Κυριακή της Ορθοδοξίας (Α΄ Νηστειών)


«ν νάμνησιν ποιούμεθα τς ναστηλώσεως
τν γίων καί σεπτν Εκόνων»



Η  Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η οποία καθιερώθηκε να εορτάζεται από τα μέσα του 9ου αιώνα στο Βυζάντιο, με τη λήξη της εικονομαχίας. Είναι ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας κατά των αιρέσεων και εορτάζεται η αναστήλωση των ιερών εικόνων, η οποία συνέβη από την ευσεβή αυτοκράτειρα Θεοδώρα το 843 μ.Χ.

Η διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας για την ορθή τιμή και προσκύνηση των αγίων εικόνων είναι σαφής και ξεκάθαρη. Τιμάμε το εικονιζόμενο πρόσωπο. Η προσκύνηση μεταβαίνει στο πρόσωπο και όχι στην ύλη. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός διακήρυξε ότι « τς εκόνος τιμή πί τ πρωτότυπον διαβαίνει». Η άκτιστη ενέργεια και χάρη του Παναγίου Πνεύματος, που ενοικεί στους αγίους, χαριτώνει τα σώματα, όπως φαίνεται στα άγια λείψανά τους και περνά και στις αγίες εικόνες τους, που για τον λόγο αυτό θαυματουργούν.
 
Ο ρόλος της εικονογραφίας είναι ποιμαντικός και παιδαγωγικός, διότι είναι μία τέχνη ιερή και διδασκαλία θεολογική. Είναι συνάντηση με τον Θεό και παρηγορία. Ο σκοπός είναι να μας μυήσει στην αγιαστική εμπειρία του μεταμορφωμένου κόσμου που μας εικονίζει. Οι μορφές των Αγίων αποτελούν τον θησαυρό της πνευματικής μας ζωής και ευλάβειας.

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σημειώνει για τις εικόνες: «Μπαίνω μέσα στο κοινό ιατρείο των ψυχών, την Εκκλησία, πνιγμένος από τους λογισμούς, σαν να βρίσκομαι μέσα σε αγκάθια. Η ομορφιά της αγιογραφίας με έλκει και με τραβάει και άθελά μου αφήνει μέσα στην ψυχή μου δοξολογία Θεού. Βλέπω την υπομονή του Μάρτυρος, την ανταμοιβή των στεφάνων και η προθυμία σαν φωτιά με ανάβει από ζήλο και πέφτω και προσκυνώ τον Θεό δια μέσου του Μάρτυρος και παίρνω τη σωτηρία μου». Μέσα στον ορθόδοξο ναό η εικονογράφηση αναφέρεται στο βίο του Χριστού, της Θεοτόκου και των αγίων. Είναι ο χώρος που τελείται η Θεία Λειτουργία κι επομένως «είναι» κατά τον ιερό Χρυσόστομο «επίγειος ουρανός εν ω ο επουράνιος Θεός ενοικεί και εμπεριπατεί». 

Αν σταθούμε μπροστά στις εικόνες ευλαβικά και τις προσκυνήσουμε ταπεινά,  θα ακούσουμε το μήνυμά τους και θα λάβουμε χάρη.



πολυτκιον. χος β’.
Τν χραντον Εκνα σου προσκυνομεν γαθ, ατομενοι συγχρησιν τν πταισμτων μν, Χριστ Θες· βουλσει γρ ηδκησας σαρκ νελθεν ν τ Σταυρ, να ῥύσ ος πλασας κ τς δουλεας το χθρο· θεν εχαρστως βομν σοι· Χαρς πλρωσας τ πντα, Σωτρ μν, παραγενμενος ες τ σσαι τν Κσμον.



 

κ τς ερς Μονς