Άγιος Μηνάς ο Μεγαλομάρτυς (11 Νοεμβρίου)


 Ο Άγιος Μηνάς (μέσα 3ου αι. – 304 μ.Χ.), μετά την εκδημία του επί χίλια επτακόσια χρόνια τώρα, δεν έχει πάψει να βρίσκεται κοντά στους πιστούς, βοηθώντας όσους με πίστη και ελπίδα στον Θεό τον επικαλούνται. Οι εμφανίσεις και τα θαύματά του είναι αμέτρητα, συντρέχει και βοηθά άμεσα είτε ως καβαλάρης είτε ειρηνικά επιφέρει λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων που τον εμπιστεύονται. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε ιδιαίτερο σεβασμό στον Άγιο Μηνά από την αρχή της ιερωσύνης του, όταν χειροτονήθηκε Διάκονος στο ναό του Αγίου Μηνά και έλαβε το όνομα Νεκτάριος. Έκτοτε τον επικαλούνταν συχνά και στο ερημοκκλήσι του Αγίου Μηνά στην Αίγινα συνομιλούσε μαζί του.
 

Παραθέτουμε ένα από τα ιστορικά θαύματα του Αγίου Μηνά που έγινε στο Ελ Αλαμέιν το 1942 μ.Χ.

Το 1942 μ.Χ., κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπό τον Ρόμμελ δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική είχαν καταφέρει να προελάσουν τόσο ώστε να είναι ορατός ο κίνδυνος να φθάσουν στην Διώρυγα του Σουέζ. Στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν (αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά), όπου βρισκόταν τα ερείπια ναού του Αγίου Μηνά και ίσως και ο τάφος του, οι αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν για την αποφασιστική σύγκρουση η οποία θα έκρινε το αν οι Σύμμαχοι θα κατάφερναν να παραμείνουν στην Αφρική.
 
Μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων βρισκόταν και ελληνική στρατιωτική δύναμη, η οποία πήρε μέρος στη μάχη. Ένα από τα βράδια εκείνα, πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Μηνά να βγαίνει από τα ερείπια του ναού του, οδηγώντας ένα καραβάνι με καμήλες, όπως απεικονίζεται σε μία από τις παλαιές αγιογραφίες του ναού του, και να μπαίνει μέσα στο στρατόπεδο των εχθρικών δυνάμεων.

Η εμφάνιση αυτή κατατρόμαξε τους Γερμανούς και υπονόμευσε καίρια το ηθικό τους, πράγμα που συνέβαλε καθοριστικά στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων. Σε ανταπόδοση της ευεργεσίας αυτής του Αγίου παραχωρήθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο τόπος εκείνος και ξανακτίσθηκε ο ναός καθώς και μοναστήρι του Αγίου Μηνά.



Διά πρεσβειν το γίου Μηνά,
Κύριε ησο Χριστέ, λέησον μς.



πολυτκιον. χος πλ. α'. Τν συνάναρχον Λόγον.
Τος μεγίστους γώνας το μαρτυρίου σου, καρτεροψύχως νύσας Μεγαλομάρτυς Μηνά, ορανίων δωρεν λαμπρς ξίωσαι, κα θαυμάτων ατουργός, κ Θεο ναδειχθείς, προστάτης μν δόθης, καί βοηθός ν νάγκαις, κα ντιλήπτωρ ναργέστατος.



κ τς ερς Μονς