Ο όσιος
Ευθύμιος γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Μικρής Αρμενίας στα 378 μ.X. Εκ κοιλίας
μητρὸς ήταν
αγιασμένος, γιατί ήταν καρπός προσευχής κι έφερε την ευθυμία, την ειρήνη και τη
χαρά στη ζωή των ευσεβών γονέων του. Ήταν αφοσιωμένος στο Θεό από τριών χρονών
παιδί που έχασε τον πατέρα του. Έλαβε μόρφωση κοντά στον επίσκοπο Ευτρώιο, ο
οποίος διέκρινε αρετή και φόβο Θεού, τον βάπτισε και τον χειροτόνησε αναγνώστη.
Δεκαεννέα ετών, έγινε πρεσβύτερος και υπεύθυνος όλων των μονών της Επισκοπής. Αγάπησε
πολύ την άσκηση, την εγκράτεια, την προσευχή και κατέφευγε σε μοναστήρια.
Αναζητώντας αμέριμνο βίο και για να μιμηθεί τη ζωή του Χριστού, 30 ετών
κατευθύνθηκε στα Ιεροσόλυμα σε ερημητήριο, για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του
τον αγγελικό βίο.
Η δράση
του δεν ήταν μόνο ασκητική και νηπτική, αλλά έγινε ιεραπόστολος ανάμεσα στους
Άραβες που ζούσαν κοντά στο ασκητήριό του. Δεν έπαυσε να νουθετεί τους πιστούς
την ταραγμένη εποχή της Εκκλησίας, διότι ήταν υπέρμαχος της Ορθοδοξίας κατά των
αιρέσεων. Οδήγησε στο φως του Χριστού πολλούς ανθρώπους και καθοδήγησε στη
Βασιλεία των ουρανών τους μαθητές του. Ήταν φιλόξενος και γενναιόδωρος στους
επισκέπτες του. Μία ημέρα με την προσευχή του γέμισε το άδειο κελλάρι, με
ποσότητα ικανή να θρέψει 400 προσκυνητές, που είχαν έλθει από την Αρμενία και
επί τρεις μήνες δεν λιγόστευε το απόθεμα.
Είχε το
χάρισμα της θαυματουργίας, θεράπευε αρρώστους με το σημείο του Σταυρού, δίδασκε
την αληθινή πίστη και τους βάπτιζε. Με τα θαύματά του προσήλκυσε πολλούς
μαθητές και ίδρυσε μονές. Με το νου φωτισμένο από τη θεία Χάρη, ο άγιος
Ευθύμιος διέκρινε την προσωπική ζωή των μαθητών και τους οικοδομούσε. Διέκρινε
τα μυστικά της ψυχής τους και προφήτευε το μέλλον.
Συμβούλευε
ν’ ακολουθούν τον ενάρετο βίο με την αγάπη, την υπακοή, την ταπείνωση και τη
μετάνοια. Σε βαθύ γήρας, ο όσιος ασκητής δίδασκε: «Να φυλάτε πάντα ως αρχή και
σκοπό κάθε καλής ενέργειας, την ειλικρινή αγάπη, που είναι σύνδεσμος
τελειότητος». Αναπαύθηκε «ἐν Κυρίῳ» στις
20 Ιανουαρίου του 473 μ.X., σε ηλικία 95 ετών.
Τελικά
ήταν ιδρυτής και πατέρας της μεγάλης μοναστικής κίνησης στην έρημο της
Παλαιστίνης, γι’αυτό καλείται Πατήρ της Ερήμου. Κατά τον Φ. Κόντογλου ήταν «Μέγας φωστὴρ καὶ ἥλιος τῆς ἐρήμου», που εξέπεμπε ουράνιο Φως
και Χάρη.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.
Εὐφραίνου ἔρημος ἡ σὺ
τίκτουσα, εὐθύμησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι ἐπλήθυνέ
σοι τέκνα, ἀνήρ ἐπιθυμιῶν τῶν τοῦ
Πνεύματος, εὐσεβείᾳ φυτεύσας,
ἐγκρατείᾳ ἐκθρέψας,
εἰς ἀρετῶν
τελειότητα. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις,
Χριστέ ὁ Θεός, εἰρήνευσον
τήν ζωήν ἡμῶν.
«Ταῖς τῶν
δακρύων σου ροαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας,
καὶ τοῖς ἐκ βάθους
στεναγμοῖς εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους
ἐκαρποφόρησας,
καὶ γέγονας
φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων
τοῖς
θαύμασι, Εὐθύμιε πατὴρ ἡμῶν ὅσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.»
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς