Ο Άγιος Λογγίνος ήταν Εκατόνταρχος υπό
τις διαταγές του Ποντίου Πιλάτου, επί βασιλείας Τιβερίου Καίσαρος (14 – 37
μ.Χ.). Ήταν επικεφαλής της ομάδας που επιτηρούσε τον βασανισμό και τη σταύρωση
του Χριστού. Όταν του ζητήθηκε να εξετάσει αν ο Χριστός ήταν πράγματι νεκρός, ο
Λογγίνος τρύπησε με τη λόγχη τα πλευρά
του και απ’ την πληγή έτρεξε αίμα και νερό. Οι σταγόνες έσταξαν στο πρόσωπο του
Εκατόνταρχου και θεράπευσαν το πρόβλημα όρασης που τον ταλαιπωρούσε. Τότε, σύμφωνα
με τους Ευαγγελιστές, αναφώνησε: «Ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος
οὗτος, Υἱός ἦν Θεοῦ».
Ο Λογγίνος διατάχθηκε να φρουρήσει τον
τάφο του Χριστού, με τους άνδρες του και υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας στην Ανάσταση
του Κυρίου. Όταν αντελήφθη το σεισμό, είδε τις πέτρες να σχίζονται και να
ανοίγονται τα μνήματα, πίστεψε ότι ο σταυρωθείς ήταν ο πραγματικός Υιός του
Θεού. Παραιτήθηκε από το αξίωμά του και μαζί με άλλους δύο στρατιώτες του
αναχώρησε για την πατρίδα του, προκειμένου να κηρύξει την Ανάσταση του Κυρίου.
Την λιποταξία του κατήγγειλε ο Πιλάτος στον Τιβέριο, ο οποίος έστειλε απόσπασμα
στρατιωτών για να τον θανατώσουν. Όταν το βρήκαν και του κοινοποίησαν την
απόφαση του αυτοκράτορα, τους φιλοξένησε στην οικία του, προετοίμασε τον τάφο
γι αυτόν και τους δυο πιστούς του στρατιώτες και αποκεφαλίσθηκε την επομένη.
Στα ορθόδοξα Ευαγγέλια, ο Ρωμαίος
στρατιώτης που τρύπησε με τη λόγχη την πλευρά του σταυρωμένου Χριστού, δεν έχει
όνομα. Κατείχε το αξίωμα του Εκατόνταρχου στον ρωμαϊκό στρατό και έτσι
αποκαλείται στα Ευαγγέλια. Ονοματίζεται μόνο στο απόκρυφο Ευαγγέλιο του
Νικόδημου ως «Λογγίνος», η λατινική εκδοχή της ελληνικής λέξης «λόγχη»....
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τὸν Ἥλιον τῆς δόξης Σταυρῶ προσηλωθέντα, καὶ τοῖς ἐν
σκιᾷ τοῦ θανάτου ἐκλάμποντα ὡς εἶδες, ηὐνάσθης αὐτοῦ ταῖς ἀστραπαῖς, καὶ ἤθλησας Λογγίνε εὐσεβῶς, διὰ τοῦτο νοσημάτων παντοδαπῶν, λυτρούσαι τοὺς ἐκβοώντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς