Σταχυολογήματα από τις διδαχές του
* Όπου ευρίσκεται ο Θεός, εκεί δεν υπάρχει
κακό.
* «Ἡ πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά ἐστί» (Ιακώβου 6, 26). Η πραγματική πίστις δεν είναι δυνατόν
να υπάρξει χωρίς τα έργα.
*
Όποιος πραγματικά αγαπά τον Θεόν, θεωρεί τον εαυτό του ταξιδιώτη και ξένο στη
γη αυτή. Στην επιδίωξή του να ενωθεί με τον Θεόν, με το νου και την καρδιά του
διαρκώς ατενίζει μόνον Αυτόν.
* Ο
άνθρωπος με την σάρκα του ομοιάζει με αναμμένο κερί. Το κερί είναι προορισμένο
να λιώσει και ο άνθρωπος να πεθάνει. Η ψυχή του όμως είναι αθάνατη, γι' αυτό
και η μέριμνά μας πρέπει να στρέφεται περισσότερο για την ψυχή παρά για το
σώμα: «Τὶ γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐάν τὸν κόσμον ὅλον κερδήση, τὴν δε ψυχήν αὐτοῦ ζημιωθῆ; Ἤ τὶ δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Ματθ. ιστ', 26).
* Εάν
επιτρέψει ο Κύριος να δοκιμάσει ο άνθρωπος ασθένειες, τότε Εκείνος θα του δώσει
και την δύναμη της υπομονής.
*
Πρέπει να συνηθίσεις τον νου σου να κολυμβά στον νόμο του Κυρίου, κάτω από την
καθοδήγηση του Οποίου να προσαρμόζεις και την ζωήν σου.
* Η
ειρήνη της ψυχής αποκτάται διά των θλίψεων. Η Γραφή λέγει: «Διήλθομεν διά πυρός καὶ ὔδατος καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν» (Ψαλμ. ξε', 12).
*
Τίποτε δεν συμβάλλει τόσο στην απόκτηση της εσωτερικής ειρήνης, όσο η σιωπή και
η συζήτησις με τον εαυτόν μας μάλλον, παρά με τους άλλους.
* Για
να διατηρήσεις την ψυχική ειρήνη πρέπει να διώχνεις από κοντά σου την αθυμία,
να προσπαθείς να έχεις το πνεύμα της χαράς, να αποφεύγεις την κατάκριση των
άλλων και να συγκαταβαίνεις στις αδυναμίες του αδελφού σου.
* Κάθε
πρόοδο και επιτυχία σ' οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας πρέπει να αποδίδουμε στον
Κύριο και μαζί με τον προφήτη να λέμε: «Μὴ ἡμῖν, Κύριε, μὴ ἡμῖν, ἀλλ' ἡ τῷ ὀνόματί σου δός δόξαν»
(Ψαλμ. ριγ',9).
*
Όποιος θέλει να σωθεί πρέπει να έχει την καρδιά του σε κατάσταση μετανοίας και
συντριβής: «Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον,
καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει» (Ψαλμ. ν', 19).
* Όταν
ο άνθρωπος προσπαθεί να έχει καρδιά ταπεινή και λογισμό ειρηνικό, τότε όλες οι
σκευωρίες του εχθρού μένουν ανενέργητες. Διότι όπου υπάρχει η ειρήνη των
λογισμών, εκεί αναπαύεται ο Ίδιος ο Θεός: «Ἐν ειρήνη ὁ τόπος Αὐτοῦ» (Ψαλμ. οε', 3).
* Η
απελπισία είναι η μεγαλύτερη χαρά του διαβόλου. Είναι αμαρτία θανάσιμη.
*
Όποιος υποφέρει την ασθένειά του με υπομονή και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό,
στεφανώνεται σαν μάρτυς και αγωνιστής.
*
Πρέπει να προσπαθούμε να είμεθα ελεύθεροι από τους ακάθαρτους λογισμούς,
ιδιαιτέρως όταν προσευχόμεθα προς τον Θεό. Διότι δεν μπορεί να συνυπάρχει η
δυσοσμία με την ευωδία.
* Ο
νέος άνθρωπος είναι αδύνατο να μην ταράσσεται από σαρκικούς λογισμούς. Πρέπει
γι' αυτό να προσεύχεται επίμονα στον Θεό, για να σβήσει εγκαίρως την σπίθα των
αισχρών επιθυμιών μόλις εμφανισθεί. Τότε δεν θα δυναμώσει ποτέ η φλόγα.
* Ας
αγαπήσουμε την ταπεινοφροσύνη για να δούμε την δόξα του Θεού, διότι όπου στάζει
η ταπεινοφροσύνη εκεί αναβλύζει η δόξα του Θεού.
*
Χωρίς το φως όλα είναι σκοτεινά και χωρίς την ταπεινοφροσύνη τίποτε δεν υπάρχει
μέσα στον άνθρωπο, παρά μόνο ένα σκοτάδι.
* Για
την αδικία που σου προξενούν οι άλλοι, όποια κι' αν είναι αυτή, δεν πρέπει να
εκδικείσαι, αλλά αντίθετα να συγχωρείς από τα βάθη της καρδιάς σου εκείνον που
σε αδίκησε.
* Δεν
πρέπει να τρέφεις στην καρδιά σου μίσος και αντιπάθεια κατά του πλησίον, που σε
εχθρεύεται. Αλλά να τον αγαπάς και να του κάνεις όσο μπορείς καλό, ακολουθώντας
την εντολή του Χριστού: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν υὑμᾶς» (Ματθ.ε',44).
*
Κατάκρινε πάντοτε τον εαυτόν σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους.
*
Μπορείς να κατακρίνεις μία πράξη κακή, ποτέ όμως εκείνον που την έπραξε.
* Όταν
εγκαταλειφθεί ο άνθρωπος από τον Θεό, τότε ο διάβολος είναι έτοιμος να τον
αφανίσει, όπως αφανίζει η μυλόπετρα το σπόρο του σταριού.
* Η
περιττή μέριμνα για τα βιοτικά πράγματα είναι γνώρισμα άνθρωπου άπιστου και
μικρόψυχου. Και είναι συμφορά εάν εμείς φροντίζοντας οι ίδιοι για τον εαυτό μας
δεν στηριζόμαστε στον Θεό, που προνοεί για μας!
* Η
θλίψις είναι το σκουλήκι της καρδιάς, που κατατρώγει την μητέρα που το γέννησε.
*
Όποιος νίκησε τα πάθη αυτός νίκησε και την θλίψη. Όποιος νικιέται από τα πάθη
δεν θα αποφύγει τα δεσμά της θλίψεως. Όπως ο άρρωστος φαίνεται από το χρώμα του
προσώπου του, έτσι ο εμπαθής από την κατάθλιψη.
* Ο
Κύριος φροντίζει για την σωτηρία μας. Ο ανθρωποκτόνος όμως διάβολος προσπαθεί
να μας οδηγήσει στην απελπισία.
* Δεν
πρέπει να κλονιζόμαστε στην πνευματική ζωή από καμιά εχθρική δύναμη. Αντίθετα
να στηριζόμαστε στα λόγια του Θεού: «Τὸν δὲ φόβον αὐτῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, οὐδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. Κύριον τὸν Θεόν ἡμῶν αὐτόν ἁγιάσωμεν καὶ Αὐτός ἔσται ἡμῖν φόβος.» (πρβλ. Ήσ. η', 12-13).
ΠΗΓΗ: ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
- ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ - ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου
Σεραφείμ. Ἦχος δ’. Ταχὺ
προκατάλαβε.
Χριστῷ ἐκ νεότητος ἀκολουθήσας θερμῶς, εὐχαῖς καὶ δεήσεσιν, ἐν τῇ ἐρήμῳ Σαρώφ, ὡς ἄσαρκος ἤσκησας· ὅθεν τοῦ Παρακλήτου, δεδεγμένος τὴν χάριν, ὤφθης τῆς Θεοτόκου, θεοφόρος θεράπων· διὸ σε μακαρίζομεν, Σεραφεὶμ Πάτερ Ὅσιε.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς