Ο Όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε στη Λυκία
τον 5ο αιώνα μ.Χ. από ευσεβείς και ταπεινούς γονείς και από βρέφους αφιερώθηκε
στο Θεό. Σε νεαρή ηλικία ασπάσθηκε την αίρεση των Μονοφυσιτών, παρασυρόμενος
από τους οπαδούς του αιρετικού ψευδοπατριάρχη Θεοδοσίου, φανατικού μονοφυσίτη
Αιγύπτιου μοναχού. Γρήγορα όμως κατάλαβε το λάθος του, επειδή ήταν άνθρωπος με
καλή προαίρεση και ταπεινό φρόνημα. Είχε την καλή συνήθεια να επισκέπτεται και
να συμβουλεύεται πνευματικά αγιασμένους ανθρώπους. Από ένα λόγιο ασκητή που
ονομαζόταν Ευθύμιος και ασκήτευε στην έρημο του Ρουβά, διδάχθηκε την αλήθεια
και για τις δύο φύσεις του Χριστού, κατάλαβε το λάθος του και επέστρεψε πάλι
στην Εκκλησία.
Στη συνέχεια εκάρη το 451 μ.Χ. μοναχός
στην έρημο του Ιορδάνου, όπου ασκήθηκε στην ησυχία. Όταν συγκεντρώθηκαν γύρω
του πολλοί μοναχοί, οι οποίοι ζητούσαν την φωτισμένη καθοδήγησή του, ίδρυσε
κοινοβιακή μονή κοντά στην πόλη Βαϊθαγλά. Ο Όσιος Γεράσιμος ήταν αυστηρός, αλλά
μόνο στον εαυτό του. Στους άλλους ήταν ευπροσήγορος και επιεικής. Έτρωγε λίγο,
όσο χρειαζόταν για να συντηρείται στη ζωή, και κοιμόταν επίσης πολύ λίγο.
Μάλιστα δίδασκε ότι όποιος θέλει να ζήσει περισσότερο, πρέπει να κοιμάται
λιγότερο, διότι ο πολύς ύπνος κάνει το σώμα τρυφηλό και άρα ανίσχυρο στους
κόπους και ευάλωτο στις ασθένειες.
Ο Πανάγαθος Θεός έδωσε στον Άγιο
Γεράσιμο πολλά χαρίσματα. Συνομιλούσε με τα άγρια θηρία, ζούσε με ελάχιστη
τροφή, άντεχε τις κακουχίες και τον καύσωνα, ήταν ήρεμος, είχε μεγάλη υπομονή,
έκανε πολλή άσκηση και εργαζόταν πολύ, αγρυπνούσε και προσευχόταν ασταμάτητα.
Διάβαζε τις σκέψεις των άλλων, γνώριζε από πριν αυτά που θα γίνονταν στο
μέλλον. Έβλεπε από μακριά αυτά που γίνονταν σε ένα μέρος, χωρίς να είναι παρών.
Έτσι είδε με τα μάτια της ψυχής του ότι κοιμήθηκε ο Μέγας Ευθύμιος, που το
μοναστήρι του ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από αυτό του Αγίου Γερασίμου. Πήγε
λοιπόν με το μαθητή του, Άγιο Κυριάκο, στο μέρος όπου ήταν το λείψανο του
μεγάλου Αγίου, τον έθαψαν και ξαναγύρισαν στο μοναστήρι τους. Το μεγαλύτερο
όμως χάρισμα ήταναυτό της θαυματουργίας. Ο Άγιος έκανε θαύματα όταν ήταν
ζωντανός, αλλά και μετά το θάνατό του.
Τόσο πολύ ο Όσιος απέκτησε την οικείωση
προς τον Θεό και προστάτεψε το «κατ’ εἰκόνα
καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» των Αγίων, ώστε δάμασε και τα
άγρια θηρία. Απέκτησε μάλιστα και υπηρέτη έναν όνο, για να μεταφέρει νερό,
καθώς πόσιμο νερό βρισκόταν σε απόσταση. Κάποια φορά, κι ενώ το λιοντάρι
κοιμόταν, έμποροι που περνούσαν έκλεψαν τον όνο. Και επειδή ο Όσιος υποπτεύθηκε
ότι το λιοντάρι έφαγε τον όνο, το τιμώρησε να μεταφέρει εκείνο το νερό. Ώσπου,
μία μέρα, όταν ξαναπέρασαν οι έμποροι από το ίδιο το σημείο, το λιοντάρι
αναγνώρισε τον κλεμμένο όνο και τον επέστρεψε σώο στον Όσιο. Τότε εκείνος το
απάλλαξε από το έργο αυτό και το άφησε να γυρίσει στο βουνό. Και όταν ο Όσιος
εκοιμήθη εν ειρήνη το 475 μ.Χ., το λιοντάρι ήρθε και πέθανε πάνω στον τάφο του.
«Διά
πρεσβειῶν τοῦ Ὁσίου Γερασίμου,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.
Αμήν».
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς ἐρήμου πολίτης καί ἐν σώματι ἄγγελος, καί θαυματουργός ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμε· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς
νοσοῦντας, καί τάς ψυχάς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι.
Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς