Μία από τις πιο αξιοθαύμαστες γυναικείες
ασκητικές μορφές είναι και η οσία Μαρία η Αιγυπτία. Κάθε χριστιανός που
διαβάζει τη ζωή της συγκλονίζεται από την τεράστια αγωνιστική δύναμη της
μετάνοιάς της, αφού κατάφερε να ξεπεράσει την ανθρώπινη φύση και απόκτησε πάνω
στη γη, ζωή υπεράνθρωπη και αγγελική. Τόσο υψώθηκε με την απάθεια, ώστε
περπατούσε πάνω στα νερά του ποταμού, χωρίς να βυθίζεται. Όταν προσευχόταν,
σηκωνόταν από τη γη ψηλά και στεκόταν μετέωρη στον αέρα. Σαράντα οκτώ ολόκληρα
χρόνια έζησε με σκληρή άσκηση, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και πνευματική
λατρεία. Η οσία Μαρία κατάπληκτη από το μεγαλείο της μακροθυμίας και της αγάπης
του Θεού, δεν έπαψε ούτε μία στιγμή να μην εκφράζει την ευγνωμοσύνη της προς
την άπειρη ευσπλαχνία Του και την ευχαριστία της στη βοήθεια της Υπεραγίας
Θεοτόκου, την οποία έβαλε εγγυήτρια για τη σωτηρία της.
Η Εκκλησία μας την έχει ως υπόδειγμα
μετανοίας σε όλους τους πιστούς, γιατί μας
αποκάλυψε το νόημα της αληθινής μετάνοιας και συγγνώμης και πόσο
απέραντη είναι η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους. Η μνήμη της προβάλλεται
προς το τέλος της Σαρακοστής, για πνευματική αφύπνιση και βαθύ προβληματισμό. Η
οσία Μαρία μνημονεύεται την 1η Απριλίου, ημέρα της κοιμήσεώς της, αλλά και την
Ε΄ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Περισσότερα
ακούστε από την ραδιοφωνική εκπομπή…
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοί Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα·
λαβοῦσα γάρ τόν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Μαρία τό πνεῦμά σου.
Δοξαστικόν. Ἦχος α’. Ἰδιόμελον
Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ ἄσκησις,
σὺν ἁγιασμῷ, ὅθεν
οὐδὲ πλούσιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ, ἀλλ’ ὅσοι τοὺς θησαυρούς αὐτῶν ἐν χερσὶ πενήτων ἀποτίθενται. Ταῦτα καὶ Δαυΐδ ὁ Προφήτης διδάσκει λέγων. Δίκαιος ἀνὴρ ὁ ἐλεῶν ὅλην τὴν ἡμέραν, ὁ κατατρυφῶν τοῦ Κυρίου καὶ τῷ φωτὶ περιπατῶν ὃς οὐ μὴ προσκόψῃ, ταῦτα δὲ πάντα,
πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν γέγραπται ὅπως νηστεύοντες, χρηστότητα ποιήσωμεν, καὶ δῴη ἡμῖν Κύριος ἀντὶ τῶν ἐπιγείων τὰ ἐπουράνια.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς