Η Εκκλησία μας στις 25 Μαρτίου τιμά τον
Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Με τον όρο Ευαγγελισμός αναφερόμαστε στο χαρμόσυνο
μήνυμα της Θείας Ενσάρκωσης, που με τόσο σαφή τρόπο μας το παρουσιάζει ο
ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιό του (κεφ.Α’στίχ. 26-38). Η χαρμόσυνη αγγελία
δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία με έναν υπέροχο διάλογο. Ο
θεόσταλτος αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίσθηκε στην Παναγία στη Ναζαρέτ και της
είπε:
-Ἄγγελος: «Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.
-Μαριάμ: Ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ.
-Ἄγγελος: «μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν».
-Μαριὰμ: «πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;»
-Ἄγγελος: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ…
-Μαριάμ: ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος» (Λκ. 1, 28-38).
Η
παρουσίαση των δύο μορφών στο διάλογο είναι πολύ εκφραστική. Ο Άγγελος: Η
ευθυτενής στάση της μορφής του με ελαφρά κλίση προς τα πίσω, δείχνει την
κατάπληξη που ένιωσε από «τὴν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον
τῆς ἁγνείας» της Θεοτόκου. Στο πρόσωπό του
εκφράζεται η γλυκύτητα, η ηρεμία, το δέος και η κατάπληξη.
Η Παναγία: Η στάση της εκπέμπει απέραντη
γαλήνη, χάρη και ευπρέπεια. Στο «πῶς ἔσται μοι τοῦτο;» απορεί ανθρωπίνως
μπροστά στο ακατανόητο του μυστηρίου και εκφράζεται με την ήρεμη και ελαφρά
κίνηση της δεξιάς χειρός. Και απαντά με πνευματική ετοιμότητα: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου». Η ταπεινή και ολόψυχη συγκατάθεση
στο άγιο θέλημα του Θεού φαίνεται με την ελαφρά κλίση της κεφαλής προς τον
Άγγελο. Με την κεκλιμένη κεφαλή της, η Αειπάρθενος δέχεται την επισκίαση του
Αγίου Πνεύματος, που εικονίζεται σαν ακτίνα φωτός και κατευθύνεται προς την
Θεοτόκο. Ο υλικός κόσμος των κτισμάτων, ένα δένδρο, ανθισμένα λουλούδια
εκπροσωπούν την όλη Δημιουργία, που συγχαίρει για την αρχή της σωτηρίας του
ανθρώπου.
Με αυτόν τον τρόπο συντελέστηκε το
μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητος με τρόπο υπερφυσικό. Η Παρθένος συνέλαβε
στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού. Εκείνον που με την εκούσια
θυσία Του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο της
αμαρτίας, στον οποίο οδήγησε η πτώση των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Έκτοτε
η Παναγία είναι η Μητέρα του Χριστού και Μητέρα όλων των ανθρώπων που μεσιτεύει
στον Υιόν της για τη σωτηρία του κόσμου.
Ας ζητούμε ικετευτικά από την φιλάνθρωπη
Παναγία μας την συμπαράστασή της: «Παναγία Θεοτόκε τὸν χρόνον τῆς ζωῆς μου μὴ ἐγκαταλίπης
με, ἀνθρωπίνη προστασία μὴ καταπιστεύσης με
(=απορρίψης), ἀλλ̓ αὐτή ἀντιλαβοῦ (=βοήθησέ με) καὶ ἐλέησόν
με».
Κάθισμα. Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ὁ μέγας
Στρατηγός, τῶν ἀΰλων ταγμάτων,
εἰς πόλιν Ναζαρέτ, ἐπιστὰς Βασιλέα, μηνύει σοι Ἄχραντε, τῶν αἰώνων καὶ Κύριον·
Χαῖρε, λέγων σοι, Εὐλογημένη Μαρία, ἀκατάληπτον, καὶ ἀνερμήνευτον θαῦμα, βροτῶν ἡ ἀνάκλησις.
Μεγαλυνάριον
Νῦν εὐαγγελίζεται Γαβριήλ, τὸ χαῖρε κραυγάζων, μετὰ δέους τῇ Μαριάμ. Ὢ τοῦ ξένου τρόπου! ἐν μήτρᾳ γὰρ ἀχράντῳ, συνείληπται ὁ Πλάστης σῴζων ὃν ἔπλασε.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς