Η 1η Σεπτεμβρίου είναι η «αρχή
Ινδίκτου», όπως χαρακτηρίζεται από τα Εκκλησιαστικά βιβλία, η Εκκλησιαστική
Πρωτοχρονιά.
Είναι γεγονός ότι ο χρόνος τρέχει, οι
ημέρες της ζωής μας βιάζονται κι εμείς ταξιδεύουμε αδιάκοπα προς το άγνωστο και
στο άπειρο. Ως μέλη της Εκκλησίας βιώνουμε έναν νέο σταθμό και καλούμαστε σε
έναν απολογισμό για πνευματική ανάνηψη, με στόχο τη σωτηρία της ψυχής.
«Ας μην ξεχνάμε, λέγει ο Μέγας
Βασίλειος, ότι είναι αναρίθμητες οι
ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός, για να τελειοποιηθούμε. Ο Θεός δίνει τη δύναμη
που χρειάζεται στον άνθρωπο στους κόπους και τους αγώνες του για την αρετή. Από
την μνήμη των παρελθόντων και από την πείρα των παρόντων, διδασκόμαστε για το
μέλλον. Η θεία βοήθεια από τη μία και η θέλησή μας από την άλλη φέρνουν την
νίκη κατά του πονηρού».
Πώς όμως μπορεί να επέλθει αλλαγή στις
συνήθειες και στο πρόγραμμά μας; Φαίνεται δύσκολο έργο αλλά όχι ακατόρθωτο. Όλα
γύρω μας αλλάζουν, τίποτε δεν μένει αμετάβλητο. Γι’αυτό, συνεχίζει ο Μέγας
Βασίλειος:
«Μην πάψεις να διερευνάς τον εαυτό σου,
αν δηλαδή η ζωή σου προχωρεί σύμφωνα με τις εντολές του Θεού».
«Να εξετάζεις την εργασία κάθε ημέρας,
σύγκρινέ την με την προηγούμενη εργασία και βιάσου να βελτιωθείς. Να προοδεύεις
στις αρετές, ώστε να πλησιάζεις τη ζωή των αγγέλων».
«Εκείνο που σπέρνει ο άνθρωπος σ' αυτή
τη ζωή, αυτό και θα θερίσει κατά την ημέρα της Κρίσεως».
Χρειάζεται επιμέλεια της ψυχής που είναι
αθάνατη, ενίσχυση της πίστεως στον Παντοδύναμο και η ελπίδα μας να δείχνει τον
Θεό. Να νιώθουμε την παρουσία του Θεού μέσα μας και να μη λησμονούμε τις
ευεργεσίες Του.
Ας αναλογισθούμε λοιπόν τις αδυναμίες
και τις αμαρτίες μας κι ας οδηγηθούμε στη συναίσθηση, στην ειλικρινή μετάνοια
και στην απόφαση αλλαγής.
Από τους Αίνους της Ινδίκτου. Ἦχος α’
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ.
Τῆς αὐτολέκτου καὶ θείας διδασκαλίας Χριστοῦ, τὴν προσευχὴν μαθόντες, καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν,
βοήσωμεν τῷ Κτίστῃ· Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς κατοικῶν, τὸν ἐπιούσιον ἄρτον δίδου ἡμῖν,
παρορῶν ἡμῶν τὰ πταίσματα.
Στίχ. Σοί
πρέπει ὕμνος, ὁ Θεός, ἐν Σιών, καί σοί ἀποδοθήσεται εὐχή ἐν Ἰερουσαλήμ.
Ὡς τῶν Ἑβραίων τὰ κῶλα ἐν τῇ ἐρήμῳ ποτέ, ἀπειθησάντων ὄντως, σοὶ τῷ πάντων Δεσπότῃ, ἀξίως κατεστρώθη οὕτω καὶ νῦν, τὰ ὀστᾶ
διασκόρπισον, τῶν δυσσεβῶν καὶ ἀπίστων Ἀγαρηνῶν, ψαλμικῶς παρὰ τὸν ᾍδην Χριστέ.
Στίχ. Εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε.
Ὁ ἐν
Σιναίῳ τῷ ὄρει
τὰς πλάκας γράψας ποτέ, αὐτὸς καὶ νῦν ἐν πόλει, Ναζαρὲτ κατὰ σάρκα,
βιβλίον κατεδέξω προφητικόν, ἀναγνῶναι Χριστὲ ὁ Θεός· καὶ τοῦτο πτύξας ἐδίδασκες
τοὺς λαούς, πεπληρῶσθαι τὴν Γραφὴν ἐπὶ σοί.
Δόξα Πατρί… Ἦχος πλ. δ´. Γερμανοῦ
Ὁ ἀρρήτῳ σοφίᾳ συστησάμενος τὰ σύμπαντα,
Λόγε Χριστὲ ὁ Θεός, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἡμῖν
προθέμενος, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου εὐλόγησον,
τὸν δὲ πιστὸν Βασιλέα ἐν τῇ δυνάμει σου εὔφρανον, διδοὺς αὐτῷ κατὰ βαρβάρων τὴν ἰσχύν, ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς