Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, κλητός
Απόστολος και κορυφαίος μαθητής του Χριστού ήταν «ὁ μαθητής ὅν ἠγάπα
ὁ Ἰησοῦς», και αυτό διότι κι εκείνος «ἠγάπησε πολύ τὸν Χριστό». Μόνον αυτός από
όλους τους Αποστόλους ονομάζεται «ἠγαπημένος»,
διότι ζούσε ζωή καθαρότητος και αγιασμού και αγαπούσε τον άγιο Θεό με όλο του
το είναι, το νου, την ψυχή και τις αισθήσεις του. Ήταν ο επιστήθιος φίλος «ὃς καὶ ἀνέπεσεν
ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ» (Ἰω. κα’ 20) και «τὴν γνῶσιν τοῦ Λόγου κατέμαθεν» σημειώνει ο
υμνογράφος.
Ο άγιος Ιωάννης, ο μαθητής της αγάπης,
μας διδάσκει να αγαπούμε τον άγιο Θεό όχι μόνο «ἐν λόγῳ καί γλώσσῃ», αλλά και «ἐν ἔργῳ καί ἀληθείᾳ» (Α’ Ιω. γ’ 18). Είναι αυτός που
διακήρυξε ότι: «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ
μένων ἐν τῆ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ
Θεός ἐν αὐτῷ» (Ά
Ἰω. 4: 16)’». Και «ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει καὶ θὰ ἔλθωμεν εἰς αὐτόν καὶ θὰ
κατοικήσωμεν μαζί Του» (Ἰωάν.
14,23). Ο Κύριος δίνει τη διαβεβαίωση, ότι εκείνος ο οποίος θα Τον αγαπήσει, θα
τηρήσει και τον λόγον Του. Το αποτέλεσμα της εμπράκτου αυτής αγάπης είναι η
ένωση του ανθρώπου με την αγάπη του Τριαδικού Θεού και η μετοχή του στη ζωή της
Αγίας Τριάδος. Ο Θεός είναι όλος αγάπη και η αγάπη του Θεού αποτελεί την
φανέρωση της κατά Θεόν ζωής. Γι’ αυτό τον λόγο και η ζωή του ανθρώπου, όταν
είναι ζωή αγάπης, γίνεται εικόνα της ζωής του Θεού.
Επειδή ο άγιος Ιωάννης είχε την τέλεια
αγάπη προς τον Θεό, έδιωχνε τον φόβο από την καρδιά του, όπως ο ίδιος είπε: «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α΄Ἰω. δ΄18). Επληρώθη Πνεύματος Αγίου,
άκουσε μία βροντερή φωνή που του απεκάλυψε την άναρχον γέννησιν του Υιού του
Θεού και ως υιός βροντής θεολόγησε: «ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν καὶ Θεός ἦν ὁ
Λόγος» (Ἰω. α΄1). Έκτοτε διακηρύττει
ότι ο Κύριος είναι το φως το αληθινό που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον
κόσμο και διά του Οποίου δημιουργήθηκαν τα πάντα. Και ο Ιωάννης γίνεται το κάτοπτρο
που αντανακλά το φως του Χριστού και αγαπήθηκε από όλη την Χριστιανωσύνη.
Το μυστήριο της Ορθοδόξου Πίστεως
ταυτίζεται με την ζωή της Αγάπης και ως εκ τούτου ο άνθρωπος μπορεί να γίνει
όλος Αγάπη με τη θέλησή του, με τον αγώνα του και κυρίως με τη βοήθεια του
Θεού. Διότι η Αγάπη είναι δώρο του Θεού, «δύναμις ἐξ ὕψους»
(Λουκ. 24,49), καρπός του Αγίου Πνεύματος, μαζί με τις άλλες αρετές κατά τον
Απόστολο Παύλο (Γαλ. 5,22). Αυτήν την Αγάπη είχε ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο
Παρθένος, ο ηγαπημένος μαθητής, ο Ευαγγελιστής.
Ας αγαπήσουμε κι εμείς τον άγιο Θεό,
όπως Τον αγάπησε ο άγιος Ιωάννης!
Οι Αίνοι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
(Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος)
Μάκαρ, Ἰωάννη πάνσοφε, περιουσία θερμή, τῆς Χριστοῦ ἀγαπήσεως, πλέον πάντων πέφηνας, Μαθητῶν ἀγαπώμενος, τῷ παντεπόπτῃ Λόγῳ καὶ κρίνοντι, δικαίοις πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ζυγοῖς, τῆς καθαρότητος, καὶ ἁγνείας
κάλλεσι καταυγασθείς, σῶμα καὶ διάνοιαν θεομακάριστε.
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ.
Θεολογίας τὰ νάματα, ἐπὶ τοῦ στήθους πεσών, τῆς σοφίας ἐξήντλησας, καὶ τὸν κόσμον ἤρδευσας, Ἰωάννη πανάριστε, τῇ τῆς
Τριάδος γνώσει τὴν θάλασσαν,
καταξηράνας τῆς ἀθεότητος, στῦλος γενόμενος, καὶ νεφέλη ἔμψυχος καθοδηγῶν, πρὸς τὴν ἐπουράνιον,
κληροδοσίαν ἡμᾶς.
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ.
Τὸ
παρθενίας ἀπάνθισμα, τὸ τῶν σεπτὼν ἀρετῶν, δεκτικὸν ἐνδιαίτημα, τῆς σοφίας ὄργανον, τὸ τοῦ Πνεύματος τέμενος, τὸ φωτοφόρον στόμα τῆς χάριτος, τῆς Ἐκκλησίας τὸ φαεινότατον, ὄμμα τὸν πάνσεπτον, Ἰωάννην ᾄσμασι πνευματικοῖς, νῦν ἀνευφημήσωμεν,
ὡς ὑπηρέτην Χριστοῦ.
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον.
Εὐαγγελιστὰ θεσπέσιε, τῶν ἀγαθῶν τὴν πηγήν, βασιλείαν ἀσάλευτον, καὶ ζωὴν αἰώνιον, καὶ χαρὰν ἀνεκλάλητον,
καὶ θεωρίας θείας ἀπόλαυσιν, καὶ πλουτοδότως Χριστοῦ χαρίσματα, νοῦν ὑπερβαίνοντα, καὶ βροτῶν διάνοιαν, γόνε βροντῆς, εὐαγγελιζόμενος, τῷ κόσμῳ ἔλαμψας.
Δόξα Πατρί… Ἦχος πλ. δ’
Εὐαγγελιστὰ Ἰωάννη, Ἰσάγγελε Παρθένε, Θεολόγε θεοδίδακτε, ὀρθοδόξως τῷ κόσμῳ, τὴν ἄχραντον
πλευράν, τὸ αἷμα καὶ τὸ ὕδωρ βλύζουσαν ἐκήρυξας, ἐν ᾧ
τὴν αἰώνιον ζωήν, ποριζόμεθα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς