Η προτροπή των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας είναι:
ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ
ΟΛΟΨΥΧΑ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!
Ο Μέγας Βασίλειος στις ομιλίες του διακήρυττε: «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος» (Ψαλμ.33,9). Γευθείτε, δοκιμάστε και θα πεισθείτε ότι είναι αγαθός ο Κύριος. Σε πολλά μέρη της Γραφής έχουμε παρατηρήσει ότι οι δυνάμεις της ψυχής έχουν τα ίδια ονόματα με τα εξωτερικά μέλη του σώματος. Επειδή δε ο Κύριός μας είναι αληθινός άρτος και η σάρκα του η αληθινή βρώση, είναι ανάγκη να αισθανθούμε εσωτερικά με την πνευματική γεύση, την ηδονή (τη γλυκύτητα) της απολαύσεως του άρτου. «Όπως η γλυκύτητα του μέλιτος δεν μπορεί να περιγράφει με το λόγο σ’ εκείνους που δεν το έχουν ποτέ δοκιμάσει, όσο γίνεται αντιληπτή, από την ίδια την αίσθηση της γεύσεως, έτσι και η γλυκύτητα του ουράνιου λόγου δεν μπορεί να παραδοθεί με σαφήνεια και καθαρότητα διά μέσου της διδασκαλίας, αν δεν εξετάσουμε περισσότερο και βαθύτερα τα δόγματα της αληθείας (τις αλήθειες της πίστεως) και μπορέσουμε έτσι με την προσωπική μας πείρα να κατανοήσουμε την αγαθότητα και γλυκύτητα του Κυρίου. Είπε «γευθείτε» και όχι χορτάστε, γιατί τώρα γνωρίζουμε μόνον ένα μέρος της αλήθειας και βλέπουμε την αλήθεια «δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι» (Εφεσ.1,14) δηλαδή, θαμπά σαν σε μεταλλικό καθρέπτη και τόσο ατελώς, ώστε να μας μένουν πολλά αινίγματα. Θα έλθει όμως κάποτε καιρός, κατά τον οποίον ο τωρινός αρραβώνας (Α’Κορ.13,10-12) και το γεύμα αυτό της χάριτος θα το απολαύσουμε εμείς σε τέλειο βαθμό. (Ομιλία εις ΛΓ΄ Ψαλμ.6, ΕΠΕ 5, 220-222, MG 29, 364)
Και στις Νουθεσίες του συγχρόνου οσίου Ιακώβου Τσαλίκη παρατηρούμε παρόμοια βιώματα μυστηριακής ζωής.
Ο Γέροντας Ιάκωβος ως γνήσιος λειτουργός του Υψίστου αξιώθηκε από τον Θεό και είχε θείες εμπειρίες. Έλεγε: «Να ξέρατε την ώρα του Χερουβικού, πώς κατεβαίνουν οι Άγγελοι μέσα στο Ιερό! Πολλές φορές αισθάνομαι τις φτερούγες τους να με χτυπούν».
Και τόνιζε συχνά τη μεγάλη αυτή αξία που έχει η μνημόνευση ονομάτων στην Προσκομιδή από τους Ιερείς: «Οι άνθρωποι, παιδί μου, είναι τυφλοί και δεν βλέπουν το τι γίνεται μέσα στο ναό στη Θεία Λειτουργία. Μία φορά λειτουργούσα και δεν μπορούσα να κάνω Μεγάλη Είσοδο από αυτά που έβλεπα. Ο ψάλτης συνεχώς επαναλάμβανε: «ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι», οπότε ξαφνικά νιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο και να με οδηγεί στην Αγία Πρόθεση. Νόμισα ότι ήταν ο ψάλτης και είπα: «Ο ευλογημένος! Τόση ασέβεια! Μπήκε από την Ωραία Πύλη και με σπρώχνει! Γυρίζω και βλέπω μια τεράστια φτερούγα που την είχε περάσει ο Αρχάγγελος από τον ώμο μου και με οδηγούσε να κάνω τη Μεγάλη Είσοδο. Τι γίνεται μέσα στο Ιερό, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, δεν το αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε!…». Και συνεχίζει ο Γέροντας…
«Να με συγχωρείτε, αγράμματος άνθρωπος είμαι, δεν ξέρω τίποτα να σας πω, μόνον που έχω πίστη στον Θεό και ταπείνωση, τέκνα μου».
«Ευχόμεθα και δεόμεθα, πάντοτε να βάζει ο Θεός το χέρι Του και στην Εκκλησία μας και στο κράτος και στον κόσμο, διότι οι μέρες είναι πολύ πονηρές και πολύ δύσκολα χρόνια. Ας φωτίζει ο Θεός όλον τον κόσμο. Ευτυχώς υπάρχουν και καλοί Χριστιανοί. Αν (παλαιά) υπήρχαν οι δέκα, δεν θα καταστρέφονταν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, οι πόλεις, αλλά δεν υπήρχαν. Ε! τώρα υπάρχουν εδώ πολλοί Χριστιανοί πιστοί, ευλαβείς, κοντά στον Θεό … Βλέπω καθημερινώς πλήθη λαού περνάνε από το Μοναστήρι. Την περασμένη εβδομάδα είχαν περάσει επτά πούλμαν. Πολύς κόσμος, ο κάθε άνθρωπος είχε τον σταυρό του, άλλος είχε καρδιά, άλλος είχε τον καρκίνο, άλλος είχε το χέρι του, άλλος είχε το πόδι του, άλλος είχε, με συγχωρείτε, το κεφάλι του, πολλές αρρώστιες στον κόσμο, πάρα πολλές αρρώστιες αλλά με την βοήθεια του Θεού, με την προσευχή μας θα τις περάσουμε με πολλή υπομονή. Και όταν βλέπουμε τόσα και τόσα θαύματα που κάνει ο Θεός, πρέπει να πλησιάζουμε περισσότερο κοντά στον Θεό. Εγώ που ζω μέχρι σήμερα, είμαι ζωντανός από τους Αγίους, διότι οι Άγιοι έχουν παρρησία στον Θεό, πρεσβεύουν όπως ο άγιος Δαυΐδ, ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Τους τιμούμε, τους ευλαβούμεθα, γι’ αυτό ήρθατε σ’ αυτόν τον άγιο προορισμό και με την θεία Λειτουργία που κάνουμε, τιμούμε τον Θεό και τους Αγίους. Μου έλεγε ένας ιερομόναχος, ένας ευλαβέστατος Γέροντας: «Πάτερ, λέει, όταν τελείται Θεία Λειτουργία σ’ έναν τόπο, όλος ο κόσμος εδώ αγιάζεται, όλη η περιφέρεια αγιάζεται από την Θεία Λειτουργία». Προχθές πέρασε πολύς κόσμος και ρωτάω κάποιους:
– Πηγαίνετε στην Εκκλησία; –Δεν πάμε…, είπαν.
– Γιατί, παιδιά μου, δεν πάτε στην Εκκλησία; Από την μέρα που γεννιόμαστε μέχρι την μέρα που θα φύγουμε (η ζωή μας) περνά από την Εκκλησία.
– Ε! πάμε, παπά, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, τι θες άλλο να σου πούμε;
– Με συγχωρείτε, δεν είναι μόνο το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Όταν ο Χριστιανός δεν πηγαίνει τρεις Κυριακές στην Εκκλησία χωρίζεται! Εκτός αν υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη, με συγχωρείτε, μπορεί να είναι άρρωστος, μπορεί να καίγεται το σπίτι και να σηκωθεί να το σβήσει, τότε συγχωρεί ο Θεός…
– Ε! τα Χριστούγεννα και το Πάσχα πάμε στην Εκκλησία και τίποτα άλλο… Χαίρετε, χαίρετε…
»Και τίποτα άλλο δεν είπανε, για Εκκλησία να μην ακούσουν. Στην Εκκλησία όμως βρίσκουμε την παρηγορία, βρίσκουμε την υγεία, βρίσκουμε την σωτηρία της ψυχής μας!».
ΠΗΓΗ: Ο Γέρων Ιάκωβος. Διηγήσεις-Νουθεσίες-Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016, σελ. 93.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς