«Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε».
Ο Κύριος με την παρουσία Του κατέπαυσε
την τρικυμία της θαλάσσης με την ενθαρρυντική αυτή φράση και ενδυνάμωσε την
πίστη των μαθητών, στο πλοίο που κλυδωνίζονταν από την τρικυμία. Οι φοβισμένοι
μαθητές πήραν θάρρος με την παρουσία του Κυρίου. Ο Πέτρος, αυθόρμητος αλλά και
ολιγόπιστος κάποιες φορές, βάδισε πάνω στη θάλασσα όσο έβλεπε με εμπιστοσύνη
τον Χριστό όταν όμως υπολόγισε τον
κίνδυνο με τη λογική, φοβήθηκε τον άνεμο και άρχισε να βυθίζεται. Στην κραυγή
του «Κύριε, σῶσόν
με!» ο Πέτρος έλαβε άμεση βοήθεια από τον Κύριο, ο οποίος άπλωσε το χέρι Του και τον παρατήρησε γλυκά:
«Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;» Και αφού μπήκε στο
πλοίο, ως Υιός του Θεού και Σωτήρας κόπασε ο άνεμος.
Το «θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί· μή φοβεῖσθε» της Ευαγγελικής περικοπής δείχνει
ότι στο θέλημα του Κυρίου υποτάσσονται τα πάντα. Συγχρόνως είναι μία υπόσχεση
του Χριστού προς το σκάφος της Ἐκκλησίας
Του. Είναι ρητή υπόσχεση προς τα μέλη της Εκκλησίας ότι ο Χριστός θα βρίσκεται
δίπλα μας στις τρικυμίες της ζωής, στις θλίψεις, στους διωγμούς, στις παγίδες του
διαβόλου και σε όλα τα εμπόδια. Ο φόβος όμως είναι αποτέλεσμα της ολιγοπιστίας.
Όσο δηλαδή λιγότερο συνειδητοποιεί κανείς την παρουσία του Κυρίου δίπλα του,
και όσο αμφιβάλλει για τη δύναμή Του, τόσο περισσότερο είναι εκτεθειμένος στο
φόβο και στον κίνδυνο. Ενώ εκείνος που ζει κοντά Του, «ἐν Χριστῷ», γνωρίζει πώς να ξεπερνά τα κύματα των
πειρασμών και των θλίψεων, χωρίς να καταποντίζεται. Όταν πιστεύεις απόλυτα,
δέχεσαι με εμπιστοσύνη το θέλημα του Κυρίου.
Ο αδελφόθεος Ιάκωβος λέγει: «να χαίρεστε
όταν περιπέσετε σε ποικίλους πειρασμούς» (Ιακ. 1,2), και ότι «είναι μακάριος ο
άνθρωπος που υπομένει πειρασμό, γιατί θα λάβει το στεφάνι της ζωής» (Ιακ.
1,12). Κι αυτό διότι πιστεύει ότι οι πειρασμοί είναι μέσα δοκιμασίας των πιστών
και συνιστά την αρετή της υπομονής. Εξάλλου με την υπομονή στους πειρασμούς
γυμναζόμαστε και γινόμαστε δόκιμοι στη σχέση μας με τον Θεό.
Ο δίκαιος Ιώβ δοκιμάσθηκε από τον Θεό
στην περίοδο της ευπορίας και ευτυχίας και στην περίοδο της φτώχειας και
δυστυχίας και αποδείχθηκε δίκαιος, λέγοντας: «αν δεχθή¬καμε τα αγαθά από τα
χέρια του Κυρίου, τα κακά δεν θα τα υπομείνουμε;» (Ιὼβ 2,10). Επομένως, είναι «μακάριος ο
άνθρωπος που υπομένει πειρασμό, γιατί, αφού αποδειχθεί άξιος, θα λάβει το
στεφάνι της ζωής». Με τους πειρασμούς επιτυγχάνεται η τελείωση και η φανέρωση
της πίστεως προς τον Θεό.
Και βέβαια, αν λυπούμαστε περισσότερο
για τις αμαρτίες μας, παρά για τα βλαβερά που μας συμβαίνουν, όχι μόνο η
σωτηρία της ψυχής και η αιώνια απολύτρωση θα είναι μαζί μας, αλλά και η
απολύτρωση των πρόσκαιρων πειρασμών, διασαφηνίζει ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.
Έτσι ο Κύριος αφήνει τους μαθητές τους
αρκετή ώρα να βασανίζονται από την τρικυμία, για να τους ασκήσει στην υπομονή
και να τους καταστήσει καρτερικούς. Και εμφανίζεται σ’ αυτούς τη στιγμή που
στην τρικυμία εκείνη επικαλούνταν τον Παντοδύναμο Θεό.
Για να φουντώσει μέσα μας ἡ πίστη, ας σταθούμε με
ταπείνωση ενώπιον του Κυρίου και ας Τον παρακαλούμε «Κύριε σῶσόν με». Να φροντίζουμε
ακόμη να βαδίζουμε την οδό του Κυρίου, να καλλιεργούμαστε σε έργα πίστεως και
έμπρακτης αγάπης. Και ο Θεός θα
ανάβει μέσα μας το φως της ζωντανής πίστεως, της επιγνώσεως και υπακοής στο
θέλημά Του.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς