(Ψάλλεται η ακολουθία του όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής)
Επιτελούμε τα άγια και σωτήρια και φρικτά πάθη του Κυρίου και Θεού Ιησού Χριστού:
τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τις ύβρεις, τους γέλωτες, την
πορφυρά χλαίνα, τον κάλαμο, τον σπόγγο, το όξος, τους ήλους, τη λόγχη, τον
Σταυρό, τον θάνατο και την μετάνοια του συσταυρωθέντος ληστή, του πρώτου πιστού
μετά τον θάνατο και πριν από την ανάσταση του Χριστού. Για την υπερφυή και
πανάπειρον ευσπλαχνία, Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.
Μπρὸς στὸ Σταυρὸ (Γ. Βερίτης)
Μπρὸς στὸ Σταυρὸ γονάτισα
μὲ
πονεμένη τὴν καρδιά.
Μπρὸς στὸ Σταυρὸ γονάτισα
σ' αὐτὴ τὴν ἥσυχη βραδιά.
Θέλω τὸν
πόνο μου νὰ πῶ
μὲ
κάποιον πένθιμο σκοπό.
Ὦ Λυτρωτὴ καὶ Πλάστη μου,
τὰ
πόδια Σου γλυκοφιλῶ,
καὶ στῆς νυχτιᾶς τὴ σιγαλιὰ
εὐλαβικὰ παρακαλῶ:
Στεῖλε
στὴ δόλια μου ψυχὴ
τῆς
χάρης τὴ χρυσὴ
βροχή.
Τῶν
πειρασμῶν τὰ
κύματα
σὰ
μανιασμένα μὲ χτυποῦν,
καὶ τὰ καρφιὰ τῶν πόνων μου
μέρα καὶ
νύχτα μὲ τρυποῦν.
Καὶ
γονατίζω στὸ Σταυρό,
χαρὰ κι ἐλπίδα γιὰ νὰ βρῶ.
Ὢ Σὺ ποὺ πόνεσες γιὰ μᾶς,
καὶ
βασανίστηκες σκληρά,
τὸ αἷμα σου τ' ἀτίμητο
μοῦ
δίνει φῶς, ζωή, χαρά,
καὶ μοῦ γεμίζει τὴν
καρδιὰ
μ' ἐλπίδα
καὶ παρηγοριά.
(Ἄπαντα ποιήματα Γ. Βερίτη, «Ἡ Δαμασκός», σελ. 311-312.)
Ἰδιόμελον. Δόξα. πλ. β΄.
«Ἐξέδυσάν
με τὰ ἱμάτιά
μου καὶ ἐνέδυσάν
με χλαμύδα κοκκίνην, ἔθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου, στέφανον
ἐξ ἀκανθῶν καὶ ἐπὶ τὴν δεξιάν μου χείρα, ἔδωκαν
κάλαμον, ἵνα
συντρίψω αὐτοὺς, ὡς σκεύη κεραμέως».
Ἐξαποστειλάριον Ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων Παθῶν
«Τόν ληστήν αὐθημερόν, τοῦ
Παραδείσου ἠξίωσας, Κύριε· κἀμέ τῷ ξύλῳ τοῦ Σταυροῦ, φώτισον καί σῶσόν
με».
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς