέφτης για να βλέπουμε τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μας και να αγωνιζόμαστε στο δρόμο της αρετής. Αν καθρεφτιστούμε μέσα στους Αγίους, θα δούμε ότι εκείνοι άφησαν τα πάντα για τον Χριστό, έκοψαν κάθε αλυσίδα που τους έδενε με τα υλικά και τα φθαρτά. Με αυτόν τον τρόπο ακολούθησαν ελεύθεροι τον Κύριο και γιαυτό βρίσκονται στη Βασιλεία των Ουρανών.
Εορτή Αγίων σημαίνει μίμηση Αγίων, οι οποίοι ως μιμητές και αυτοί του Χριστού γίνονται πρότυπα, που δεν προβάλλουν το δικό τους εγώ, αλλά το αφανίζουν για να φανερωθεί ο Χριστός. Έτσι οι Άγιοι μαρτυρούν την παρουσία του Χριστού μέσα στον κόσμο και διατηρούν ανοιχτό το δρόμο προς τη θέωση. Οι Άγιοι μπορούν να γίνουν σε μας σήμερα φωτεινοί παιδαγωγοί προς το αιώνιο Φως, που είναι ο Χριστός, αν τους μιμηθούμε στην πίστη, στην αγάπη, στην ομολογία, στην ενάρετη ζωή.
Καθίσματα. Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον
Προπατόρων Πατέρων Πατριαρχῶν, Ἀποστόλων Μαρτύρων Ἱεραρχῶν, Προφητῶν καὶ Ὁσίων σου, Ἀσκητῶν καὶ Δικαίων τε, καὶ παντὸς ὀνόματος, ἐγγεγραμμένου ἐν βίβλῳ ζωῆς, τὴν ἁγίαν μνήμην, τελοῦντες Χριστὲ ὁ Θεός, πάντας συγκινοῦμεν, εἰς πρεσβείαν δεόμενοι, Εἰρήνευσον τὸν κόσμον σου, δι’ αὐτῶν ὡς φιλάνθρωπος, ἵνα πάντες βοῶμέν σοι, ὁ Θεὸς ὁ ἐνδοξαζόμενος, ἐν βουλῇ Ἁγίων σου, σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς, ὁ δοξάσας ἀξίως τὴν μνήμην αὐτῶν.
Δόξα Πατρὶ… Καὶ νῦν… Θεοτοκίον ὅμοιον
Τὴν οὐράνιον πύλην καὶ κιβωτόν, τὸ πανάγιον ὄρος, τὴν φωταυγῆ, νεφέλην ὑμνήσωμεν τὴν οὐράνιον κλίμακα, τὸν λογικὸν Παράδεισον, τῆς Εὔας τὴν λύτρωσιν, τῆς οἰκουμένης πάσης, τὸ μέγα κειμήλιον, ὅτι σωτηρία, ἐν αὐτῇ διεπράχθη, τῷ κόσμῳ καὶ ἄφεσις, τῶν ἀρχαίων ἐγκλημάτων, Διὰ τοῦτο βοῶμεν αὐτῇ΄ Πρέσβευε τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς εὐσεβῶς προσκυνοῦσι, τὸν πανάγιον τόκον σου.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς