Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν
Παρθένον· τὸ γὰρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκήν
ἅπαντας, αὐγή τὸν νοῦν φωτίζουσα… κραυγή δὲ τιμωμένη ταῦτα·
Χαῖρε, ἀκτίς νοητοῦ Ἡλίου· χαῖρε, βολίς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα,
χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
[= Παναγία
Παρθένε, σε βλέπουμε σαν λαμπάδα που σκορπίζεις φως σ’ αυτούς που βρίσκονται
στο σκοτάδι. Μία λαμπάδα με άϋλο φως, που οδηγεί τους ανθρώπους στη θεϊκή
γνώση, φωτίζοντας όπως ο ήλιος τον νου μας. Γι’ αυτό σε τιμούμε με δυνατή φωνή:
Χαίρε ακτίνα του νοητού Ηλίου (του Χριστού)· χαίρε, ουράνιο φως που η λάμψη σου
ποτέ δεν σβήνει. Χαίρε αστραπή που καταλάμπεις τις ψυχές· χαίρε, βροντή που
τους εχθρούς (τους δαίμονες) τρομοκρατείς.]
Η Κεχαριτωμένη Θεοτόκος Μαρία συνέβαλε
στο μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού και μετέχει στη διπλή ενέργεια
του Υιού της. Ως Πρώτη μετά τον Ένα η Αειπάρθενος Κόρη γίνεται ευεργέτις όλου
του ανθρωπίνου Γένους. Χάρη στη δική της αρετή, επισκέφθηκε τη γη ο Υιός του
Θεού και σώθηκε ο κόσμος. Και όπως Εκείνος φωτίζει και σώζει όσους πιστεύουν σε
Αυτόν, αλλά και συντρίβει όσους Τον πολεμούν, έτσι και η Παναγία μας ως
στοργική Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων «καταλάμπει» τις ψυχές των πιστών που
την επικαλούνται και «καταπλήττει» τους εχθρούς των ψυχών που στηρίζονται στη
βοήθειά της.
Ως Μητέρα του φωτός είναι ευεργέτις κάθε
χριστιανού προσωπικά. Μας αγαπά, μας φωτίζει στην πορεία της ζωής μας και μας
ανταμείβει με τα εξαίσια θαύματά της, όταν Την επικαλούμαστε με πίστη και
αγάπη. Και αυτό συμβαίνει όχι μόνο επειδή έχει τη δύναμη, αφού «πολλά ἰσχύει δέησις Μητρός ἐνεργουμένη πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου», αλλά επειδή είναι
φιλάνθρωπη και συνδέεται πολύ με τη ζωή μας. Από τους Αποστολικούς χρόνους, Την
νιώθουμε μέσα στην καρδιά μας ως προστάτιδα, παραμυθία και οδηγήτρια. Σε όλες
τις δύσκολες στιγμές, η Παναγία μας γίνεται
καταφύγιο, προστασία, σκέπη και βοήθεια, είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός για
την σωτηρία της πατρίδος μας. Ας την επικαλούμαστε με ελπίδα, όπως ο θεοφόρος
Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Φωτοδόχε λαμπάς, τὴν
ταπεινήν μου ψυχήν, ἐσκοτισμένην
πλημμελήμασιν, ὡς ἀγαθή τῷ φωτί σου νῦν καταλάμπρυνον», κι εμείς να
συμμορφωνόμαστε με το θέλημα του Υιού της και Θεού μας. 
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς