«Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός,
αδελφοί μου, έχει πολλά και διάφορα ονόματα. Λέγεται Θεός, λέγεται Υιός Θεού,
λέγεται και υιός ανθρώπου, λέγεται και σοφία, λέγεται και ζωή, λέγεται και
ανάστασις΄ και ανάμεσα εις τα άλλα λέγεται και γεωργός, επειδή σπείρει τον
σπόρον. Όπως ο ίδιος είπεν εις την παραβολήν του αγίου και ιερού Ευαγγελίου:
Ήταν ένας γεωργός και εβγήκεν από το
σπίτι του, επήρε σπόρον και επήγε να σπείρη εις τα χωράφια του. Και εκεί που
έσπερνε δεν έπεσεν εις ένα μέρος ο σπόρος εκείνος. Άλλος έπεσεν εις την
στράταν, άλλος εις την πέτραν, άλλος εις τα ακάνθια και άλλος εις την καλήν
γην. Εκείνος ο σπόρος που έπεσεν εις την στράτα δεν εφύτρωσε, διατί η γη ήταν
σκληρά και καταπατημένη από τους διαβάτας, και ήλθαν τα πετεινά του αέρος και
τον έφαγαν τον σπόρον εκείνον, και έμεινεν η στράτα άκαρπη. Έπεσε και άλλος
σπόρος επάνω εις την πέτραν, είχεν ολίγον χώμα, εφύτρωσε και αυτός ο σπόρος, μα
καθώς εβγήκεν ο ήλιος τον επύρωσεν, και μην έχοντας ρίζαν εξηράνθη, και έμεινεν
άκαρπος και αυτός ο σπόρος. Έπεσε και άλλος σπόρος ανάμεσα εις τα ακάνθια,
εφύτρωσε και αυτός, όμως εβγαίνοντας τα ακάνθια τον έπνιξαν και εχάθη και αυτός
ο σπόρος. Εκείνος πάλιν ο σπόρος που έπεσεν εις την γην την καλήν,
εκαρποφόρησεν, αλλά δεν είχεν όλη η γη εκείνη την ίδιαν απόδοση. Λόγου χάριν
έσπειρεν σε ένα χωράφι ένα κιλόν σιτάρι και έκαμεν εκατόν. Άλλος σπόρος έπεσε
σε πτωχοτέραν γην και έκαμεν εξήκοντα, έπεσε και άλλος σπόρος σε αχαμνότερη και
έκανε τριάκοντα. Τώρα με φαίνεται αυτήν την παραβολήν να την εκαταλάβατε
κομμάτι καλλίτερα, μα ακόμη όχι τόσον καλά.
Μου φαίνεται εύλογον να την ειπούμεν
ακόμη απλότερα. Και πρώτον να ειπούμεν ποίος είναι ο γεωργός, δεύτερον ποίον είναι
το σπίτι του γεωργού, τρίτον ποίος είναι ο σπόρος, τέταρτον ποία είναι τα
χωράφια, πέμπτον ποία είναι η στράτα, έκτον ποία είναι η πέτρα, έβδομον ποία
είναι τα ακάνθια, όγδοον ποία είναι η καλή γη που έκαμεν εις το ένα κιλό τα
εκατό, τα εξήκοντα, τα τριάκοντα. Τώρα με φαίνεται να την καταλάβετε αυτήν την
παραβολήν καλλίτερα. Ο Κύριός μας λοιπόν, που όπως είπαμε είναι ο γεωργός,
εβγήκεν από το σπίτι του. Ποίον είναι το σπίτι του Χριστού μας; Η πατρική
ουσία, ο πατρικός κόλπος. Πώς εβγήκεν ο Κύριος από την πατρικήν φύσιν και πώς
εμείς οι ευσεβείς χριστιανοί πιστεύομεν, δοξάζομεν και προσκυνούμεν την
ένσαρκον οικονομίαν του Χριστού μας; Πώς εκαταδέχθη ο Υιός και Λόγος του Θεού,
και Θεός αληθινός, και ζωή των απάντων, και εσαρκώθη εις την κοιλίαν της Δεσποίνης
ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, όλος
μέσα εις την κοιλίαν της Θεοτόκου, και τέλειος άνθρωπος, όλος μέσα εις την
πατρικήν φύσιν και όλος πανταχού; Καθώς οι ακτίνες του ηλίου είναι όλες μέσα
εις τον ήλιον, και όλες εξαπλωμένες εις όλον τoν κόσμον, και όλες πανταχού,
έτσι είναι και ο Κύριος΄ όλος μέσα εις την πατρικήν ουσίαν και όλος μέσα εις
την κοιλίαν της Θεοτόκου και πανταχού. Ενός ανθρώπου τώρα ημπορεί ο νους του να
είναι όλος εις την πόλιν και όλος εις το σπίτι του, εις τα παιδιά του, και
πάλιν όλος ο νους του να είναι μέσα εις το κεφάλι του χωρίς να λείπει τίποτες.
Ο άνθρωπος που είναι πλάσμα του Θεού το έχει αυτό το χάρισμα, και δεν θα
δύναται ο Θεός να είναι όλος εις τον ουρανόν και όλος εις κάθε μέρος; Έτσι,
αδελφοί μου, εβγήκεν ο Κύριος από το σπίτι του και επήρε σπόρον να σπείρει τα
χωράφια του».
Ποία είναι τα χωράφια του; Είναι οι
καρδίες των ανθρώπων. Ποίος είναι ο σπόρος; Είναι το άγιον και ιερόν
Ευαγγέλιον, το να πιστεύωμεν και να βαπτιζώμεθα εις το όνομα του Πατρός και του
Υιού και του αγίου Πνεύματος, και να έχωμεν την αγάπην εις τoν
Θεόν και εις τους αδελφούς μας. Και καθώς ο γεωργός οργώνει το χωράφι και
σπέρνει τoν σπόρον, έτσι και ο Κύριος όργωσε τις
καρδίες των ανθρώπων με την διδασκαλίαν του, και μας εφύτευσε την ζωήν την
αιώνιον.
Ποία είναι η στράτα; Είναι ο υπερήφανος
άνθρωπος, που η καρδία του είναι σκληρά, καταπατημένη από τις μέριμνες τις
βιοτικές, και ακούει τον λόγον του Θεού και τον δέχεται μετά πάσης χαράς, μα
έχει ολίγην ευλάβειαν εις τον Χριστόν, και πηγαίνει με τον διάβολον, και μένει
η πέτρα άκαρπη. Ποία είναι τα ακάνθια; Ακάνθια είναι ο πόρνος, που ακούει τον
λόγον του Θεού και αυτός΄ ύστερον όμως έρχονται τα πορνικά πάθη και τoν
πνίγουν, και χάνεται και μένουν και τα ακάνθια άκαρπα.
Ποία είναι η καλή γη που έκαμε τα
εκατόν, τα εξήκοντα και τα τριάκοντα; Εκατόν έκαμε ο τέλειος άνθρωπος, εξήκοντα
ο μεσαίος και τριάκοντα ο κατώτερος». (18ος
αιών – «Διδαχές» Ε’ διδαχή σ. 248, «Πατερικόν Κυριακοδρόμιον», σελ. 325 και
εξής, Επιμέλεια: Δημ. Δημουλάς)
Η ωραιότατη αυτή και ξεκάθαρη παραβολή
του Καλού Σπορέως μας βάζει σε σκέψεις αυτογνωσίας για ποια γη εμείς έχουμε,
ώστε να καρποφορήσει ο σπόρος του λόγου του Θεού μέσα μας. Ο Θεός θέλει τη
σωτηρία μας, αλλά εμείς πρέπει να συνεργήσουμε και μάλιστα με υπομονή και
μετάνοια, για να γίνει εύφορη η γη της ψυχής μας.
Με τη μελέτη του λόγου των Γραφών, με
τον Εκκλησιασμό, όπου ακούγεται το κήρυγμα, το συναξάρι των Αγίων που μιμήθηκαν
τον Χριστό, καλούμαστε κι εμείς να υπερβούμε τα πάθη και τις αμαρτίες μας και
να μιμηθούμε τον Χριστό.
Ας ανοίξουμε την ψυχή μας στο λόγο του
Θεού κι ας αφήσουμε με εμπιστοσύνη και πίστη τη ζωή μας στα χέρια του Χριστού,
να μας οδηγήσει όπου Εκείνος θέλει ανάμεσα από τις χαρές και τις λύπες του
παρόντος κόσμου.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς