Όσοι γνωρίσαμε τον Άγιο Γέροντα από
κοντά, εξομολογηθήκαμε και ζητήσαμε τις συμβουλές του, είδαμε έναν
φωτισμένο-αγιασμένο Γέροντα με όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο όσιος
Ιάκωβος ήταν απλός, ταπεινός, γαλήνιος, άνθρωπος της προσευχής, της καταλλαγής
και της αφοσίωσης στο θέλημα του Θεού. Έμοιαζε με επίγειο άγγελο και με ουράνιο
άνθρωπο. Όσοι τον γνώρισαν ελκύσθηκαν στην πνευματική τους ζωή, παρακινήθηκαν
σε μετάνοια και υπακοή. Μα και όσοι δεν τον γνώρισαν, άκουσαν γι᾿ αυτόν, προσκύνησαν στον
τάφο του και διάβασαν το βίο του, δεν έμειναν αδιάφοροι. Η πνευματική του
φυσιογνωμία τους άγγιξε, το ήθος του τους δίδαξε, η μορφή του ζέστανε στις
ψυχές τους.
Ήταν έξοχος πνευματικός πατέρας, κοντά
στον οποίο πολλοί άνθρωποι, οικογένειες ολόκληρες βρήκαν πνευματική καθοδήγηση,
ειρήνη στην ψυχή τους, λύση στα προβλήματά τους, ένοιωσαν αληθινές στιγμές
πνευματικής αναβάσεως. Οι παραινέσεις του ήταν βάλσαμο παρηγοριάς, γραμμή
πλεύσεως και ηθικό στήριγμα, απαλλαγή πειρασμών, εγγύηση αγιοπνευματικής ζωής.
Από παντού, έγινε τόσο γνωστός, κατέφθαναν στο κελί του εκατοντάδες άνθρωποι,
για να δουν τον Γέροντα, να του μιλήσουν, να εναποθέσουν τα προβλήματά τους, ν᾿ ανοίξουν την ψυχή τους, να
τον συμβουλευθούν, να εξομολογηθούν. Ήταν ο Γέροντας που λάτρευε τον Θεό μετά
δακρύων και διακονούσε τους συνανθρώπους του με αγάπη, απλότητα, ταπείνωση. Η
φράση του «με συγχωρείτε!» και «αν θέλει ο όσιος Δαβίδ» ήταν κάθε λεπτό στα
χείλη του. Ήταν αγία μορφή και η παρουσία του ήταν παρουσία του Θεού στη γη,
φανέρωση των θείων ενεργειών και ιδιαίτερη ευλογία.
Λόγοι
πνευματικοί του Οσίου Ιακώβου
*Ο σημερινός άνθρωπος αποξενώνεται από την Εκκλησία με
γρήγορους ρυθμούς. Η νεολαία δεν καταλαβαίνει καν τη γλώσσα και το μήνυμά της.
Ένα μόνο αυτό σημαίνει: Να προσευχόμαστε όσο μπορούμε στον Κύριο να μην αφήσει
στο σκοτάδι το λαό του.
* Θαύματα γίνονται καθημερινά, αλλά δεν τα βλέπουμε, δεν
τους δίνουμε σημασία. Το ότι ο Θεός, παρά τις κηλίδες και τις αμαρτίες μας, δεν
οργίζεται και δεν διακόπτει τις σχέσεις του μαζί μας, αυτό δεν είναι το μέγα
θαύμα;
*Χωρίς τη Χάρη του Θεού, τη βοήθεια του Θεού, ούτε τα
άτομα, ούτε οι οικογένειες, ούτε οι ομάδες προσώπων, ούτε τα κράτη μπορούν να
προοδεύσουν και να ευδοκιμήσουν.
*Καλύτερα να πάρουμε την Αγία Γραφή και να την
διαβάσουμε, να κάνουμε μία Παράκληση στην Παναγία μας, να πούμε πέντε ψαλμούς
του Δαυίδ παρά να κοιτάζουμε τηλεόραση.
*Άλλο είναι η προσευχή κι άλλο η ελεημοσύνη. Και η
ελεημοσύνη βοηθά την ψυχή του ανθρώπου, αλλά άλλο είναι το Μνημόσυνο, η
προσευχή. Διότι έτσι τα βρήκαμε. Έτσι είναι. Και από τους Αποστολικούς χρόνους.
Αυτά, παιδιά μου, είναι εξ αμνημονεύτων χρόνων. Δεν μπορεί κάποιος να κόψει
αυτά τα πράγματα.
* Τα Μνημόσυνα είναι για την ανάπαυση των ψυχών. Οι
περισσότεροι άνθρωποι κάνουν πολυτελή Μνημόσυνα, κάνουν περιττά έξοδα. Η ψυχή
ζητάει απλά πράγματα. Να βράσουμε μία χούφτα σιτάρι και να είμαστε καθαροί, να
ζυμώσουμε και το πρόσφορο με προσευχή. Να τα πάμε στην Εκκλησία, στη θεία
Λειτουργία να μνημονευθούν τα ονόματα των «κεκοιμημένων» και να ψάλλουν τα
Μνημόσυνα.
*Μην ακούσεις ποτέ τι λέει ο κόσμος. Μπαίνουν πειρασμοί,
άνθρωποι είμεθα. Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, πανουργίες, παγίδες. Όλα να
αντιμετωπίζωνται μέσα στο γάμο με αγάπη, πραότητα, υπομονή. Πίστη στον Θεό και
προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν. Μεταξύ των συζύγων να υπάρχει κλίμα
απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας.
* Με την προσευχή μας, με την πίστη μας στον Θεό, με την
ταπείνωση, με υπομονή περνάμε τις ημέρες. Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε για την
σωτηρία μας, αλλά πρέπει να έχουμε την ελπίδα μας στον Χριστό.
Ό,τι Του ζήτησα 70 χρονών που είμαι όλα
μου τα έδωσε, όλα τα καλά με έδωσε, όλα τα χαρίσματα με έδωσε, όλα τα αξιώματα
με έδωσε, τίποτα δεν έχω (δικό μου), μέχρι τον τάφο ακολουθούν αυτά, μετά τον
τάφο αρχίζει η νέα ζωή.
Από το
βιβλίο Ο “Γέρων Ιάκωβος, Διηγήσεις, Νουθεσίες, Μαρτυρίες” Έκδοση Ενωμένη
Ρωμιοσύνη.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Χαίρει ἔχουσα, σὲ παραστάτην, ἡ πολύφημος νῆσος Εὐβοίας, καὶ τοῦ ὁσίου
Δαυΐδ ἐπαγάλλεται, ἡ θεία Μάνδρα τὸν τάφον σου ἔχουσα, θεοχαρίτωτε πάτερ Ἰάκωβε, σὺ γὰρ χάριτας, βλυστάνεις ἡμῖν ἑκάστοτε,
ὡς ῥεῦμα
Παρακλήτου ἀνεπίσχετον.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς