«Να
τα δέχεστε και να τα υπομένετε όλα σαν σταυρό»
Υπάρχουν
διάφοροι σταυροί. Υπάρχουν σταυροί, που έχουν εξαιρετικά μεγάλο βάρος, όπως οι
σταυροί των Αγίων μαρτύρων, των Οσίων και των μεγάλων
Ιεραρχών.
Τέτοιοι σταυροί προορίζονται από τον Θεό για τους λίγους και εκλεκτούς Του, για
τους οποίους γνωρίζει ότι είναι αρκετά ισχυροί και μπορούν να σηκώσουν και τον
πιο βαρύ σταυρό.
Για
μας όμως, τους αδύναμους Χριστιανούς, που δίνουμε λίγη προσοχή στην πνευματική
ζωή και είμαστε γεμάτοι πάθη και επιθυμίες της σάρκας, ο Θεός προετοίμασε πολύ
πιο ελαφρούς σταυρούς.
Μας
στέλνει στην οδό της ζωής μας πάρα πολλές θλίψεις και μας δίνει την εντολή να
υπομένουμε ταπεινά τις συκοφαντίες, τις προσβολές και τις ύβρεις από τους
ανθρώπους.
Να
υπομένουμε, λοιπόν, τις θλίψεις που μπορεί να προκύψουν από την αποτυχημένη
οικογενειακή ζωή ή από έναν αταίριαστο γάμο. Να υπομένουμε τη ζηλοτυπία στο
γάμο. Μας δίνει την εντολή να υπομένουμε τις προσβολές και να μην αποδίδουμε
προσβολή αντί προσβολής, να δείχνουμε εδώ υπομονή, επειδή αυτός είναι ο σταυρός
μας.
Να
τα δέχεστε και να τα υπομένετε όλα σαν σταυρό. Να σηκώσουμε τον σταυρό
σημαίνει, ήρεμα και με ευχαριστία να υπομένουμε όλα αυτά που μας στέλνει ο
Θεός, τον πόνο και τις θλίψεις, τις ασθένειες και τις αδικίες.
Αυτό
σημαίνει να βαδίζουμε αγόγγυστα την θλιμμένη οδό, με τη στενή πύλη, που οδηγεί
στη Βασιλεία των Ουρανών. Σ’ αυτήν ακριβώς την οδό, πρέπει να ακολουθήσουμε τον
Χριστό μας. Πρέπει να θυσιάσουμε τα πάθη, τις επιθυμίες και τα θελήματά μας
στον Θεό και στους ανθρώπους. Και όπως ο Κύριος ανέβηκε στον φοβερό Σταυρό του
Γολγοθά, έτσι και εμείς όταν σηκώνουμε τον σταυρό μας, πρέπει να θυμόμαστε ότι
ακολουθούμε την οδό της διακονίας του Θεού και των ανθρώπων και αυτή η οδός
είναι η μόνη, που μας οδηγεί μέσω του Γολγοθά στην Ανάσταση.
Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2014/06/blog-post_2736.html
«Μπορεί
για μας να υπάρχει μεγαλύτερος θησαυρός από τον Σταυρό που αγιάστηκε με το
Τίμιο Αίμα του Κυρίου;»
«Ἡ γάρ
δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». (Β΄ Κορ. 12,9)
«Καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.
Και ο Κύριος μου είπε• «σου αρκεί η χάρις μου•
διότι η δύναμίς μου φαίνεται ολοένα και τελειοτέρα μέσα εις την ανθρωπίνη
αδυναμία με τα μεγάλα και θαυμαστά έργα που κατορθώνει».
Με
πολύ μεγάλη εσωτερική γλυκύτητα και ευχαρίστησι θα καυχώμαι περισσότερο διά τας
ασθενείας μου, ώστε να μένω έτσι εις την ταπεινοφροσύνη, δια να κατοικήση εις
εμέ η δύναμις του Χριστού.
«Αγάπησα
το μαρτύριο, το οποίο
τόσο
παράξενα καθαρίζει την ψυχή».
Ἀπολυτίκον. Ἦχος γʹ. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸν πανσεβάσμιον, Χριστοῦ Ἐπίσκοπον, καὶ θεοφώτιστον, σεμνὸν ἀκέστορα,
τὸν ἐν ἐσχάτοις τοῖς καιροῖς,
ὀφθέντα ἐν τῇ Ῥωσία, καὶ ὁμολογήσαντα, εὐσεβείας τὰ δόγματα, σταθηρῶὼς πρὸ βήματος, τῶν ἀνδρῶν ἀθεότητος, τιμήσωμεν
Λουκᾶ ἐκβοῶντες· Χαίροις θεόφρον Ἱεράρχα.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς