Ο Θεός Πατέρας «ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε
τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν».
Τα τάλαντα είναι δώρα του Θεού, τα χαρίσματα που δίνει ο
Θεός με σοφία σε κάθε άνθρωπο. Όλοι είμαστε ίσοι, αλλά διαφορετικοί. Με τα
διαφορετικά χαρίσματα συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Και είναι δίκαιο και καλό
να αποδεχόμαστε το διαφορετικό. Όλοι ευεργετούμαστε με χαρίσματα, αλλά
οφείλουμε να τα αναγνωρίζουμε, να τα καλλιεργούμε και να τα αυξάνουμε. Κι αυτά
είναι τα ιδιαίτερα προσόντα, οι δεξιότητες ή οι ικανότητες, τα ταλέντα και οι
κλίσεις στις διάφορες τέχνες και επιστήμες, ο καλός χαρακτήρας με τις έμφυτες
χάρες… Υπάρχουν και τα πνευματικά χαρίσματα, οι αρετές που όταν
εξωτερικεύονται, ευεργετούν τους άλλους. Όλα αυτά τα αγαθά είναι δώρα του Θεού
και δεν πρέπει να μένουν κρυμμένα. Όταν ο άνθρωπος εργάζεται και καλλιεργεί τα
χαρίσματά του, δείχνει πως αγαπά το Θεό και τους συνανθρώπους του.
Ας μην παραπονιόμαστε για δήθεν άνιση κατανομή κι ας μη
ζηλεύουμε τους άλλους για τα χαρίσματά τους. Μία τέτοια στάση μόνο δυστυχία
μπορεί να προκαλέσει στη ζωή μας. Αντίθετα, αν ανακαλύψουμε ο καθένας το δικό
του χάρισμα και εργασθούμε για την αξιοποίησή του, τότε κι εμείς προσωπικά θα
χαιρόμαστε, αλλά και στον πλησίον μας θα είμαστε ευεργετικοί. Διότι όποιος
αρνείται το τάλαντο της αγάπης, έχει εγωϊσμό και ο Κύριος τον απορρίπτει
οριστικά. Ο άνθρωπος που κοιτάζει το δικό του συμφέρον, μόνος του χωρίζει τον
εαυτό του από το Θεό της αγάπης.
Η ζωή δεν είναι δική μας! Είναι δώρο του Θεού, όπως είναι
και η ελευθερία μας. Τα τάλαντα πρέπει να τα διαχειριστούμε. Να εργαζόμαστε και
να καλλιεργούμε τα πνευματικά μας χαρίσματα, διότι για τα θεϊκά αυτά δώρα θα
δώσουμε λόγο. Θα έλθει η ημέρα της Κρίσεως και τότε θα απολογηθούμε για τον
τρόπο, με τον οποίο αξιοποιήσαμε όλα τα χαρίσματα που μας έδωσε η αγαθότητα του
Θεού και θα αξιωθούμε της Ουρανίου Βασιλείας Του. Η αδράνεια και η οκνηρία του
δούλου που δεν αξιοποίησε το ένα τάλαντο, οδήγησε στην καταδίκη του. Ο Κύριος
επαινεί την προθυμία και αμείβει την επιμέλεια και την εργατικότητα των δύο
δούλων, τιμωρεί όμως παραδειγματικά τη ραθυμία και την αδιαφορία του τρίτου
δούλου.
Ας διδαχθούμε από τη διδακτική αυτή παραβολή κι ας
αξιοποιήσουμε φιλότιμα τα τάλαντα που μας έχει χαρίσει ο Θεός, ώστε στην Τελική
Κρίση να έχουμε «καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ».
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς