Η αγία Μαρία η Αιγυπτία τιμάται την Ε΄
Κυριακή των Νηστειών, διότι με την σκληρή της άσκηση κατέστη πρότυπο συντριβής
και μετανοίας. Η Εκκλησία μας την προβάλλει παράδειγμα προς μίμηση, γιατί ο
βίος της είναι γεμάτος με μηνύματα, τα οποία μπορούν να επιφέρουν πνευματική
ανάνηψη και επιστροφή του αμαρτωλού ανθρώπου στον Χριστό διά της μετανοίας. Οι
Πατέρες της Εκκλησίας μας επισημαίνουν ότι ο άνθρωπος είναι φυσικό να περιπέσει
στην αμαρτία, εκείνο όμως που τον καταδικάζει σε απώλεια είναι η αμετανοησία.
Ο ιερός Χρυσόστομος διακηρύττει:
«Εκείνος, που μετά την αμαρτία κατηγορεί τον εαυτόν του επειδή αμάρτησε, κάποτε
θα μπορέσει να διορθωθεί. Εκείνος όμως, ο οποίος επαινεί και υπερηφανεύεται για
την αμαρτία, στερεί από τον εαυτόν του, την δυνατότητα να θεραπευτεί δια της
μετανοίας. Έτσι, όσοι για τα αμαρτήματά τους γελάνε και δεν πονάνε, αλλά
καλοπερνάνε, είναι απόλυτα σίγουρο, ότι θα θρηνήσουν και θα κλάψουν εκεί, όπου
ο βρυγμός των οδόντων. Ακόμη και αν θέλει ο Θεός να σου συγχωρήσει τις
αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ».
Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέγει: «Ο
αμαρτάνων δεν αμαρτάνει επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί. Η
αμετανοησία χαρακτηρίζεται βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και επομένως
είναι ασυγχώρητος». (Ματθ. ιβ΄,31-32)
Ο οσία Μαρία η Αιγυπτία γίνεται ζωντανό
παράδειγμα προς μίμηση, διότι παρόλο που είχε περιέλθει σε ηθική κατάπτωση, η
ψυχή της ήταν δεκτική στη μετάνοια και στη σωτηρία. Η θεία Πρόνοια την οδήγησε
στον Πανάγιο τάφο, για να συναντήσει τον Σωτήρα Χριστό. Με την μεσολάβηση της
Παναγίας της Εγγυήτριας, που την καθήλωσε έξω από την πύλη του Ναού της
Αναστάσεως, έλαβε το μήνυμα και συνειδητοποίησε την αμαρτωλότητά της.
Αισθάνθηκε την ανάγκη της ειλικρινούς μετανοίας και πήρε το δρόμο της σκληρής
ασκήσεως για τη σωτηρία της. Η οσία Μαρία συγκλονίσθηκε και μετανόησε. Και με
τη χάρη του Θεού υπέμεινε αγωνιζόμενη με τον πιο σκληρό τρόπο όλα τα εμπόδια
για 48 έτη.
Η μετάνοια είναι θείο δώρο, είναι
χάρισμα που ενεργοποιείται όταν η θέληση και η συνείδηση του ανθρώπου είναι
δεκτική. Ο αμαρτωλός άνθρωπος όταν δεν συμβιβάζεται με την αμαρτία και δεν την
αμνηστεύει, δίνει τη δυνατότητα κάποια στιγμή να φωτισθεί από τη χάρη του Αγίου
Πνεύματος και να έλθει σε συναίσθηση και συντριβή.
Το πνεύμα της μετανοίας προϋποθέτει την
αρετή της ταπεινώσεως. Η συνεχής εξέταση του εσωτερικού μας κόσμου αποκαλύπτει
τις αμαρτίες και τα πάθη και τότε αρχίζει μία νέα πνευματική πορεία. Επομένως η
μετάνοια είναι η ευκαιρία που δίνει ο άνθρωπος στον εαυτό του, για να ανανήψει
και να δει κατάματα τον εαυτό του.
Ας βάλουμε αρχή μετανοίας με πίστη στον
Πανάγαθο και Ελεήμονα Θεό και στην Παναγία Μητέρα μας, που είναι έτοιμη να μας
συνδράμει. Ας είναι το κάλεσμα του Κυρίου για τη σωτηρία μας αφορμή να ζήσουμε
φέτος την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση με αγώνα μετανοίας, υπομονής,
προσευχής και με την ελπίδα να ενωθούμε με τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Κύριο!
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φωτισθεῖσα ἐνθέως Σταυροῦ τὴ
χάριτι, τῆς μετανοίας ἐδείχθης φωτοφανής λαμπηδών,
τῶν παθῶν τὸν σκοτασμὸν λιποῦσα πάνσεμνε, ὅθεν ὡς ἄγγελος
Θεοῦ, Ζωσιμᾶ τῷ ἱερῷ, ὠράθης
ἐν τὴ ἐρήμω,
Μαρία «Ὁσία Μῆτερ» μεθ' οὐ δυσώπει ὑπὲρ
πάντων ἡμῶν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς