Η Ιερά Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών
βρίσκεται στην κωμόπολη Μανταμάδος στην Λέσβο (Μυτιλήνη). Εορτάζει δύο φορές
τον χρόνο με μεγάλη θρησκευτική λαμπρότητα, στις 8 Νοεμβρίου και την Κυριακή
των Μυροφόρων. Η ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαήλ είναι μοναδική,
δημιουργήθηκε με αίμα μοναχών, χώμα και πηλό, μετά από επιδρομή Σαρακηνών
πειρατών στη μονή. Ο «Ταξιάρχης» του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού είναι πολιούχος
του Μανταμάδου και προστάτης ολόκληρης της Λέσβου. Τα θαύματα που επιτελεί
είναι άπειρα από την ίδρυση της Μονής και εξής. Αναφέρουμε ένα θαύμα:
Στα 1974 μ.Χ., το πρωινό εκείνο της
επιθέσεως των Τουρκοκυπρίων στη μαρτυρική Κύπρο, όταν μπήκε ο νεωκόρος στο ιερό
προσκύνημα του Μανταμάδου για ν' ανάψει το καντήλι του Ταξιάρχη, είδε
κατάπληκτος πως η ολόσωμη εικόνα του έλειπε! Αυτή η απροσδόκητη εξαφάνιση
προκάλεσε σύγχυση στον ευσεβή λαό και κράτησε μία βδομάδα. Ξαφνικά, η εικόνα
βρέθηκε πάλι στη θέση της, όπως είχε εξαφανιστεί.
Πέρασε καιρός. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο
νεωκόρος του Μανταμάδου άκουσε ποδοβολητό αλόγου. Βγαίνει έξω και βλέπει ένα
νέο, που μόλις είχε ξεπεζέψει, να σηκώνει στους ώμους του ένα κριάρι. Μπήκαν
μαζί στο ναό, κι ο νέος προχώρησε στην εικόνα του Ταξιάρχη, απίθωσε εκεί το
κριάρι και άναψε λαμπάδα ίση με το μπόι του. Ύστερα γονάτισε, προσκύνησε την
εικόνα και χάιδεψε με βουρκωμένα μάτια και τρεμάμενα χείλη το ανάγλυφο πρόσωπο
του αρχαγγέλου. «Είναι ο σωτήρας μου», γυρίζει και λέει συγκινημένος στο
νεωκόρο. «Αυτός μ' έσωσε από τους Τούρκους.
Στα τελευταία γεγονότα με τους Τούρκους,
υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα της
12ης Αυγούστου, όταν μας ξάφνιασαν τα πυρά των Τουρκοκυπρίων. Ήμασταν πάντα σ'
επιφυλακή, γιατί ξέραμε τι ύπουλος εχθρός ήταν απέναντί μας. Μας δυσκόλευαν
λίγο οι βολές του πολεμικού τους ναυτικού, αλλά δεν μας έβλαψε καθόλου η
αεροπορία τους. Σε λίγες ώρες ελέγχαμε την κατάσταση και προχωρήσαμε στην
αντεπίθεση. Λες κι είχαμε στα πόδια μας φτερά. Τους πήραμε φαλάγγι και τους
κυνηγήσαμε. Λίγο ακόμα και θα τους ρίχναμε στη θάλασσα. Ενώ τρέχαμε ακράτητοι
από ενθουσιασμό και σχεδόν ακάλυπτοι, βλέπω ξαφνικά μπροστά μου, σε πέντε μέτρα
απόσταση, να ξεπροβάλλει ένας ακανόνιστος όγκος. Σταμάτησα απότομα, και τότε...
μέσα στο σύθαμπο της αυγής διέκρινα ένα τουρκικό πολυβολείο. Είδα την κάννη του
πολυβόλου να στρέφεται πάνω μου, και, μη έχοντας πού να καλυφθώ, έπεσα με το
πρόσωπο στη γη, σκεπάζοντας καλά με το κράνος το κεφάλι μου. "Ταξιάρχη
μου, σώσε με!", είπα μέσα μου, κι αμέσως ήρθε στο νου μου ο πατέρας μου,
που σώθηκε θαυματουργικά από βέβαιο θάνατο στο αλβανικό μέτωπο, τάζοντας στον
Ταξιάρχη ένα κριάρι. 
"Ταξιάρχη μου σώσε με!",
μουρμούρισα πάλι, κάνοντας κι εγώ το ίδιο τάμα. Την ίδια στιγμή ένας
εκκωφαντικός κρότος πήρε σχεδόν την ακοή μου. "Με χτύπησαν",
σκέφτηκα, κι έφερα στο νου μου τ' αγαπημένα μου πρόσωπα... Ύστερα ένιωσα να μ'
ακουμπούν, να με ψάχνουν, να με σηκώνουν. Ήταν οι δικοί μας. "Χτύπησες;
Πώς είσαι;", άκουσα αμυδρά τη φωνή τους. Ψάχτηκα, μα δεν βρήκα τραύμα.
Τότε θυμήθηκα το πολυβολείο. Κοίταξα προς τα κει, αλλά δεν είδα τίποτα.
"Εδώ ακριβώς", φώναξα, "υπήρχε τουρκικό πολυβολείο". Πήγαμε
κοντά, ερευνήσαμε, μα δεν το βρήκαμε. Στη θέση που ορθωνόταν πριν το
πολυβολείο, υπήρχαν τώρα μόνο συντρίμμια και μία τεράστια τρύπα. Φαίνεται πώς
στην κρίσιμη για μένα στιγμή, κάποια οβίδα πλοίου ή κάποιος όλμος έκανε
συντρίμμια το επικίνδυνο πολυβολείο, ενώ συγχρόνως κάποια ανώτερη δύναμη με
φύλαξε τελείως αβλαβή κι απ' τα πυρά κι από την έκρηξη».
Ο νεωκόρος, πού μέχρι τώρα
παρακολουθούσε συγκινημένος, πήρε το λόγο: «Ναι, παιδί μου, ήταν ο Ταξιάρχης.
Αυτός σ' έσωσε. Τότε, με τα επεισόδια της Κύπρου, είχε χαθεί από δω ή εικόνα
του για μια βδομάδα». Ο νέος ταράχθηκε. Αγκάλιασε με το βλέμμα του την εικόνα
του αρχαγγέλου και τα μάτια του βούρκωσαν. Ήταν ένα ακόμη «ευχαριστώ» για την
ανέλπιστη σωτηρία του.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν ἀρχιστράτηγε, δυσωποῦμέν σὲ ἀεὶ ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι ἵνα ταῖς σαῖς δεήσεσι τειχίσῃς ἡμᾶς σκέπῃ τῶν
πτερύγων τῆς ἀΰλου σου δόξης, φρουρῶν ἡμᾶς
προσπίπτοντας ἐκτενῶς καὶ βοῶντας· ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς ὡς Ταξιάρχης τῶν ἄνω Δυνάμεων.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς