Αποτελεί παράδοση της Εκκλησίας μας στον
Εσπερινό της Κυριακής της Τυρινής, οι ορθόδοξοι χριστιανοί να συμμετέχουν στην
ακολουθία, για να αλληλοσυγχωρηθούν και να εισέλθουν στον αγώνα της
Τεσσαρακοστής. Ο Κύριος στο Ευαγγέλιο της Κυριακής παρέδωσε το μήνυμα της
συγχωρητικότητας, ένα πολύτιμο και σωτήριο εφόδιο για την πνευματική ζωή. «Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις, οὐδὲ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν». (Ματθ. στ΄ 14-15).
Για να συγχωρηθούμε από τον Θεό,
οφείλουμε να δώσουμε συγχώρηση στους συνανθρώπους μας. Είναι προϋπόθεση, δεν
υπάρχει άλλος τρόπος. Κι εμείς σφάλλουμε απέναντι των άλλων και απέναντι του
Θεού κι έχουμε ανάγκη της συγχωρητικότητας. Γι’αυτό οφείλουμε να ζητούμε κι
εμείς συγχώρηση ειλικρινά και ταπεινά, αλλά και να δίδουμε συγχώρηση από
καρδιάς σε όσους μας έφταιξαν. Εξάλλου ο σκοπός της Μ. Τεσσαρακοστής είναι η
ένωσή μας με τον Θεό και με τους συνανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας. Για την αγάπη του Θεού και για τη δική μας
σωτηρία. Η συγχωρητικότητα γεμίζει την ψυχή με ειρήνη, χαρά και αγάπη κι
επιτυγχάνεται μία αρμονική συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων. Μόνον έτσι έχει
δύναμη και ισχύ η προσευχή μας, όταν ζητούμε το έλεος του Θεού ικετευτικά: «Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου, πρόσχες τῇ ψυχῇ μου, καὶ λύτρωσαι αὐτήν». Και στην καθημερινή μας προσευχή ζητάμε: «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν...». Επομένως η άφεση των
αμαρτιών, η συγχωρητικότητα είναι φροντίδα για την ψυχή μας και ταυτίζεται με
τη σωτηρία μας.
Αυτή είναι και η απαρχή του ευλογημένου
σταδίου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. «Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι, εἰσέλθετε…». Οι χριστιανοί καλούνται σε
όλα τα πνευματικά αγωνίσματα της περιόδου αυτής «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν» (Ἑβρ. ιβ΄2).
Ἀπόστιχα. Ἰδιόμελον. Ἦχος δ’
Ἔλαμψεν ἡ χάρις
σου Κύριε, ἔλαμψεν ὁ φωτισμὸς τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ἰδοὺ
καιρὸς εὐπρόσδεκτος,
ἰδοὺ καιρὸς μετανοίας, ἀποθώμεθα τὰ ἔργα
τοῦ σκότους, καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα
τοῦ φωτός, ὅπως διαπλεύσαντες τὸ τῆς
Νηστείας μέγα πέλαγος, εἰς τὴν τριήμερον Ἀνάστασιν
καταντήσωμεν, τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σώζοντος
τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς