«Διδάσκαλε,
τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»
(Λουκ ι΄
25-37)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Ενανθρωπήσας
Θεός με την υπέροχη παραβολή του Καλού Σαμαρείτη μας έδειξε έμπρακτα την καινή
εντολή της αγάπης για τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Συζητώντας με
έναν νομικό, ο Χριστός τον παραπέμπει στον ίδιο το νόμο που μελετά και
διδάσκει. Και ο νόμος λέγει: «ἀγαπήσεις
Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος
σου καὶ ἐξ ὅλης
τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν».
Δύο είναι οι εντολές που περιέχει ο
νόμος: η ολόψυχη αγάπη στο Θεό (με το συναίσθημα, τη βούληση και τη διάνοια)
και η αγάπη στο συνάνθρωπο. Και ο Κύριος απαντά στο νομικό: «..τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ» και θα κληρονομήσεις την αιώνια ζωή. Ο
πλησίον όμως για τους Ιουδαίους ήταν οι ομοεθνείς και οι ομόθρησκοι.
Ωστόσο η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη
είναι ξεκάθαρη: όποιος αγαπά τον Θεό αγαπά και όλους τους ανθρώπους αδιακρίτως
και ανεξαιρέτως. Και ο Κύριος ερωτά τον νομικό: ποιος πλησίασε τον κακοποιημένο
από τους ληστές άνθρωπο; Ποιος απέδειξε ότι είναι ο πλησίον; «ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πορεύου καὶ σὺ
ποίει ὁμοίως».
Το παράδειγμα περιγράφει σαφέστατα την
καινή εντολή της αγάπης, που είναι κοινωνία αγάπης και υπονοεί τον πεσμένο στην
αμαρτία άνθρωπο που για τη σωτηρία του ήλθε στη γη ο Ενανθρωπήσας Χριστός. Με
τη ζωή Του και με τη θυσία Του μας ελευθέρωσε από τους ληστές, από την
κυριαρχία των δαιμόνων και μας ασφάλισε στην Εκκλησία Του, που είναι το μεγάλο
πανδοχείο της αγάπης του Θεού. Και μας προτείνει να έχουμε Αυτόν ως πρότυπο και
να πράττουμε κι εμείς όμοια με όσα Εκείνος μας δίδαξε.
Λοιπόν, λέγει στον καθένα: «πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως», να μάθουμε κι εμείς να αγαπάμε,
να γίνουμε καλοί Σαμαρείτες στους γύρω μας.
Όταν θυσιαζόμαστε και στερούμαστε
χάριν του πλησίον, μιμούμαστε τον Χριστό. Με αυτόν τον τρόπο ζωής θα
συναντήσουμε τον Κύριο, θα ενωθούμε μαζί Του και η ζωή με τον Χριστό θα είναι
αιώνια ζωή.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς