Εορτάζει 18
Ιανουαρίου και 2 Μαϊου.
Μέγας Πατήρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας,
Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, Υπερασπιστής της Πίστεως εναντίον των αιρέσεων,
ιδιαίτερα του αρειανισμού. Ανεδείχθη μέγας αγωνιστής, υπέρμαχος και στύλος της
Ορθοδοξίας, γι’αυτό και φωστήρ της Οικουμένης. Στη συνείδηση της Εκκλησίας
είναι: ποιμήν αληθινός, μέγα κλέος των ιερέων, προπύργιον της Εκκλησίας,
πρόμαχος της πίστεως και της αληθείας, στύλος της ευσεβείας, θεοσοφίας έμπλεως,
ιεραρχών αγλάϊσμα, ιεροφάντης της τρισηλίου θεότητος, Τριάδος πρόμαχος,
Θεολογίας σάλπιγξ, της χάριτος διαπρύσιος κήρυξ, επίγειος άγγελος, εύοσμον
άνθος του Παραδείσου.
Για τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδοξίας,
εξορίστηκε πέντε φορές και από τα σαράντα έξι χρόνια της αρχιερωσύνης του,
δεκαέξι χρόνια βρισκόταν μακριά από το ποίμνιό του. Ποτέ όμως δεν έπαψε να
είναι ο «επίσκοπος» που επέβλεπε, ο υπερασπιστής της Πίστεως. Η σταθερότητα και
ο αγώνας του σε δογματικά θέματα δεν τον εμπόδιζαν ως ζώσα εικόνα του Χριστού
να είναι ο ταπεινός, πράος και οικτίρμων ποιμήν στα πνευματικά του πρόβατα, ο
φιλομόναχος επίσκοπος, ο πατέρας των ορφανών, ο βοηθός των πτωχών. Με το θείο
Λόγο που ενοικούσε μέσα του, δίδασκε, παρηγορούσε, διακονούσε. Τιμήθηκε από
ολόκληρη την Εκκλησία, ισάξιος με τους Πατριάρχες, τους Αποστόλους, τους
μάρτυρες.
Την ίδια ημέρα η αγία Εκκλησία συνδέει
τη μνήμη του Αγίου Αθανασίου με του διαδόχου του στον επισκοπικό θρόνο της
Αλεξανδρείας, του φλογερού Κυρίλλου. Όπως έλαμψε ο Αθανάσιος ως υπερασπιστής
της Τριαδικής θεότητος, έτσι και ο Κύριλλος υποστήριξε το χριστολογικό δόγμα
εναντίον του ασεβούς Νεστορίου.
Κατέδειξε ότι ο Λόγος του Θεού, «ὁμοούσιος τῶ Πατρί», προσέλαβε την
ανθρώπινη φύση στο Πρόσωπό Του ώστε να γίνει κοινωνός της θείας φύσεώς Του.
Έτσι εμείς σήμερα ομολογούμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό, Μονογενή Υιό και
Λόγο του Πατρός, τον Ένα της Αγίας Τριάδος, ο οποίος έγινε άνθρωπος άνευ
αλλοιώσεως, και γνωρίζεται, αγαπάται και λατρεύεται σε δύο φύσεις, θεία και
ανθρώπινη, διά του οποίου και εν τω οποίω αγόμεθα στον Πατέρα διά της χάριτος
του Αγίου Πνεύματος.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ἒργοις λάμψαντες, Ὀρθοδοξίας, πᾶσαν σβέσαντες κακοδοξίαν,νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε· τῇ εὐσεβείᾳ τά πάντα πλουτίσαντες, τήν Ἐκκλησίαν μεγάλως
κοσμήσαντες, ἀξίως εὕρατε Χριστόν τόν Θεόν,
δωρούμενον πᾶσι τό μέγα ἔλεος.
Δόξα Πατρί… Ἦχος πλ. α’
Δεῦτε φιλεόρτων τὸ σύστημα, δεῦτε τῶν πιστῶν ἡ ὁμήγυρις, δεῦτε ὀρθοδόξων χορεῖαι, ᾄσμασιν ἐγκωμίων στέψωμεν, τὴν ἀεισέβαστον δυάδα τῶν Διδασκάλων ἡμῶν, οὗτοι γὰρ πάντα ζόφον κακίστης αἱρέσεως, πᾶσαν ἀπάτην τῶν δυσμενῶν, νεανικῶς καθελόντες, τῇ ἀηττήτῳ τοῦ Πνεύματος ἰσχύϊ, τὸν κόσμον κατηύγασαν, θεογνωσίας ἐλλάμψεσι, καὶ νῦν πρεσβεύουσιν ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν ἐν πίστει τελούντων τὴν μνήμην αὐτῶν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς