Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το θαύμα του
Αγίου Χαραλάμπους που συνέβη το 1944. Στην νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στην
επαρχία Τριφυλίας, υπάρχει μία γραφική πόλις με 9.000 κατοίκους, τα Φιλιατρά.
Πολιούχος της πόλεως είναι ο Άγιος Χαράλαμπος, και κάθε χρόνο στις 10
Φεβρουαρίου γίνεται μεγάλο πανηγύρι προς τιμήν του, και κατεβαίνουν σ’ αυτό και
οι Φιλιατρινοί που μένουν στην Αθήνα. Σ’ αυτό το πανηγύρι, πηγαίνει κάθε χρόνο
και ένας ηλικιωμένος Γερμανός, ονόματι Κοντάου, με την οικογένειά του. Έρχεται
από μακριά. Και θα έλεγε κανείς: «Τι του ήρθε, ώστε έτσι στα καλά καθούμενα, να
ξεκινά από την Γερμανία για ένα τόσο μακρινό ταξίδι»!
Ο άνθρωπος αυτός, στην περίοδο της
κατοχής, ήταν αξιωματικός του Γερμανικού στρατού, και για ένα διάστημα
χρημάτισε φρούραρχος Φιλιατρών. Εκείνο τον καιρό -βρισκόμαστε στο 1944- μερικοί
Έλληνες αντάρτες έκαναν κάποιο σαμποτάζ, φονεύοντας σε ενέδρα αρκετούς
Γερμανούς. Εξαγριώθηκαν τότε οι κατακτητές και από το στρατηγείο της Τριπόλεως
δόθηκε εντολή στον Κοντάου, την ημέρα που θα ξημέρωνε, στις 6 το πρωί, να καούν
τα μισά Φιλιατρά και να εκτελεσθούν εκατό περίπου Φιλιατρινοί. Όπως ήταν
φυσικό, τρόμος και πανικός κατέλαβε όλους τους κατοίκους. Ήξεραν ότι οι Γερμανικές
διαταγές ήταν αμετάκλητες. Τίποτε δεν τους έσωζε από τον όλεθρο και την
συμφορά. Το πρωί (19 Ιουλίου) όμως, ενώ έφθασε η κανονισμένη ώρα δεν έβλεπαν
καμμία κίνηση. Απόρησαν. Τι άραγε να είχε συμβεί;
Εκείνη την νύχτα οι πιστοί εζήτησαν με
καυτά δάκρυα την προστασία τού Αγίου Χαραλάμπου. Και εκείνος ενήργησε θαυμαστά.
Παρουσιάσθηκε στον Γερμανό φρούραρχο, τον Κοντάου, και του είπε να μην εκτέλεση
την διαταγή. Του υποσχέθηκε ακόμη πως δεν θα τιμωρηθεί από τον ανώτερό του και
ότι θα επιστρέψει και αυτός και οι στρατιώτες του σώοι στην πατρίδα τους. Ο
Κον-τάου, στην αρχή έδειχνε ψυχρός και ασυγκίνητος. Συνολικά ο Άγιος του
εμφανίσθηκε τρεις φορές, για να τον πείσει πως πρόκειται για κάτι το υπερφυσικό
και πρέπει να υπακούσει.
Το αξιοθαύμαστο είναι ότι ο Άγιος
παρουσιάσθηκε και στον Γερμανό στρατηγό στην Τρίπολη. Το πρωί ο Κοντάου εζήτησε
τους ιερείς των τεσσάρων ενοριών της πόλεως. Εκείνοι παρουσιάσθηκαν έντρομοι
εμπρός του. Πού να ήξεραν το τι είχε μεσολαβήσει εκείνη την νύχτα! Μαζί τους
γύρισε στις Εκκλησίες των Φι-λιατρών και παρατηρούσε τις εικόνες. Στην τέταρτη
Εκκλησία, στα Εισόδια της Θεοτόκου, στην επιλεγόμενη «Γουβιώτισσα» βλέποντας
μία εικόνα - ένα γέροντα με κάτασπρη γενειάδα, ντυμένο ιερατικά άμφια-
αναφώνησε: «Να! αυτός είναι!» και έπεσε εμπρός του να τον προσκυνήσει. Μόλις
σηκώθηκε λέει στους έκπληκτους ιερείς: «Σας έσωσε ο Άγιος αυτός, που έσωσε κι
εμένα από βαρύ κρίμα!».
Έτσι με την επέμβαση του πολιούχου η
πόλις γλύτωσε από την φωτιά και την σφαγή. Θαύμα ολοζώντανο και συγκλονιστικό.
Οι ψυχές όλων των Χριστιανών βυθίσθηκαν σε βαθιά συγκίνηση.
Το 1945 ενώ πια ο πόλεμος είχε λήξει, οι
επίσημοι των Φιλιατρών ειδοποιήθηκαν από τον Κοντάου, να τον περιμένουν κι’
αυτόν στην πανηγύρι τού Αγίου. Θα ερχόταν με την οικογένειά του να ευχαριστήσει
τον Άγιο που, όπως του υποσχέθηκε, τον επέστρεψε σώο στην πατρίδα του. Έτυχε
μάλιστα λόγω βλάβης του αυτοκινήτου του και μερικών άλλων εμποδίων να φθάσει
στις 12 Φεβρουαρίου. Οι Φιλιατρινοί και όλοι οι κάτοικοι της περιφερείας του
επεφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή. Προς χάρη του, επανέλαβαν την πανήγυρη. Εκείνος
ανέβηκε σ’ έναν εξώστη και μίλησε ελληνικά προς τα πλήθη. Τους είπε μάλιστα ότι
πριν αναχωρήση για την Ελλάδα, είδε πάλι στον ύπνο του τον Άγιο Χαράλαμπο και
του είπε: «Σε περιμένω στα Φιλιατρά, όπου έδειξες την πίστη σου. Όλοι θα σε
υποδεχθούν με μεγάλη χαρά». Συγκίνηση και ιερός ενθουσιασμός είχε καταλάβει
τους πάντες.
Το τοπικό Αγιολόγιο σημειώνει: «Τῆ αὐτῆ ἡμέρα, δεκάτη ἑνάτη Ἰουλίου, μνήμην ποιούμεθα τοῦ ἐξαισίου θαύματος τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμ-πους, ὅς ταῖς πρὸς Θεόν πρεσβείαις πολλοί τῶν πολιτῶν τῆς Ἐράνης σώθησαν ἐκ βεβαίας εἰς θάνατον καταδίκης ὑπό τῶν Γερμανικῶν δυνάμεων κατοχῆς ἐν ἔτει 1944». Πράγματι, «θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ».
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο του Αρχιμ. Δανιήλ
Γούβαλη,
Τα Θαύματα της πίστεως.
Κάθισμα Ἁγίου. Ἦχος γ’ – Θείας πίστεως…
Στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας, λύχνος ἄσβεστος τῆς οἰκουμένης, Ἀθλοφόρε ἀνεδείχθης Χαράλαμπες, καὶ ἀναλάμψας ἡλίου
φαιδρότερον, τὴν τῶν εἰδώλων ἐλαύνεις σκοτόμαιναν, Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Δόξα Πατρί… Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ…
Τὰ στίφη τῶν πιστῶν, εὐσεβῶς συνελθόντα, τὸν Μάρτυρα Χριστοῦ, Χαραλάμπη τὸν μέγαν, ἀξίως εὐφημήσωμεν, εὐσεβείας τὸν πρόμαχον, ἀδαμάντινον, καὶ δυσσεβῶν καθαιρέτην, τὸν κηρύξαντα,
Θεὸν τοῦ σύμπαντος
κόσμου, Χριστὸν τὸν Θεάνθρωπον.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς