«Ἡ Θεία Λάρναξ τῶν Λειψάνων σου, Ἰωάννη πάτερ Ὅσιε,
Ἰάματα πηγάζει τοῖς πιστοῖς...»
Ο
Όσιος Ιωάννης με τα πάμπολλα θαύματά του, ενδυναμώνει τις ψυχές των πιστών και
μεταδίδει θεία Χάρη και δύναμη για τον πνευματικόν τους αγώνα, τόση δύναμη ώστε
να υπερνικά ο άνθρωπος όλα τα εμπόδια στην παρούσα ζωή. Το άγιο λείψανό του
βρίσκεται αδιάφθορο και ακέραιο στο Προκόπι Ευβοίας κι επιτελεί καθημερινά
απίστευτα θαύματα. Ο ίδιος αποκαλύπτει ότι νύχτα - μέρα προσπαθεί να βοηθήσει
τον άνθρωπο, να αποκτήσει την ψυχική του ελευθερία, να πιστέψει αληθινά στο
Χριστό και να αλλάξει ζωή. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο προσκυνούν με δέος και
κατάνυξη το Ιερό του Λείψανο, το οποίο είναι κειμήλιο της Ορθοδοξίας. Σε όλους
δίνει κάτι από τη χάρη που έλαβε από τον Παντοδύναμο Θεό.
Ο
Όσιος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης τακτικά επισκεπτόταν τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο,
πηγαίνοντας στην Αθήνα για τους γιατρούς που τον παρακολουθούσαν: «Κάποτε,
έλεγε, πήγα και βλέπω τον Άγιο ζωντανό μέσα στη λάρνακά του. Του λέω:
–Άγιέ
μου πώς περνούσες στη Μικρά Ασία, τι αρετές είχες και αγίασες.
–Ο Άγιος μου
απάντησε: –Μέσα στην σπηλιά που ήταν στάβλος κοιμόμουνα και με τα άχυρα
σκεπαζόμουνα τον χειμώνα για να μην κρυώνω. Είχα και την ταπείνωση και την
πίστη. Σε λίγο μου λέει:
-Περίμενε, πάτερ Ιάκωβε, γιατί ήρθαν τώρα δύο άνθρωποι
και με παρακαλούν για ένα παιδί άρρωστο. Περίμενε να πάω να το βοηθήσω. Ξαφνικά
άδειασε η λάρνακα γιατί ο Άγιος έφυγε. Σε λίγη ώρα ξαναγύρισε, δεν τον είδα πώς
γύρισε, αλλά τον είδα να τακτοποιείται μέσα στη λάρνακά του σαν ένας άνθρωπος»!
Αφηγήθηκε
κάποτε στους πιστούς ο Όσιος Γέροντας Ιάκωβος: Τον περασμένο Αύγουστο είδα τον
άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Είναι ζωντανή η Χάρις του Αγίου. Του λέω:
– Άγιέ μου Γιάννη, πολύς κόσμος έρχεται στη Χάρη σου.
– Πολύς κόσμος έρχεται στη Χάρη μου, αλλά λίγα είναι τα
τέκνα μου. Οι πιστοί είναι πολύ λίγοι. Νομίζουν πως κοιμάμαι στην λάρνακα. Εγώ
είμαι ζωντανός. Δεν με βλέπουν. Εγώ όλους τους βλέπω. Και φεύγω πολλές φορές
από την αγία λάρνακα. Αυτοί δεν με βλέπουν, δεν μ’ ακούν, ενώ εγώ τους βλέπω,
τους ακούω τι λένε.
Πάνε
πολλοί, παπάδες, κόσμος και προσεύχονται. Ήταν και μία γνωστή μου, μάλιστα αυτή
είχε και μία συγγένεια με την μάννα μου, που παρακαλούσε «Άγιε Γιάννη μου, τα
παιδάκια μου να τα βοηθήσης». Βγήκε (ο Άγιος) από την λάρνακα –όποιος τον
φώναζε σήκωνε το κεφάλι, όπου ήθελε ο άγιος Ιωάννης– και λέει: «Ποια; Αυτή η
βλάσφημη; Αυτή που καταράται;». Ήξερε ότι κάποια κατάρα έλεγε και βλασφημούσε.
Και δεν πήγαιναν καθόλου καλά στο σπίτι τους. Δεν χόρταιναν το ψωμί. Η κατάρα είναι
κακό στον άνθρωπο, «ευλογείτε και μη καταράσθε». Γύρισε το κεφάλι του ο Άγιος
και ξάπλωσε. Δεν της έδωσε σημασία.
Το
βράδυ προσευχήθηκα: «Άγιέ μου Γιάννη, τι είναι αυτή η κατάσταση;». (Πηγαίνουν
στην λάρνακα και προσκυνούν πολλοί όχι σεμνά ντυμένοι). «Άγιέ μου Γιάννη, δεν
βλέπεις και συ;». Ω του θαύματος! Δεν κοιμόμουνα! Βλέπω τον άγιο Ιωάννη τον
Ρώσο, ζωντανή η Χάρις του. Δεν φαντάζεστε πώς τον είδα! Και λέει: «Πολλή η
αμαρτία, πάτερ μου, στον κόσμο, πολλή η απιστία. Εμένα δεν με βλέπουν, εγώ όμως
τους βλέπω. Τώρα εσύ με βλέπεις, επειδή είσαι δικός μου άνθρωπος και πιστός
άνθρωπος. Επειδή είναι πολλή η αμαρτία στον κόσμο, πολλή η ασέβεια, γι’ αυτό
πρέπει να γίνει πόλεμος. Άκουσες τι σου λέγω;», μου είπε. «Πρέπει να γίνει
πόλεμος!».
«Άγιέ
μου Γιάννη, λέω, να μην γίνει πόλεμος, γιατί 70 χρόνια που ζω στη γη πολέμους
(βλέπω)· από την ημέρα που γεννήθηκα στην Μικρά Ασία, με τους Τούρκους, και
πάλι στην Εύβοια, με την ανταρσία τότε, με την κατοχή, με τους Γερμανούς,
Ιταλούς».
«Πρέπει
να γίνη πόλεμος». Τρεις φορές το είπε. Μήπως και τώρα, δεν γίνεται πόλεμος; Να
πλημμύρες, να οι πυρκαγιές, να οι απεργίες, με συγχωρείτε, κάψανε αυτοκίνητα,
κάψανε κόσμο, αυτά είναι οργή Θεού· δεν είναι, παιδιά μου, πόλεμος αυτός; Και
τι μας περιμένει, ένας Θεός το ξέρει.
Προσευχόμεθα
να μας στηρίζει η Χάρις του Θεού. Πάντως ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος είναι πολύ
θαυματουργός.
Πηγή: «Ο Γέρων Ιάκωβος
(Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)». Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» (2016)
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ
προκατάλαβε.
Ἐκ
γῆς ὁ καλέσας σε πρὸς οὐρανίους μονάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον τὸ σκῆνός σου ὅσιε. Σὺ γὰρ ἐν τῇ Ἀσία ὡς αἰχμάλωτος ἤχθης, ἔνθα καὶ ὠκειώθης τῷ Χριστῷ Ἰωάννη. Αὐτὸν οὖν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἐκ
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς