Αγίου Κοσμά του Αιτωλού – Διδαχή Ε’: «Μέγα Πράγμα ο Άνθρωπος»


 Μέγα Πράγμα νθρωπος


Μς καμεν Πανάγαθος Θεός, δελφοί μου, νθρώπους κα δν μς καμε ζα· μς καμε τιμιωτέρους π λον τν κόσμον· μς δωκεν Πανάγαθος Θεός, δελφοί μου, τ μάτια, ν βλέπωμεν τν ορανόν, τν σελήνην κα τ στρα κα ν λέμε: Θεέ μου, ἐὰν λιος, πο εναι πλάσμα σου, εναι τόσον λαμπρός, μ τ γιόν σου νομα, πο εσαι ποιητς το ορανο κα τς γς, ποιητς κα πλάστης, πόσον εσαι λαμπρότερος; Θεέ μου, ξίωσόν με ν σ πολαύσω. Μς δωσεν, δελφοί μου, τν νον ες τν κεφαλήν μας, κα εναι νος μας σν μέσα ες να πιάτο, ν βάνουμε λα τ νοήματα το Εαγγελίου κα χι ν βάνουμε μύθους κα φλυαρίσματα τς τέχνης το διαβόλου. Μς δωσε τ στόμα, ν δοξάζουμε τν Κύριόν μας, ν λέμε τ «Κύριε ησο Χριστέ, Υἱὲ κα Λόγε το Θεο το ζντος, δι τς Θεοτόκου κα πάντων τν γίων λέησόν μας κα συγχώρησόν μας τος μαρτωλος κα ναξίους δούλους σου», κα ν ξομολογούμεθα μ πίστιν καθαράν, κα ν μεταλαμβάνωμεν τ χραντα Μυστήρια μ πίστιν καθαρν κα φόβον κα τρόμον. τσι μας θέλει, δελφοί μου, Θες κα χι ν βλασφημομε, χι ν προδίδουμε νας τν λλον, χι ν κάμνουμε ρκους κα ν λέμε ψέματα, χι ν κλέπτη νας τν λλον, ν παίρνη τ πράγμα το λλου, χι ν μνύωμεν τ νομα το Θεο δι τ παραμικρόν.
  




Μ τν Θεόν, χι μ τν διάβολο

ξεύρεις, δελφέ μου, πς σ θέλει Θεός; Καθς δν θέλης σ ν χη γυναίκα σου καμμίαν συναναστροφν μ λλον, τσι σ θέλει κα Θες ν μν χης καμμίαν μερίδα μ τν διάβολον. Εχαριστεσαι γυναίκα σου ν πορνεύη μ λλον; χι. Ν τν φιλήση λλος τν γυνακα σου; Μήτε κα ατ δν θέλεις. τσι θέλει κα σένα Θεός, δελφέ μου, ν μ χης καμμίαν συναναστροφν μ τν διάβολον.

Κα μ τί στόμα, νόητε κα πονηρ νθρωπε, ποτολμς κα βρίζεις τ νομα το Θεο κα τ παραδίδεις; μοίως κα τος γίους; Δν φοβσαι, τρισάθλιε, μήπως νοίξη γ κα σ καταπίη; διάβολος δν ποτολμ ν βρίζη τ νομα το Θεο, διότι φοβεται μήπως πέση στραπ κα τν κατακαύση· κα σύ, γνωστε νθρωπε, νοίγεις ατ τ κατηραμμένο σου στόμα κα παραδίδεις τ νομα το Θεο. λλοίμονον ες κείνους πο βρίζουν τ νομα το Θεο, διότι θ τος καίη πύρινος ποταμς πάντοτε.

 Μς δωκε τ χέρια ν κάνουμε τν σταυρόν μας μ πίστιν καθαράν, μ φόβον, τρόμον κα ελάβειαν, κα χι ν πιάνουμε τ τουφέκι κα ν σκοτώνουμε τν δελφόν μας κα ν τν κλέπτουμε κα ν τν κατατρέχουμε κα ν τν θανατώνουμε κα ν τν νειδίζουμε. Μς δωκε τ πόδια ν περιπατούμε ες τν δρόμον τν καλόν, κα χι ν περιπατούμε κα ν κάνουμε κακ ες τος δελφούς μας.

βαπτίσθη Κύριος ησος Χριστς κα Θες μν ες τν ορδάνην ποταμν π τν τίμιον ωάννην τν Πρόδρομον, δι ν δείξη κα ες μς τ γιον Βάπτισμα. Κα ν βαπτίζετε γιωσύνη σας, γιοι ερες, τ παιδι τς νορίας σας μ τν γνώμη κα σκοπ τς γίας μν νατολικς κα ποστολικς κκλησίας. Ν τ βουττε μέσα ες τν κολυμβήθραν· ν χετε μέσα πολ νερ κα ν κάμνετε τρες ναδύσεις κα τρες καταδύσεις λέγοντας τ νόματα τς γίας Τριάδος.




πολυτίκιον. χος α. Τς ρήμου πολίτης.
Ατωλίας τν γόνον, ποστόλων τν σύμπονον, Φιλοθέου Μάνδρας τ κλέος, κα το θω τ σέμνωμα, Κοσμν τν σαπόστολον πιστοί, ς κήρυκα τς πίστεως σοφόν, κα ς μέγαν εσεβείας φηγητήν, τιμήσωμεν κραυγάζοντες. Δόξα τ δεδωκότι σοι σχύν, δόξα τ σ στεφανώσαντι, δόξα τ νεργοντι δι σο, πσιν άματα.



κ τς ερς Μονς