Ο Άγιος Θεμιστοκλής κατά τον διωγμό του
αυτοκράτορα της Ρώμης Δεκίου (250), ζούσε στα Μύρα της Λυκίας βόσκοντας τα
πρόβατά του. Ήταν απλός και καλόκαρδος άνθρωπος. Μία μέρα τον πλησίασε, εκεί
στο λόφο που ήταν με το κοπάδι του, ένας χριστιανός με το όνομα Διοσκορίδης και
τον παρακάλεσε να τον κρύψει από το στρατιωτικό απόσπασμα, που είχε στείλει ο
άρχοντας Ασκληπιός να τον συλλάβει. Ο Θεμιστοκλής, καθώς γνώριζε καλά όλα τα
κρησφύγετα της περιοχής, του είπε που θα ήταν καλά να κρυφτεί και να είναι
ήσυχος ότι δεν θα τον φανερώσει στους διώκτες του. Δεν πέρασε πολλή ώρα από
τότε που έφυγε τρέχοντας ο Διόσκορος και φθάνει ως τον Θεμιστοκλή το
καταδιωκτικό απόσπασμα. Ο αξιωματικός ρώτησε τον αγαθό βοσκό αν είδε κανένα να
περνάει από εκεί και προς τα πού πήγε.
Ο αγαθός Θεμιστοκλής, θεωρώντας ότι οι
άλλοι θα ήταν συμπονετικοί σαν κι αυτόν, τους λέγει: «Αφήστε τον άνθρωπο να
αποφύγει τον θάνατο. Μην κυνηγάτε να τον συλλάβετε και να τον στήσετε σε δίκη.
Θα είναι μεγάλη ωφέλεια για την ψυχή σας να χαρίσετε τη ζωή σ’ έναν άνθρωπο.
Σκεφθείτε, κι αυτός είναι χριστιανός όπως κι εγώ, κι αυτός είναι άνθρωπος σαν
και σας. Ελάτε στη θέση του». Ο αξιωματικός του αποσπάσματος, που δεν
καταλάβαινε τέτοια λόγια, αγριεμένος του λέγει για το δικό σου καλό, απάντησέ
μου σ’ αυτό που σε ρώτησα. Ο Άγιος Θεμιστοκλής του απάντησε: «αφού δεν δέχεσαι
τα λόγια μου, ευχαρίστως προσφέρομαι εγώ να πάρω τη θέση του· συλλάβετε εμένα
αντί για κείνον. Αυτό δεν θα έχει καμμία διαφορά για μένα, αφού κι αυτός κι εγώ
είμαστε δούλοι του Χριστού και μέλη του αυτού σώματος».
Τον συνέλαβαν αμέσως και τον οδήγησαν
στον Ασκληπιό. Άρχισε η ανάκριση και ο άρχοντας τον ανάγκαζε να θυσιάσει στα
είδωλα, αν ήθελε να σώσει τη ζωή του. «Η δική μου πραγματική ζωή δεν είναι
αυτή, του απαντάει ο Μάρτυς, αλλά άλλη. Δεν θυσιάζω σε είδωλα που είναι
κατασκευάσματα ανθρώπων, και τα οποία σεις τα πιστεύετε για θεούς. Είμαι
έτοιμος και να θυσιαστώ για τη δόξα του Κυρίου μου, και για τη σωτηρία της
ψυχής μου».
Άρχισαν τα βασανιστήρια. Μαστιγώθηκε στο
στομάχι, μέχρι σημείου που φάνηκαν τα σπλάχνα. Μετά και από άλλα μαρτύρια,
σύρθηκε το σώμα του πάνω σε αγκαθωτά σίδερα και καταξεσχίθηκε, μέχρι που ο
μακάριος παρέδωκε την αγνή και άδολη ψυχή του στα χέρια του Κυρίου του. Μετά το
ένδοξο μαρτύριο του Αγίου, οι πιστοί παρέλαβαν το ιερό λείψανό του και το
ενταφίασαν ευλαβικά. Αργότερα εκεί έκτισαν ναό, στον οποίον γίνονταν πολλά
θαύματα. Υπάρχει παράδοση ότι αργότερα και ο Διοσκορίδης μαρτύρησε.
Πηγή:
Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα· Μητροπολίτου Πισιδίας, Αθλητές στεφανηφόροι·
Πισιδίας Παμφυλίας Λυκίας της Μικρασίας, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»,
Θεσσαλονίκη 2010.
Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Ὕμνοις στέψωμεν Θεμιστοκλέα, μέγαν
μάρτυρα, τῆς Ἐκκλησίας, ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ τὸν ἐκφάντορα· Χριστομαρτύρων εὐῶδες κειμήλιον, καὶ τῶν
πιστῶν θεοδώρητον καύχημα, Μάρτυς
ἔνδοξε, Χριστόν τὸν Θεόν ἱκέτευε, σωθῆναι ἐκ κινδύνων τὰς ψυχάς ἡμῶν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς