(Ψάλλεται η ακολουθία του όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης)
Το εσπέρας ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης που είναι
αφιερωμένος στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), η οποία μετανιωμένη άλειψε τα
πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρήθηκε για τις αμαρτίες της. Η μετάνοια που
έδειξε με τη μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, προβάλλεται σε όλη την
υμνολογία της ημέρας. Στο τέλος, ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή
τροπάρια της Εκκλησίας, το τροπάριο της Κασσιανής της υμνογράφου. Αντίθετα ο
Ιούδας εξ αιτίας της φιλαργυρίας του, σχεδίασε την προδοσία του Διδασκάλου και
απεβλήθη ως αχάριστος μαθητής.
Κάθισμα. Ἦχος γ'.
Τὴν ὡραιότητα.
Πόρνη προσῆλθέ σοι, μύρα σὺν δάκρυσι, κατακενοῦσά σου ποσὶ Φιλάνθρωπε, καὶ δυσωδίας τῶν κακῶν, λυτροῦται τῇ κελεύσει σου, πνέων δὲ τὴν χάριν σου, μαθητής ὁ ἀχάριστος, ταύτην ἀποβάλλεται, καὶ βορβόρῳ συμφύρεται, φιλαργυρίᾳ ἀπεμπολῶν σε. Δόξα Χριστὲ τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου.
(Μετάφραση
Ανδρέας Θεοδώρου)
(=Μία
πόρνη γυναίκα σὲ πλησίασε, φιλάνθρωπε Κύριε, καὶ ἄδειασε στὰ πόδια σου ἀρώματα ἀνακατεμένα μὲ δάκρυα. Καὶ τὴ στιγμὴ ἐκείνη λυτρώθηκε μὲ τὸ πρόσταγμά σου ἀπὸ τὴ δυσωδία τῶν ἁμαρτημάτων της. Ἀντίθετα ὁ Ἰούδας, ὁ ἀχάριστος μαθητής, ἂν καὶ ἀνέπνεε τὴν εὐωδία της χάριτός Σου, ἀπέβαλε αὐτὴ καὶ ἀναμίχτηκε μὲ τὴν ἀναθυμίαση τοῦ βορβόρου τῆς ἁμαρτίας, πουλώντας σε ἀπὸ φιλαργυρία. Δόξα,
Χριστέ, στὴν εὐσπλαχνία σου!)
Ἕτερον Κάθισμα. Ἦχος α'.
Τὸν τάφον σου
Σωτὴρ.
Ἡ Πόρνη ἐν κλαυθμῷ, ἀνεβόα οἰκτίρμον, ἐκμάσσουσα θερμῶς, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς, καὶ ἐκ βάθους στενάζουσα. Μὴ ἀπώσῃ με, μηδὲ βδελύξῃ Θεέ μου, ἀλλὰ δέξαι με, μετανοοῦσαν, καὶ σῶσον, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς