Αγίου
Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β΄,
Πνευματική
Αφύπνιση, τ. 2ος, σ. 60-61.
Ο Άγιος Γέροντας απευθύνεται σε
Ορθοδόξους πιστούς που αγωνίζονται και μετέχουν στη μυστηριακή ζωή της
Εκκλησίας.
Η σωτηρία
της ψυχής μας
– Γέροντα, άλλοι
νιώθουν σιγουριά ότι θα σωθούν και άλλοι αμφιβάλλουν. Ποιά είναι πιο σωστή
τοποθέτηση;
– Ο σκοπός είναι ο
άνθρωπος να τηρή τις εντολές του Θεού. Ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να φθάση
σε τέτοια κατάσταση, πού, και αν ο Θεός δεν του δώση τον Παράδεισο, να μην τον
πειράξη. Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι σήμερα ζούμε, αύριο μπορεί να φύγουμε,
και πρέπει να κοιτάξουμε πώς θα πάμε κοντά στον Χριστό. Όσοι κατόρθωσαν με την
Χάρη του Θεού να γνωρίσουν την ματαιότητα αυτής της ζωής έλαβαν το μεγαλύτερο
χάρισμα και δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν το διορατικό χάρισμα, για να
προβλέπουν τα μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς να προβλέψη, να μεριμνήση για
την σωτηρία της ψυχής του και να λάβη τα καλύτερα πνευματικά μέτρα, για να
σωθή. Νά, βλέπεις, ο Χριστός είπε: «Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος
όλος» (Ματθ. 16, 26). Πόση αξία δηλαδή έχει μια ψυχή! Γι᾿ αυτό η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο
πράγμα!
– Δηλαδή, Γέροντα,
δεν πρέπει να έχη κανείς την ελπίδα της σωτηρίας και τον φόβο της κολάσεως;
– Αν έχη την
ελπίδα της σωτηρίας, δεν θα έχη τον φόβο της κολάσεως. Και για να έχη ο
άνθρωπος την ελπίδα της σωτηρίας, θα είναι κάπως τακτοποιημένος. Τον άνθρωπο
που αγωνίζεται με φιλότιμο, όσο μπορεί, και δεν έχει διάθεση να κάνη αταξίες,
αλλά πάνω στον αγώνα του νικιέται–νικάει, νικιέται–νικάει, ο Θεός δεν θα τον
αφήση. Αν έχη λίγη διάθεση να μη λυπήση τον Θεό, θα πάη στον Παράδεισο «μέ τα
παπούτσια». Ο φύσει Αγαθός Θεός θα τον σπρώξη στον Παράδεισο σκανδαλωδώς. Θα
οικονομήση να τον πάρη την ώρα που βρίσκεται σε μετάνοια. Μπορεί σε όλη του την
ζωή να παλεύη, αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήση· θα τον πάρη στην καλύτερη ώρα.
Ο Θεός είναι καλός· θέλει όλοι να σωθούμε. Αν ήταν να
σωθούν μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός; Δεν είναι στενή η πύλη του
Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι
φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο
των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν να περάσουν εύκολα από την πύλη.
Έπειτα, έχουμε και το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι· δεν είμαστε μόνον
πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι, όταν δεν μετανοούμε και
δεν πλησιάζουμε τον Σωτήρα μας ταπεινά. Ο ληστής στον σταυρό ένα «ευλόγησον»
είπε και σώθηκε (Λουκ. 23, 40- 43). Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από το
δευτερόλεπτο, όχι από το λεπτό. Ο άνθρωπος με έναν ταπεινό λογισμό σώζεται,
ενώ, αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τα χάνει όλα.
Από φιλότιμο και μόνον πρέπει να σωθούμε. Δεν υπάρχει
μεγαλύτερος πόνος για τον Θεό από το να δη τον άνθρωπο στην κόλαση. Νομίζω ότι
και μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό για τις πολλές Του ευλογίες και η ταπεινή
συμπεριφορά με αγάπη προς τις εικόνες Του, τους συνανθρώπους μας, με λίγο
φιλότιμο αγώνα, είναι αρκετά, για να έχουμε αναπαυμένη την ψυχή μας και σ᾿ αυτήν την ζωή και στην
άλλη.
Διά Πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ. Θείας πίστεως.
Ὥσπερ ἄγγελος, φανεὶς ἐν
κόσμῳ, ἐν τοῖς ἔτεσι,
τοῖς τελευταίοις, χριστομίμητε
Παΐσιε ὅσιε, ἀσκητικῶς γὰρ βιώσας ἐν Ἄθωνι,
ὡς παμφαέστατος ἥλιος ἔλαμψας, καὶ κατηύγασας, πιστῶν τὰ πλήθη τῇ χάριτι, τοῖς ῥήμασι
σημείοις καὶ τοῖς θαύμασι.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς