Εσπερινός της Συγχωρήσεως


 Αποτελεί παράδοση της Εκκλησίας μας στον Εσπερινό της Κυριακής της Τυρινής, οι ορθόδοξοι χριστιανοί να συμμετέχουν στην ακολουθία, για να αλληλοσυγχωρηθούν και να εισέλθουν στον αγώνα της Τεσσαρακοστής. Ο Κύριος στο Ευαγγέλιο της Κυριακής παρέδωσε το μήνυμα της συγχωρητικότητας, ένα πολύτιμο και σωτήριο εφόδιο για την πνευματική ζωή. «Ἐὰν φτε τος νθρποις τ παραπτματα ατν, φσει κα μν πατρ μν ορνιος· ἐὰν δ μ φτε τος νθρποις, οδ Πατρ μν φσει τ παραπτματα μν». (Ματθ. στ΄ 14-15).



 Για να συγχωρηθούμε από τον Θεό, οφείλουμε να δώσουμε συγχώρηση στους συνανθρώπους μας. Είναι προϋπόθεση, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Κι εμείς σφάλλουμε απέναντι των άλλων και απέναντι του Θεού κι έχουμε ανάγκη της συγχωρητικότητας. Γι’αυτό οφείλουμε να ζητούμε κι εμείς συγχώρηση ειλικρινά και ταπεινά, αλλά και να δίδουμε συγχώρηση από καρδιάς σε όσους μας έφταιξαν. Εξάλλου ο σκοπός της Μ. Τεσσαρακοστής είναι η ένωσή μας με τον Θεό και με τους συνανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας.  Για την αγάπη του Θεού και για τη δική μας σωτηρία. Η συγχωρητικότητα γεμίζει την ψυχή με ειρήνη, χαρά και αγάπη κι επιτυγχάνεται μία αρμονική συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων. Μόνον έτσι έχει δύναμη και ισχύ η προσευχή μας, όταν ζητούμε το έλεος του Θεού ικετευτικά: «Μ ποστρψς τ πρσωπν σου π το παιδς σου, τι θλβομαι, ταχ πκουσν μου, πρσχες τ ψυχ μου, κα λτρωσαι ατν». Και στην καθημερινή μας προσευχή ζητάμε: «κα φες μν τ φειλήματα μν ς κα μες φίεμεν τος φειλέταις μν...». Επομένως η άφεση των αμαρτιών, η συγχωρητικότητα είναι φροντίδα για την ψυχή μας και ταυτίζεται με τη σωτηρία μας.
 
Αυτή είναι και η απαρχή του ευλογημένου σταδίου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. «Τ στάδιον τν ρετν νέωκται ο βουλόμενοι θλσαι, εσέλθετε…». Οι χριστιανοί καλούνται σε όλα τα πνευματικά αγωνίσματα της περιόδου αυτής «φορντες ες τν τς πστεως ρχηγν κα τελειωτν ᾿Ιησον» (βρ. ιβ΄2).




πόστιχα. διμελον. χος δ’
λαμψεν χρις σου Κριε, λαμψεν φωτισμς τν ψυχν μν, δο καιρς επρσδεκτος, δο καιρς μετανοας, ποθμεθα τ ργα το σκτους, κα νδυσμεθα τ πλα το φωτς, πως διαπλεσαντες τ τς Νηστεας μγα πλαγος, ες τν τριμερον νστασιν καταντσωμεν, το Κυρου κα Σωτρος μν ησο Χριστο, το σζοντος τς ψυχς μν.





κ τς ερς Μονς