Ο άγιος Στέφανος ήταν Απόστολος του Χριστού και πρώτος των
Μαρτύρων και των Διακόνων· διακρινόταν για τη ρητορική του ικανότητα και την
χριστιανική του δράση. Οι Ιουδαίοι, ακούγοντας το κήρυγμά του τον συκοφάντησαν
και τον διέταξαν να σταματήσει να κηρύττει για τον Χριστό. (Πράξεις των
Αποστόλων, κεφ. στ', 1-8).
Ο πρωτομάρτυς Στέφανος όμως το 34 μ.Χ., υπερασπιζόμενος τη
θεότητα του Χριστού ενώπιον του συνεδρίου των Ιουδαίων, διώχθηκε και οδηγήθηκε
έξω από την Ιερουσαλήμ. Εκεί, ενώ ο μακάριος προσευχόταν ατάραχος, δέχθηκε το
μαρτύριο του λιθοβολισμού· έπεσε στα γόνατα και πλήρης πνεύματος αγίου, πίστεως
και δυνάμεως Θεού, είπε με κραυγή μεγάλη τα τελευταία του λόγια: «Κύριε
Ἰησοῦ, δέξαι το πνεῦμα μου· Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. Καὶ τοῦτο εἰπών ἐκοιμήθη».
Ο άγιος Στέφανος μιμούμενος τον Εσταυρωμένο Χριστό συγχώρησε
τους διώκτες του. Προσευχήθηκε γι’αυτούς. «…Κύριε, μην καταλογίσεις σ’ αυτούς
αυτή την αμαρτία…»
Με τη συγχωρητικότητα και την ανεξικακία, απελευθερώνεται ο
άνθρωπος από τα πάθη και δεν μένει προσκολλημένος στα επίγεια πράγματα. Έτσι
μαθαίνει να ζει ως παιδί του Χριστού, του Θεού της Αγάπης, να συγχωρεί και να
προσφέρει Αγάπη και μακροθυμία προς όλους.
Ας ζητούμε τις πρεσβείες του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, να μας
χαρίζει ο Κύριος υπομονή και αγάπη να αγαπούμε τους εχθρούς μας και να τους
ευεργετούμε, σύμφωνα με το παράδειγμά Του. Μέσα στις θλίψεις και τα παθήματα να
ατενίζουμε τον ουρανό και με πίστη να βλέπουμε τη δόξα του ουρανού.
Δόξα… Ἦχος πλ.
α’. Κυπριανοῦ
Πρωτομάρτυς Ἀπόστολε καὶ Πρωτοδιάκονε, ἡ πύλη τῶν Μαρτύρων, ἡ δόξα τῶν Δικαίων, τῶν Ἀποστόλων τὸ καύχημα· σὺ οὐρανοὺς ἐθεάσω ἀνεῳγμένους, ἐν τῷ σταδίω ἑστώς, καὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ἐκ δεξιῶν ἑστῶτα τοῦ ἀοράτου Πατρός· διό, ὡς Ἄγγελος ἐκλάμψας τῷ προσώπῳ , ἐν χαρᾷ ἀνεκραύγαζες ὑπὲρ τῶν λιθαζόντων. Μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. Καὶ νῦν αἴτησαι, τοῖς ἐκ πόθου εὐφημοῦσί σε, ἱλασμὸν ἁμαρτιῶν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς