«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».
«Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ»
(Ματθ. δ΄ 19-20)
Ο Χριστός αρχίζοντας το θεϊκό Του έργο κάλεσε τους συνεργάτες Του να Τον ακολουθήσουν, για να τους ετοιμάσει να συνεχίσουν το έργο Του στην ανθρωπότητα. Ο Κύριος γνώριζε καλά την ψυχή τους. Ήταν απλοί άνθρωποι, εργάζονταν ως ψαράδες και διέθεταν πίστη στο Θεό και υπακοή στο Λόγο Του. Μπορεί να ήταν απλοϊκοί ψαράδες, αλλά οι ψυχές τους διψούσαν και πεινούσαν για την αλήθεια, την δικαιοσύνη και τη Βασιλεία του Θεού. Ο Ανδρέας ήταν προηγουμένως μαθητής στον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Και όταν ο Ιωάννης έδειξε τον Ιησού και είπε ότι Εκείνος ήταν ανώτερός του, ο Ανδρέας άφησε τον Ιωάννη και ακολούθησε τον Χριστό.
Στη σημερινή περικοπή, ο Ιησούς περιπατώντας στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα και τον Ανδρέα, τη στιγμή που ετοίμαζαν να ρίξουν τα δίχτυα τους και τους απευθύνει τη μεγάλη πρόσκληση να Τον ακολουθήσουν. Ήταν και οι δύο ψυχές καλοπροαίρετες που αναζητούσαν τον Θεό γι’ αυτό και δέχθηκαν την πρόσκληση. Προχωρώντας ο Κύριος συναντά και άλλους δύο αδελφούς αλιείς, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη μαζί με τον πατέρα τους τον Ζεβεδαίο και κάλεσε κι αυτούς να Τον ακολουθήσουν. Και οι τέσσερις πρώτοι μαθητές άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν. Έγιναν απόστολοί Του, χάρισαν τον εαυτό τους στην κλήση του Ιησού και αξιώθηκαν να εργασθούν για τον ευαγγελισμό των ανθρώπων και τη σωτηρία του κόσμου. Δέχθηκαν τη δωρεά του Θεού, αφήνοντας κάθε λογική, κάθε υλικό συμφέρον και αυτό το φυσικό συναίσθημα. Και οι τέσσερις δέχθηκαν αμέσως την κλήση του Χριστού αυθόρμητα και ολοκληρωτικά. Η πράξη τους αυτή στη μεγάλη κλήση ήταν πράξη προθυμίας και υπακοής. Εμπιστεύθηκαν τον Χριστό και παραδόθηκαν στο θέλημά Του και στην αγάπη Του.
Ο Κύριος και σήμερα μας απευθύνει την πρόσκληση να Τον ακολουθήσουμε. «Δεῦτε πρὸς με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι καγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11,28). Η κλήση είναι καθαρά προσωπική αλλά και παγκόσμια. Μας καλεί με πολλούς τρόπους στην Εκκλησία Του, να συμμετάσχουμε στα Μυστήρια, μας καλεί σε ιερατικά και ιεραποστολικά έργα, μας καλεί με περιστατικά όπως θλίψεις και ασθένειες, μας καλεί και με τον θάνατο που μας θυμίζει πόσο είμαστε φθαρτοί. Στο θείο Του λόγο ανταποκρίνονται οι καλόβουλοι και οι καλοπροαίρετοι, που γίνονται μαθητές Του και ετοιμάζονται από αυτή τη γη να συναντήσουν τον Κύριο και μετά στον ουρανό. Σε όλες τις προσκλήσεις κρίνεται η πίστη και η αγάπη που διαθέτουμε στο πρόσωπό Του.
Θα Του επιτρέψουμε να εισέλθει στην ψυχή μας να κατοικήσει μέσα μας και να μας μεταμορφώσει; Από την ελεύθερη θέλησή μας εξαρτάται και από τις δεσμεύσεις του κόσμου τούτου. Οι αρνητές και οι κακοπροαίρετοι δεν αποδέχονται τον λόγο Του, γιατί η αποδοχή συνεπάγεται αγώνα και θυσία για την εκκοπή των παθών. Αν αποδεχθούμε την κλήση Του, θα ελευθερωθούμε από κάθε δουλεία. Και τότε θα μας πει: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. κε΄ 34).
Εκ της Ιεράς Μονής