Γεννήθηκε στη Ρώμη το 354 (;) μ.Χ από γονείς ευσεβείς και εύπορους, επί Θεοδοσίου Μεγάλου (379-295). Έφηβος χειροτονήθηκε διάκονος στην Εκκλησία, είχε ακέραιο και σεμνό ήθος, πολυμάθεια και πολλές αρετές. Έζησε με προσευχή, μυστηριακή ζωή, μελέτη για την κατά Θεόν γνώση και με την τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου. Αναδείχθηκε σοφός διδάσκαλος και παιδαγωγός, γιαυτό ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος τον προσέλαβε ως διδάσκαλο των παιδιών του Ονωρίου και του Αρκαδίου, με υπόδειξη του Πάπα Ιννοκεντίου. Δίδαξε την κλασσική παιδεία και την σοφία του Θεού και καθοδηγούσε στην ευσέβεια και στην αρετή.
Όμως ο ίδιος δυσφορούσε από την χλιδή, την πολυτέλεια, τα πλούσια δείπνα και τις ευωχίες του παλατιού. Παρακαλούσε με ταπείνωση τον Θεό να τον απαλλάξει από την κοσμική ζωή και να τον οδηγήσει στην οδό της σωτηρίας: «Κύριε, οδήγησέ με πώς να σωθώ». Ο Θεός εισάκουσε την προσευχή του και μία ημέρα άκουσε μία υπερκόσμια φωνή να τον προτρέπει να αφήσει τα εγκόσμια και να πάει στην έρημο: «Αρσένιε, φεύγε από τους ανθρώπους και θα σωθείς». Χωρίς χρονοτριβή μεταμφιέσθηκε σε ζητιάνο, έφυγε από το παλάτι κρυφά και πήγε στην Αίγυπτο σε Σκήτη και εκάρη μοναχός. Μετά από δεύτερη θεία εμπειρία επέλεξε ως άσκηση την σιωπή και ησυχία: «Αρσένιε, να φεύγεις, να σιωπάς, να ησυχάζεις· γιατί αυτές είναι οι ρίζες της αναμαρτησίας».
Με αυτόν τον αγώνα διακρίθηκε για την πνευματικότητά του, με αποτέλεσμα να τον επιλέξουν άλλοι μοναχοί ως καθοδηγητή τους. Η αγιότητά του έγινε γνωστή σε όλη την περιοχή και πλήθος ανθρώπων έτρεχε να ακούσει τη διδασκαλία του. Ως και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος τον εκτίμησε ιδιαίτερα και τον συμβουλεύονταν σε θεολογικά και εκκλησιαστικά ζητήματα. Ήταν κατεξοχήν ταπεινός και απέφευγε τις επισκέψεις. Κάποτε ρώτησε τους ακροατές του: «Αν σας πω κάποιο λόγο θα τον εφαρμόσετε;» Εκείνοι απάντησαν καταφατικά και τότε ο όσιος είπε: «όπου ακούτε ότι βρίσκεται ο Αρσένιος, εσείς να μην πλησιάζετε!» Με αυτόν τον τρόπο τους έδειξε την μεγάλη ταπείνωσή του και τους δίδαξε τον τρόπο απόκτησης της μεγάλης αρετής.
Ωστόσο ο Όσιος για να αποφύγει την κοινωνικότητα κατέφυγε στην Πέτρα, στη Μέμφιδα και μετά στην Κανώπη της Αιγύπτου με δύο μαθητές, τον Ζωίλο και Αλέξανδρο, όπου συνέχισε την άσκησή του με αδιάλειπτη προσευχή, νηστεία και αγρυπνία. Με την καθαρότητα του βίου απέκτησε πλούσια τη χάρη του Θεού και όταν την ώρα της εξόδου του από τη ζωή τον ρώτησαν οι μαθητές του πού να τον ενταφιάσουν, ο Όσιος απάντησε: «Ω τέκνα μου, να δέσετε σχοινί στους πόδας μου και να με σύρετε εις το όρος». Η απάντηση απέδειξε πόση ταπείνωση είχε. Κοιμήθηκε ειρηνικά το 445 και η μνήμη του εορτάζεται στις 8 Μαΐου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν τερπνῶν ἀπανέστης ἐμφρόνως Ὅσιε, χρηματισθείς οὐρανόθεν ὡς Ἀβραὰμ ὁ κλεινός, καὶ Ἀγγέλων μιμητής, ὤφθης τῷ βίῳ σου, λόγω ἐμπρέπων πρακτικῶ, καὶ σοφία ἀληθεῖ, Ἀρσένιε θεοφόρε. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχάς ἡμῶν.
Ἐξαποστειλάριον. Ἦχος β’ .
Τῷ τοῦ Δεσπότου Ὅσιε, πειθαρχῶν θείῳ νόμῳ, πάντα τὸν κόσμον ἔλιπες, καὶ λαβών τὸν σταυρόν σου, Πάτερ Ἀρσένιε χαίρων, ἠκολούθησας τούτῳ, νηστείαις καὶ τοῖς δάκρυσι, θεοφόρε σχολάζων, καὶ προσευχή, στάσει τε παννύχω καὶ ἡσυχία, δι’ ἧς ἐκράθης πάνσοφε, τῆ Ἁγία Τριάδι.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς