Η Εκκλησία μας εορτάζει μαζί τους δύο
κορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο, για να μας υπενθυμίζει την ενότητα που
έχουν στην κοινωνία τους με το πρόσωπο του Χριστού και στην ενότητα της πίστεώς
μας. Η βασική αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να σωθούμε και να ενωθούμε με τον
Χριστό, αν μαζί με την πίστη μας σε Εκείνον δεν ενεργοποιηθεί και όλη μας η ζωή
σε έργα πίστεως και αγάπης. Με απλά λόγια, η αγάπη μας για τον συνάνθρωπο
αποτελεί και τη σπουδαιότερη επιβεβαίωση της πραγματικής πίστεώς μας. Και οι
δύο Απόστολοι έλαβαν την ίδια Χάρη του Αγίου Πνεύματος, υπήρξαν θεολόγοι
χριστοκήρυκες, έζησαν και κήρυξαν την εν Χριστώ σωτηρία και μαρτύρησαν για την
αγάπη του Χριστού.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν
κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ.
Ἦχος δ’. Ὁ ἐξ ὑψίστου κληθεὶς
Ὁ οὐρανόθεν τὴν χάριν δεδεγμένος, ὅτε τὴν ἐρώτησιν πρὸς τὸν χορὸν ὁ Σωτήρ, τὸν δωδεκάριθμον ἔφησε, τῶν Ἀποστόλων. Τίνα με λέγουσιν εἶναι ἄνθρωποι; τότε δὴ ὁ πρόκριτος, Πέτρος Χριστοῦ Μαθητῶν, θεολογῶν ἀνεκήρυξε, τρανῶς βοήσας, Σὺ εἶ
Χριστός, τοῦ ζῶντος
Θεοῦ Υἱός. Ὅθεν ἀξίως
μακαρίζεται, ὡς ἐξ ὕψους λαβών ἀποκάλυψιν, καὶ δεσμεῖν τε καὶ λύειν,
τὰς εὐθύνας
κομισάμενος.
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ
καὶ κιθάρᾳ.
Ὁ ἐξ ὑψίστου κληθείς, οὐκ ἀπ’ ἀνθρώπων, ὅτε τὸ ἐπίγειον σκότος ἠμαύρωσε,
τοὺς ὀφθαλμοὺς σοῦ τοῦ σώματος,
τῆς ἀσεβείας, δημοσιεῦον τὴν σκυθρωπότητα, τότε τὸ οὐράνιον, φῶς περιήστραψε, σῆς διανοίας
τὰ ὄμματα, τῆς εὐσεβείας ἀνακαλύπτον τὴν ὡραιότητα, ὅθεν ἐπέγνως
τὸν ἐξάγοντα,
φῶς ἐκ σκότους Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, ὃν ἱκέτευε σῷσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν
ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ.
Σὺ ἐπαξίως πέτρα προσηγορεύθης, ἐν
τὴν ἀκράδαντον
πίστιν ὁ Κύριος,
τῆς Ἐκκλησίας ἐκράτυνεν,
ἀρχιποιμένα, τῶν λογικῶν προβάτων ποιήσας σε, ἐντεῦθεν κλειδοῦχόν
σε, τῶν οὐρανίων πυλῶν, ὡς ἀγαθὸς ἐγκατέστησεν, ἀνοίγειν
πᾶσι, τῆς μετὰ πίστεως
προσεδρεύουσιν, Ὅθεν ἀξίως
κατηξίωσαι, σταυρωθῆναι καθὼς ὁ
Δεσπότης σου, ὃν ἱκέτευε
σῷσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε αὐτὸν
ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον.
Ὁ χριστοκῆρυξ Σταυροῦ καύχημα φέρων, σὺ τὴν
πολυέραστον θείαν ἀγάπησιν,
ὡς τοὺς ἐρῶντας συνδέουσαν, τῷ ποθουμένῳ, εἰλικρινῶς ἁπάντων προέκρινας, ἐντεῦθεν καὶ δέσμιος,
προσηγορεύθης Χριστοῦ, τῶν πειρασμῶν τὴν δυσχέρειαν, ὡς γλυκυτέραν, τρυφῆς ἀπάσης αἱρετισάμενος, καὶ τῆς
τιμίας ἀναλύσεως, ἠξιώθης
συνὼν τῷ Δεσπότῃ
σου, ὃν ἱκέτευε
σῷσαι καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς