Ο Άγιος Κυπριανός ήταν πλούσιος,
ευγενής, φιλόσοφος από την Καρχηδόνα της Λιβύης. Έζησε στα χρόνια του Δεκίου
(249 - 251 μ.Χ.) και εξασκούσε τη μαγική τέχνη στην Αντιόχεια. Κάποτε ένας
ειδωλολάτρης ονόματι Αγλαΐδας ερωτεύτηκε μια Χριστιανή παρθένο που ονομαζόταν
Ιούστα. Η κοπέλα δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά του κι εκείνος κατέφυγε στο
διάσημο μάγο Κυπριανό. Όλα όμως τα μαγικά τεχνάσματα του Κυπριανού αποδείχθηκαν
ανώφελα μπροστά στην σταθερή άρνηση της Χριστιανής κόρης. Παραδεχόμενος την
χρεωκοπία της τέχνης του, έκαψε τα μαγικά του βιβλία ενώπιον του Επισκόπου
Ανθίμου, ζητώντας να βαπτισθεί και να γίνει ιερεύς.
Πράγματι, ανήλθε όλες τις ιερατικές
βαθμίδες και τέλος εξελέγη Επίσκοπος Καρχηδόνος. Μαζί του παρέλαβε και την
Ιούστα, την οποία χειροτόνησε διακόνισσα μετονομάζοντάς την Ιουστίνη. Έδειξε
αποστολικό ζήλο και γι αυτό τον διέβαλαν στον Δέκιο. Εξορίσθηκε στην Αντιόχεια,
όπου και φυλακίσθηκε και αργότερα στη Νικομηδεία, όπου ο Κλαύδιος τον
αποκεφάλισε μαζί με την Ιουστίνη. Τα λείψανά τους τα παρέλαβαν ευλαβείς
Χριστιανοί και τα μετέφεραν στην Ρώμη, όπου και τα έθαψαν στον επισημότερο λόφο
της πόλεως.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο μάγος
Κυπριανός έστειλε τρεις φορές τα δαιμόνια στην Ιούστα, αλλά και τις τρεις φορὲς ηττήθηκαν από την
παντοδύναμη χάρη του Χριστού και το αήττητο όπλο του σημείου του σταυρού, με το
οποίο σφράγιζε τον εαυτό της η αγία παρθένος και ζούσε με νηστεία, αγρυπνία,
προσευχή. Έκτοτε η θαυματουργή και αληθινή τους πίστη στο Χριστό τους ενδυνάμωσε
έως το μαρτύριό τους και τους αγίασε. Διά των πρεσβειών των Αγίων σου Κύριε,
ελέησον ημάς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τῆ φωταυγεία, σκότος ἔλιπες, τῆς ἀσεβείας,
καὶ φωστὴρ τῆς ἀληθείας
γεγένησαι ποιμαντικῶς γὰρ φαιδρύνας τὸν βίον σου, Κυπριανὲ τῆ ἀθλήσει
δεδόξασαι. Πάτερ Ὅσιε, τὸν Κτίστην ἡμῖν ἰλέωσαι,
ὁμοῦ σὺν Ἰουστίνη τῆ Θεόφρονι.
Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Ἐκ τέχνης μαγικῆς, ἐπιστρέψας θεόφρον, πρὸς γνῶσιν θεϊκήν, ἀνεδείχθης τῷ κόσμῳ, ἀκέστωρ
σοφώτατος, τὰς ἰάσεις δωρούμενος, τοῖς τιμῶσί σε, Κυπριανὲ σὺν Ἰουστίνῃ· μεθ’ ἧς πρέσβευε, τῷ Φιλανθρώπῳ Δεσπότῃ, σωθῆναι τοὺς δούλους σου.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς