Η αγία Ολυμπιάδα υπήρξε επιφανής
διακόνισσα των βυζαντινών χρόνων, η οποία υμνήθηκε ως απαράμιλλο υπόδειγμα
γυναικείας διακονίας, της οποίας η δράση συνδέθηκε στενότατα με τον άγιο Ιωάννη
το Χρυσόστομο. Η Ολυμπιάδα γεννήθηκε στο τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από ευγενή ελληνορωμαϊκή
οικογένεια. Όταν πέθαναν οι γονείς της, η Ολυμπιάδα ήταν πάρα πολύ μικρή. Ο
κηδεμόνας και θείος της Προκόπιος είχε έντιμο και εκλεκτό χαρακτήρα και ήταν
φίλος του αγίου Γρηγορίου Ναζιανζηνού.
Η Ολυμπιάς ήτο προικισμένη με πολλά
χαρίσματα φυσικά και πνευματικά. Διέπρεπε σε γνώσεις και παιδεία, κατέχοντας
πλούτη περισσά και άφθονα. Παντρεύτηκε τον έπαρχο της Κων/πόλεως Νεβρίδιο, αλλά
αυτός μετά από λίγο πέθανε και η Ολυμπιάδα έμεινε χήρα. Στη συνέχεια αφιερώθηκε
ολόψυχα στα έργα του φιλανθρωπίας. Γι’ αυτό ο αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως
Νεκτάριος την χειροτόνησε διακόνισσα.
Όταν ανέβηκε στο Θρόνο της Κων/πόλεως ο
ιερός Χρυσόστομος, η Ολυμπιάδα έγινε πιστή και αφοσιωμένη πνευματική κόρη. Κάτω
από τη σοφή καθοδήγησή του και μέσα στη φωτεινή ιεραποστολική ατμόσφαιρα, την
οποία δημιουργούσε η υπέροχη προσωπικότητα του αγίου αυτού Πατρός, η Ολυμπιάδα
παρουσίασε όλη την δυναμικότητα του χαρακτήρα της. Δεν υπήρχε τομέας γυναικείας
διακονίας και ιεραποστολής, στον οποίο να μην παρουσίασε εξαιρετική και
υποδειγματική δραστηριότητα. Μέσα στην Εκκλησία είχε τον τίτλο της Διακόνισσας.
Ίδρυσε μάλιστα και μοναστήρι, κοντά στο ναό της αγίας Ειρήνης.
Κι όταν ο πνευματικός της πατέρας
οδηγήθηκε στην εξορία, η Ολυμπιάδα, αδιαφορώντας για τους διωγμούς, στους
οποίους την υπέβαλαν οι εχθροί του Χρυσοστόμου, έμεινε πιστή και αφοσιωμένη σ’
αυτόν και σκόρπιζε τους θησαυρούς της αγάπης της, έπεσε όμως σε βαρύ πένθος.
Σώζονται μάλιστα δεκαεπτά επιστολές από
τον ιερό Χρυσόστομο, όσο ήταν στην εξορία. Μέσα από τις επιστολές διακρίνονται
οι πολλές αρετές της Ολυμπιάδος: η παρθενία, η ελεημοσύνη, η υπακοή στον
επίσκοπό της, «η πολυειδής και πολύτροπος υπομονή της», την οποία εξαίρει
ιδιαίτερα ο Χρυσόστομος, η απλότης του βίου και της περοβολής της.
Πέθανε και η ίδια σε εξορία στη
Νικομήδεια, μόλις 50 ετών, λίγο μετά από το θάνατο του ιερού Χρυσοστόμου.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς