Το Σάββατο προ των Απόκρεω, η Εκκλησία
μας καλεί να προσευχηθούμε για τους κεκοιμημένους αδελφούς μας, που βρίσκονται
στη θριαμβεύουσα Εκκλησία. Στο μεγάλο αυτό Μνημόσυνο, επιτελείται μία παγκόσμια
ανάμνηση "τῶν ἀπ' αἰῶνος κοιμηθέντων εὐσεβῶς, ἐπ' ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου".
Επειδή η Κυριακή των Απόκρεω αφιερώνεται στην ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας
του Χριστού και οι κεκοιμημένοι δεν κρίθηκαν ακόμη, τους μνημονεύουμε το
Σάββατο αυτό, μέσω του πρώτου μεγάλου Μνημοσύνου, που τελούμε για όλες τις
ψυχές. Το δεύτερο μεγάλο Μνημόσυνο τελείται προ της Πεντηκοστής.
Το Ευαγγέλιο συνιστά την καινή εντολή
της αγάπης και με βάση αυτή την εντολή του Χριστού, θυμόμαστε με αγάπη τους
κοιμηθέντες και παρακαλούμε τον Θεό να τους αναπαύει και με το έλεός Του να
τους αξιώσει να εισέλθουν στη Βασιλεία Του. Αφού ο Χριστός είναι η Αγάπη, η Ζωή
και η Ανάστασις προσευχόμαστε γι’αυτούς με αγάπη και ευγνωμοσύνη να τους
χαρίσει την αιώνια ζωή.
Συγχρόνως όμως καλλιεργούμε την μνήμη
θανάτου, θυμούμαστε και τον δικό μας θάνατο, για να είμαστε σε κατάσταση σε
μετανοίας και να προετοιμαζόμαστε για την ώρα αυτή. Επομένως η Εκκλησία μας
υπενθυμίζει τη μνήμη του βέβαιου θανάτου μας, στην ακολουθία του Μνημοσύνου και
μας καλεί να έχουμε χριστιανικά τέλη.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἡ ζωή καὶ ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν,
ἐλέησον τὰς ψυχάς πάντων τῶν κεκοιμημένων. Ἀμήν.
Κάθισμα – Ἦχος
πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Ὁ δι’ ἡμᾶς ὑπομείνας Σταυρὸν καὶ θάνατον,
καὶ νεκρώσας τὸν ᾍδην,
καὶ συνεγείρας νεκρούς, τοὺς μεταστάντας ἐξ ἡμῶν, Σῶτερ ἀνάπαυσον,
ὡς φιλάνθρωπος Θεός, καὶ τῇ
φρικτῇ καὶ φοβερᾷ, ἐλεύσει σου Ζωοδότα, ὡς ἔχων
πλῆθος ἐλέους,
τῆς βασιλείας σου ἀξίωσον.
Δόξα Πατρὶ… Καὶ νῦν… Θεοτοκίον.
Τὴν
ταχεῖάν σου σκέπην, καὶ τὴν βοήθειαν, καὶ τὸ ἔλεος
δεῖξον, ἐπὶ τοὺς δούλους σου, καὶ τὰ κύματα ἁγνὴ
καταπράϋνον, τῶν ματαίων
λογισμῶν, καὶ τὴν πεσοῦσάν
μου ψυχήν, ἀνάστησον
Θεοτόκε, οἶδα γὰρ οἶδα Παρθένε, ὅτι ἰσχύεις ὅσα καὶ βούλεσαι.
Έκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς