Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
( ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 125)
Ο
ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Πρός τό
Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Μὲ τὴ σύντομη αὐτὴ Ἐγκύκλιο
ἔρχομαι ἐκτάκτως νὰ ὑπογραμμίσω
δυὸ ἀλήθειες τὶς ὁποῖες, ὡς Ὀρθόδοξοι
Χριστιανοὶ, ὀφείλουμε ὅλοι μας νὰ πιστέψουμε, νὰ δεχθοῦμε, νὰ βιώσουμε καὶ νὰ ὁμολογήσουμε.
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἐνέσκηψε μία ἐπιδημία ἡ ὁποία,
ὅπως παρουσιάζεται, ἔφερε καὶ φέρει ἀνησυχία, ταραχή, φόβο καὶ ἀγωνία.
Ἡ
πρώτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι ἀδύναμοι. Ὅσο καὶ ἂν
λέμε ὅτι εἴμαστε δυνατοὶ καὶ ἄφοβοι,
τώρα τρομοκρατηθήκαμε. Δὲν
πρέπει, ὅμως, νὰ ἀποθαρρυνθοῦμε, νὰ χάσουμε τὸ θάρρος μας, τὴν εἰρήνη, τὴ χαρά μας.
Δὲν εἴμαστε μόνοι μας. Εἴμαστε πλάσματα τοῦ Παντοκράτορος Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ζοῦμε κάτω ἀπὸ τὴν προστασία Του καὶ τὴν ἀγάπη
Του. Ἐκεῖνος εἶπε «ἐγὼ
μεθ’ ὑμῶν εἰμὶ
πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων» (Ματθ. κη’, 20). Τὸ σκεφτόμαστε αὐτό;
Ὅλοι
μας, μὲ ὑπακοὴ στὶς ὁδηγίες
ὑγιεινῆς γιὰ τὴν
προσωπική μας ἀσφάλεια καὶ γιὰ τὴν
βοήθεια τῶν ἀδελφῶν, τῶν συνανθρώπων μας, ἄς ἀφήσουμε
καὶ τὸν ἑαυτό
μας στὰ χέρια τοῦ Κυρίου μας, μὲ εἰρήνη καὶ γαλήνη.
Παράλληλα, νὰ
προσευχόμαστε νὰ ἄρη ὁ Κύριος τὴν ἐπιδημία
αὐτή, ζητώντας μάλιστα
συγγνώμη γιὰ τὰ πολλὰ ἁμαρτήματά
μας. «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν» ἀγαπητοί, ἐλυπήσαμε καὶ προσβάλαμε τὸν οὐράνιο Πατέρα μας. Οἱ πολλὲς ἁμαρτίες
μας δὲν εἶναι ἀνεύθυνες γιὰ τὶς
δοκιμασίες μας. Ναί, ἀγαπητοί. Ὅσο καὶ ἂν
φαίνεται ὑπερβολικὸ, ὀφείλουμε νὰ μετανοήσουμε.
Ἀς ἀναφέρουμε τώρα καὶ τήν δευτέρα ἀλήθεια.
Μὲ ἀφορμὴ αὐτὴ τὴν ἐπιδημία
βρῆκαν τὴν εὐκαιρία μερικοὶ ἔξυπνοι,
στὴν πραγματικότητα θολωμένοι
καὶ ἄγευστοι θείας χάριτος, νὰ καλέσουν τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴ Θεία Κοινωνία γιὰ νὰ μὴ
μεταδοθῆ, ὅπως εἶπαν, ἡ ἀσθένεια
ἀπὸ τὴν ἱερὰ λαβίδα μὲ τὴν ὁποία κοινωνοῦν ὅλοι οἱ χριστιανοί.
Ἀλήθεια,
αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουν τί εἶναι μέσα στὸ Ἅγιο Ποτήριο ὅταν γίνεται Θεία Λειτουργία καὶ μεταλαμβάνουν οἱ πιστοί; Γνωρίζουν ὅτι μέσα στὸ Ἅγιο Ποτήριο καὶ στὴν ἱερὰ λαβίδα εἶναι «Χριστὸς ὁ Κύριος»; Ὅ Χριστὸς δὲν εἶναι ἀπλὰ ἕνας ἀνθρωπος. Εἶναι ὁ Θεὸς ὁ Ἄναρχος, ὁ Αἰώνιος, ὁ Ὁποῖος ἐσταυρώθη καὶ Ἀνέστη!
Ἐνίκησε τὸν θάνατο καὶ χαρίζη Ζωὴ καὶ ὑγεία,
χαρίζει Ἀνάστασι, κατὰ χάριν θέωσι, στὸν ἄνθρωπο.
Ἀς
γνωρίσουν οἱ πολέμιοι τῆς Θείας Κοινωνίας ὅτι οἱ Ἀπόστολοι,
οἱ Ἀποστολικοὶ Πατέρες, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὅσιοι,
οἱ Νεομάρτυρες ζοῦσαν μὲ λαχτάρα γιὰ τὸ Ἅγιο Ποτήριο καὶ ὅτι γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας ἔφθασαν στὸ μαρτύριο. Ἀν δὲν τὸ γνωρίζουν, ἄς μάθουν ὅτι πολλοὶ ἀσθενεῖς ὅταν κοινώνησαν ἀνέκτησαν τὴν ὑγεία
τους καὶ θεραπεύθηκαν!
Ἄς τὸ διακηρύξουμε κι ἐμεῖς παντοῦ. Ὁ
Χριστὸς δὲν μεταδίδει ἀσθένειες, ἀλλὰ εὐλογία καὶ ζωή. Μέσα στὸ Ἅγιο Ποτήριο εἶναι ὁ Χριστός. Μεταλαμβάνοντας, κοινωνοῦμε τεθεωμένο Σῶμα καὶ Αἷμα
Χριστοῦ καὶ ὄχι
μιὰ τροφὴ ἀνθρωπίνη.
Μὴ φοβώμαστε, λοιπόν. Τακτικὰ νὰ κοινωνοῦμε καὶ νὰ
ζητοῦμε τὴ βοήθεια τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου μας.
Ὅταν,
ὡς Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι
Χριστιανοὶ, μετανοήσουμε καὶ μὲ προσευχὴ ζῶσα
καὶ ἀξία ἑτοιμασία λαμβάνουμε τὴν Θεία Κοινωνία, μὴ φοβόμαστε. Ὁ Κύριος μᾶς ἀγαπᾷ καὶ δὲ θὰ μᾶς ἐγκαταλείψη.
Ἀγαπητοί
πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Πάντοτε μὲ σταθερότητα στὴν πίστι μας πρὸς τὸν Παντοδύναμο Τριαδικό
μας Θεὸ καὶ πρὸς τὴν μετάληψη τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου, ὑπακούουμε, ὅπως ἀναφέραμε, ταυτόχρονα καὶ πρὸς τὶς ἀπαιτούμενες ὁδηγίες ὑγιεινῆς γιὰ τὴν προσωπική μας ἀσφάλεια.
Γι’ αὐτό, κατόπιν τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἕως τὴν 29η Μαρτίου ἀναστέλλεται ἡ λειτουργία τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τῆς Σχολῆς Γονέων, τῶν Σχολῶν Βυζαντινῆς Μουσικῆς καὶ Ἁγιογραφίας, τῶν Συνάξεων Νέων καὶ τῆς Μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Ἐπίσης, τὰ Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στὴν Ἱερὰ Πόλη Μεσολογγίου θὰ λειτουργοῦν καθημερινά γιὰ μία ὥρα (ἀπὸ 10:00’ ἕως 11:00’). Οἱ Κατανυκτικοὶ Ἑσπερινοὶ θὰ τελοῦνται ὅχι μόνο σὲ ἕναν Ἱερὸ Ναό, ἄλλά κανονικὰ σὲ ὅλους τοὺς Ἐνοριακοὺς Ναοὺς.
Εὔχομαι ὁλοψύχως καλό ὑπόλοιπον Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
