Κυριακή Ζ’ Λουκά 2019


 Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. η’ 41-56
«Κα επεν   ησος· τίς ψάμενός μου;»
 

Καθώς ο Χριστός περπατούσε στους δρόμους της Καπερναούμ και όχλος πολύς Τον περικύκλωσε, γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, κάποια στιγμή ο Κύριος ρωτά: Ποιος με ακούμπησε; Φαίνεται παράδοξη η ερώτηση για τους μαθητές με τον συνωστισμό που υπήρχε στην Καπερναούμ, γι’αυτό και ο Πέτρος επιδιώκει να καθησυχάσει τον Κύριο. Αλλά ο Χριστός επιμένει: « δ ησος επεν· ψατ μο τις· γ γρ γνων δναμιν ξελθοσαν π’ μο». Η άρρωστη γυναίκα με την ακατάσχετη αιμορραγία Τον πλησίασε δειλά – δειλά και κρυφά σκέφθηκε με πίστη: «μόνο να Τον ακουμπήσω, θα γίνω καλά». Και πραγματικά εκείνη τη στιγμή έγινε καλά. Βλέποντας ότι δεν μπορεί άλλο να κρυφτεί, πέφτει στα γόνατα και αποκαλύπτει ότι Τον άγγιξε κι έγινε καλά. Και ο Χριστός την επιβράβευσε για την πίστη της και την ευλόγησε: «θάρσει, θύγατερ, πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου ες ερήνην».

Ο λόγος του Κυρίου έχει βαθύτατο νόημα. Είναι γεγονός ότι πολλοί πίεζαν τον Κύριο, ίσως τον συνέθλιβαν, αλλά όμως μία γυναίκα Τον ακούμπησε, Τον άγγιξε, οι άλλοι δεν Τον είχαν αγγίξει. Τι διέθετε αυτή η αιμορροούσα γυναίκα; Πώς Τον πλησίασε; Ασφαλώς με συναίσθηση και ευλάβεια, με ακράδαντη πίστη, με ταπείνωση και συντριβή, με κατάνυξη και φόβο Θεού. Γι’αυτό και ο Θεός την ικανοποίησε. Ο πόθος της έγινε πραγματικότητα. Πλησίασε τον Θεό αγγίζοντας τη δύναμή Του, ελκύοντας τη Χάρη Του, παίρνοντας την ευλογία Του. Με αυτήν την πίστη θεραπεύτηκε, σώθηκε.



Ο Θεός ζητά κι από εμάς να Τον ψηλαφήσουμε με την πίστη και την εμπιστοσύνη μας, να Τον αγγίξουμε με τη δύναμη της ψυχής μας, με τη θερμή προσευχή μας, με τα δάκρυα της μετανοίας μας, με τον νου και την καρδιά μας αφοσιωμένοι σε Κείνον και στο Θέλημά Του. Ζητά την προσωπική σχέση μαζί Του, μας αγαπά τόσο πολύ και ζητά και τη δική μας πρώτη αγάπη «γαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου..» Ο Θεός θέλει την καρδιά μας, για να γίνει ναός του Θεού: «Υέ μου, δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ’ 26). Θέλει να κατοικήσει σε μία καρδιά αγνή και καθαρή, για να μας γεμίσει με την άπειρη χαρά Του.

Ο Άγιος Νικόλαος Βελημίροβιτς προσεύχονταν γι’ αυτό: «Ω Ζωοδότα Κύριε, βοήθησέ μας να φυλάξουμε τις καρδιές μας για Σένα, για Σένα τον Κύριο! Σοι πρέπει δόξα και ευχαριστία εις τους αιώνας. Αμήν!»


 
κ τς ερς Μονς