Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος

Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας βρισκόταν πολύ κοντά στὸν Χριστό, ὅπως καί ὁ ἀδελφός του, ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ἐπειδή εἶχε πόθο Θεοῦ καί μία σταθερή ἀγάπη πρός τὸν Χριστό. Αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ ἐπέτρεπε νά εἶναι πάντοτε κοντά Του ὡς βοηθός Του στό ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ. Ἦταν μία ψυχή ἡ ὁποία λαχταροῦσε τὸν Θεό. Ἔλαχε καί σ’ αὐτόν νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο σέ πολλά ἔθνη καί ὅσο λίγοι Ἀπόστολοι περιέτρεξε ὅλη τὴν οἰκουμένη.

Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας εἶναι ὁ μοναδικός ἀπό τούς δώδεκα μαθητές πού κήρυξε, ἀλλά καί μαρτύρησε στὴν Ἑλλάδα καί αὐτό ἀποτελεῖ μεγάλη τιμή, εὐλογία ἀλλά καί εὐθύνη γιά τὸ Ὀρθόδοξο ἔθνος μας καί γιά τὴν πόλη τῶν Πατρῶν. Εἶναι ὁ πολιοῦχος τῶν Πατρῶν καί ἱδρυτής τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι εὐλογία γιά τὸν λαό μας διότι με τὸν σταυρικό του θάνατο, τὸ αἷμα του ἔχει ποτίσει τὸν τόπο μας καί τὴν πατρίδα μας. Εἶναι καί ὁ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀφοῦ στὴν πόλη τοῦ Βύζαντα χειροτόνησε πρῶτο Ἐπίσκοπο τὸν Στάχυ, ἕναν ἀπό τοὺς 70 Ἀποστόλους.

Λείψανα τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀνδρέα μεταφέρθηκαν στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 357 ἀπό τόν Ἅγιο Ἀρτέμιο, Αὐγουστάλιο τοῦ Μ. Κωνσταντίνου. Πέντε αἰῶνες ἀργότερα ὁ Αὐτοκράτορας Βασίλειος Α΄ ὁ Μακεδών (867-886) προσκύνησε Λείψανα τοῦ Ἀποστόλου στήν Πάτρα. Τό 1462 ἐξαιτίας τοῦ τουρκικοῦ κινδύνου μεταφέρθηκε ἡ Τιμία Κάρα ἀπό τόν Δεσπότη τοῦ Μωρέως Θωμᾶ Παλαιολόγο στὴν Ρώμη καί παραδόθηκαν στὸν Πάπα Πίο τόν Β΄.

 

Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1847 ἕνας Ρῶσος Πρίγκηπας, ὁ Ἀνδρέας Μουράβιεφ δώρησε στὴν πόλη τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου τεμάχιο δακτύλου χειρός τοῦ Ἁγίου. Ὁ Μουράβιεφ εἶχε λάβει τὸ παραπάνω ἱερό Λείψανο ἀπό τόν Καλλίνικο, πρώην Ἐπίσκοπο Μοσχονησίων, ὁ ὁποῖος μόναζε τότε στό Ἅγιο Ὄρος.

Στὴν πόλη τῶν Πατρῶν, ἐπανακομίσθηκαν καί φυλάσσονται ἀπό τήν 26η Σεπτεμβρίου 1964 ἡ τιμία Κάρα τοῦ Ἁγίου καί ἀπό τήν 19ην Ἰανουαρίου 1980 λείψανα τοῦ Σταυροῦ, τοῦ μαρτυρίου του.

Διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ,

ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.

Τὸν τῆς ἀνδρείας ἐπώνυμον θεηγόρον, καὶ μαθητῶν τὸν πρωτόκλητον τοῦ Σωτῆρος, Πέτρου τὸν σύγγονον εὐφημήσωμεν· ὅτι ὡς πάλαι τούτῳ, καὶ νῦν ἡμῖν ἐκέκραγεν· Εὑρήκαμεν δεῦτε τὸν ποθούμενον.

Δοξαστικόν. Δόξα Πατρί… Ἦχος πλ. δ’

Τὸν κήρυκα τῆς πίστεως, καὶ ὑπηρέτην τοῦ Λόγου, Ἀνδρέαν εὐφημήσωμεν, οὗτος γὰρ τοὺς ἀνθρώπους, ἐκ τοῦ βυθοῦ ἁλιεύει, ἀντὶ καλάμου τὸν σταυρόν, ἐν ταῖς χερσὶ διακρατῶν, καὶ ὦς σπαρτίον χαλῶν τὴν δύναμιν, ἐπανάγει τὰς ψυχάς, ἀπὸ τῆς πλάνης τοῦ ἐχθροῦ, καὶ προσκομίζει τῷ Θεῷ δῶρον εὐπρόσδεκτον. Ἀεὶ τοῦτον πιστοί, σὺν τῇ χορείᾳ τῶν Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ εὐφημήσωμεν, ἵνα πρεσβεύῃ αὐτῷ, ὅπως ἵλεως γένηται ἡμῖν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς