Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου (Της Χαναναίας - Ματθ. ιε΄ 21-28)


 * «λησν με, Κριε, υἱὲ Δαυδ·»
* « γύναι, μεγάλη σου πίστις! γενηθτω σοι ς θλεις.»


Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού που ενανθρώπησε, είναι ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής και Σωτήρας του ανθρωπίνου γένους. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την πίστη. Η πίστη είναι ο ασίγαστος πόθος κάθε ψυχής να ενωθεί με τον Ιησού Χριστό, να επιτύχει το «καθ’ομοίωσιν» με τον Μέγα Ευεργέτη και Σωτήρα του. Ωστόσο η πίστη αυτή είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο κι εμείς οφείλουμε να την ζητούμε από τον Θεό, όπως οι Απόστολοι ζήτησαν από τον Κύριο «πρόσθες μν πίστιν» (Λουκ. ιζ´, 5).

Η πίστη της Χαναναίας του σημερινού Ευαγγελίου είναι ζωντανή και γνήσια, σταθερή και ακλόνητη, αλλά συνοδεύεται και από ειλικρινή ταπείνωση. Δέχεται αδιαμαρτύρητα την παρομοίωσή της με σκύλο, δεν αντιδρά, δεν επαναστατεί, αλλά απαντά με τρόπο που δείχνει την υποταγή της. Συντρίβεται μπροστά στη δύναμη του Χριστού και ζητά ταπεινά το έλεός Του.

Και βέβαια η Χαναναία δεν ανήκε στον εκλεκτό λαό του Θεού, δεν ήταν Ιουδαία αλλά ειδωλολάτρης. Αυτό όμως δεν στάθηκε εμπόδιο να πιστέψει στον Ιησού Χριστό. Η πίστη που ξεπερνά τη λογική είναι εκείνη που επιτελεί το θαύμα.
  
Αυτή τη ζωντανή πίστη της Χαναναίας γυναίκας ζητά ο Χριστός από όλους μας. Η βαθιά πίστη της γυναίκας, η ειλικρινής, η αμετακίνητη εξωτερίκευσε θερμή αγάπη και εμπιστοσύνη στον Ιησού Χριστό. Τελικά αυτό ήταν που χάρισε τη θεραπεία στη θυγατέρα της. Ο κάθε άνθρωπος που αντιμετωπίζει στη ζωή του θλίψεις και δοκιμασίες, δεν έχει πού αλλού να στηριχθεί παρά μόνο στην πίστη προς το Θεό. Ας δώσουμε όλη μας την εμπιστοσύνη στο Θεό και ας καταφεύγουμε στο έλεός Του. Ας προσευχόμαστε με πίστη κι ας Τον λατρεύουμε με πίστη.

Η αληθινή και ακλόνητη πίστη στον Σωτήρα Χριστό είναι εκείνη που βοηθά τον άνθρωπο να υπερβαίνει τις δυσκολίες της παρούσας ζωής, τον αναζωογονεί και του δίνει τη δυνατότητα και τη χάρη να προγεύεται τα αγαθά της Ουρανίου Βασιλείας του Θεού.








Δξα Πατρί… Εωθινόν Δ’. χος δ’
ρθρος ν βαθς, κα α Γυνακες λθον π τ μνμ σου Χριστ, λλ τ σμα οχ ερθη, τ ποθομενον ατας· δι πορουμναις, ο τας στραπτοσαις σθσεσιν πιστντες. Τί τν ζντα μετ τν νεκρν ζητετε; λεγον. γρθη ς προεπε, τί μνημονετε τν ημτων ατο; Ος πεισθεσαι, τ ραθντα κρυττον, λλ’ δκει λρος τ εαγγλια, οτως σαν τι νωθες ο Μαθητα· λλ’ Πτρος δραμε, κα δν δξασ σου, πρς αυτν τ θαυμσια.



κ τς ερς Μονς