Ο Ιησούς Χριστός ως Πατέρας στοργικός
προσεγγίζει τη Σαμαρείτιδα, ζητώντας νερό από την υδρία της, στην
πραγματικότητα όμως της αποκαλύπτεται, για να πιστέψει ότι είναι ο ποθούμενος
Μεσσίας. Ο καταπληκτικός θεολογικός διάλογος και η κλιμάκωση των αποκαλύψεων
από τον Κύριο οδηγεί τη Σαμαρείτιδα στην αληθινή πίστη: «οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα». Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι. (Ιωάν. 5,25)
Το σχέδιο της Θείας Οικονομίας κάλεσε
την Σαμαρείτιδα ν’αλλάξει εντελώς ζωή, από αμαρτωλή να γίνει ιεραπόστολος και
μάρτυρας της Εκκλησίας μας. Γνώρισε την Αλήθεια από τον Ίδιο τον Σωτήρα,
γι’αυτό αφήνει τα πάντα και ακολουθεί τον Χριστό. Το ύδωρ το «ζων» που της
χαρίζει ο Θεός γέμισε όλη την ύπαρξή της. Αυτό όμως που την ανάδειξε ακόμα
περισσότερο είναι η προσφορά και η θυσία της, ώστε να μεταλαμπαδεύσει και στους
άλλους αυτό το οποίο πήρε από Εκείνον.
Ο ιερός Χρυσόστομος εξαίρει αυτή την
αλλαγή της και λέγει: «Προσέξτε την προθυμία της και την σύνεσή της. Πήγε να
αντλήσει νερό και επειδή πέτυχε την αληθινή πηγή, περιφρόνησε πλέον την υλική,
διδάσκοντας και σ’ εμάς ότι πρέπει, όταν ακούμε να γίνεται λόγος για τα
πνευματικά, να περιφρονούμε όλα τα βιοτικά και καθόλου να μην τα λογαριάζουμε».
Το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό, διότι καθοριστικό ρόλο στη ζωή της
Σαμαρείτιδος διαδραμάτισε η προσωπική της συνάντηση με τον Σωτήρα Χριστό και η
βαθύτερη κοινωνία μαζί Του. Αν δεν υπάρξει αυτή η προσωπική σχέση της κάθε
ψυχής με τον Χριστό δεν θα αποκολληθούμε από τα υλικά και φθαρτά της παρούσας
ζωής.
Η ολοκλήρωση της Αγίας πλέον Φωτεινής
επετεύχθη με το ιεραποστολικό της έργο. «Ἐκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης
πολλοὶ τῶν Σαμαρειτῶν ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς..». Η ζωντανή και φλογερή της πίστη
έπειθε ότι ο Σωτήρ του κόσμου ήλθε! «..αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου,
ὁ Χριστός».
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄.
Πίστει ἐλθοῦσα ἐν τῷ φρέατι, ἡ Σαμαρεῖτις ἐθεάσατο, τὸ τῆς
σοφίας ὕδωρ σε, ᾧ ποτισθεῖσα δαψιλῆς, Βασιλείαν τὴν ἄνωθεν ἐκληρώσατο, αἰωνίως ἡ ἀοίδιμος.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς