Η οσία Σοφία καταγόταν από τον Πόντο. Όταν απεβίωσε το μονάκριβο παιδί της το 1912 και πήρανε το σύζυγό της στα τάγματα εργασίας το 1914, κατέφυγε στα βουνά, όπου ζούσε ασκητικά. Στην ανταλλαγή των πληθυσμών το καράβι που μετέφερε τους συγχωριανούς της σώθηκε από τα κύματα χάρη στη Σοφία. Η Παναγία το 1927 την έστειλε έπειτα στο μοναστήρι της στην Κλεισούρα της Καστοριάς, όπου έζησε οσιακά για μισό περίπου αιώνα.
Άλειφε με στάχτη το πρόσωπό της για να μη φαίνεται η ομορφιά του, κυκλοφορούσε χειμώνα – καλοκαίρι ξυπόλητη με φτωχική ενδυμασία, όμως ευωδίαζε. Είχε παραδεισένια σχέση με τα ζώα, ενώ κάποιες φορές έκανε αλλοπρόσαλλα πράγματα, για να μην αποκτήσει φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους κι έτσι πολλοί την παρεξηγούσαν και την αποκαλούσαν «παλάλα», παλαβή. Κάποτε αρρώστησε βαριά, από σκωληκοειδίτιδα ή κήλη, ώστε να διπλωθεί στα δύο από τον πόνο. Της εμφανίστηκε η Παναγία με τον αρχάγγελο Γαβριήλ και τον άγιο Γεώργιο. Της είπε ο αρχάγγελος: «θα σε κόψουμε τώρα». Αυτή απάντησε: «Είμαι αμαρτωλή, να εξομολογηθώ, να κοινωνήσω, και να με κόψεις» . «Μια εγχείρηση θα σου κάνουμε», της απάντησε. Έγινε η επέμβαση, η Σοφία έγινε καλά και συχνά σήκωνε χωρίς ντροπή την μπλούζα ή το φόρεμά της, για να δείξει στον κόσμο την τομή που έκλεισε μόνη της.
Η οσία, που συνεχώς τόνιζε τη σημασία της
υπομονής, κοιμήθηκε στις 6 Μαΐου 1974, ημέρα μνήμης του πολύαθλου Ιώβ.
Η ανακομιδή των λειψάνων της έγινε το 1982, και για μέρες ευωδίαζαν βασιλικό. Την 1η Ιουλίου 2012 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρέστη στις εορταστικές εκδηλώσεις αγιοκατατάξεώς της. Τα λείψανά της σώζονται στο μοναστήρι και εκτίθενται προς προσκύνηση στους επισκέπτες-προσκυνητές.
ΠΗΓΗ: https://www.monastiria.gr/iera-moni-kleisouras
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.
Σοφίας γέγονας, μῆτερ ἀοίδημε, Σοφία, σέμνωμα, τῆς Θεομήτορος, ἐν τὴ Μονὴ ἀσκητικῶς τὸν βίον σου διελθοῦσα,ὅθεν καὶ ἀπείληφας τῶν καμάτων σου ἔπαινον, κατατραυματίσασσα τῶν δαιμόνων τὰς φάλαγγας, καὶ πρέσβειρα Χριστῷ παρεστώσα, μὴ ἐπιλάθου τῶν πόθω τιμώντων σέ.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Προσευχῇ χαμευνίᾳ πολλαῖς στερήσεσι, κακοπαθείαις νηστείαις, καὶ ἀγρυπνίαις Χριστῷ, εὐηρέστησας Σοφία παναοίδιμε, σὲ τῷ σοφίας ἀληθοῦς, ἀναδείξαντι φανόν, καὶ λύχνον λαμπρῶν χαρίτων, ὅθεν ὡς πρέσβειραν θείαν, Κλεισούρας σέμνωμα τιμῶμέν σε.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Τὴν ὑπὲρ φύσιν, ἐν Κλεισούρᾳ ἐνασκήσασαν, καὶ ὑπομείνασαν, τὸ ψῦχος ὥσπερ ἄσαρκος, παρ’ ἑστίαν καθημένην Μονῆς αὐλείῳ, βιοτῆς αὐτῆς τὰς νύκτας καὶ σχολάζουσαν, προσευχῇ Σοφίαν θείαν εὐφημήσωμεν, πόθω κράζοντες· Χαίροις πάνυ Ἀσκήτρια.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς