«Ἰουλιανῆς
ἀθληφόρου, τοὺς ὑπέρ πίστεως ἀγῶνας, Ἄγγελοι ἐθαύμασαν ὅπως ἐν τῇ γυναικεία φύσει κατήσχυνε, τὸν
τὴν αὐτῆς προμήτορα ἐν Παραδείσῳ θανατώσαντα».
(Ὠδή 9η, τῆς Ἁγίας)
Πανεύφημη μάρτυς και γενναία, περικαλλής αθληφόρος,
περιδέξιος αγνή, αδιάφθορος, καλή, άμωμη και πάνσεμνη κόρη, ομολογήτρια,
καλλιπάρθενος και θεόφρων, πεποικιλμένη αρετών, αγάπησε με θείον έρωτα τον
Νυμφίο Χριστό.
«Ἔρωτι
τετρωμένη τῷ θείῳ ἐκραύγαζες· Χριστόν ἐπείγομαι
φθάσαι τὸν ὡραῖον κάλλει·
ὅθεν βασάνους ὑπομένω, ἀκλινεῖ γηθομένη φρονήματι».
(Ὠδή 6η, τῆς Ἁγίας)
Η Ιουλιανή ήταν κόρη ειδωλολατρών από τη Νικομήδεια. Ήταν
υπάκουη κόρη μέχρι τη στιγμή που θέλησαν να τη μνηστεύσουν με τον Ελεύσιο,
αξιωματούχο της Αντιόχειας, στα χρόνια του Διοκλητιανού. Η Ιουλιανή όμως
αρνήθηκε σθεναρά, διότι την είχε κυριεύσει ο έρωτας για τον επουράνιο Νυμφίο. Η
άρνησή της κατέπληξε τους γονείς της και τον Ελεύσιο, ο οποίος την ερωτεύθηκε
παράφορα και ζητούσε εκδίκηση. Ο Ελεύσιος, αφού ερεύνησε, έμαθε ότι εν αγνοία
των γονέων της είχε γίνει χριστιανή και την κατήγγειλε στον έπαρχο, με αποτέλεσμα
να συλληφθεί και να φυλακισθεί. Και ανέλαβε αυτός ως κριτής και δήμιος.
Μέσα στη φυλακή, παρά τις προσπάθειες του Ελεύσιου να
αποφύγει τον κίνδυνο του θανάτου, η Ιουλιανή προτίμησε να μαρτυρήσει, παρά να
πάρει ειδωλολάτρη σύζυγο. Τότε ο Ελεύσιος με διαταγή του έπαρχου και πολύ
μίσος, την μαστίγωσε ανελέητα. Έκαψε το πρόσωπό της με πυρακτωμένο σίδερο, και
της είπε: «Πήγαινε τώρα στον καθρέπτη να καμαρώσεις την ομορφιά σου». Η
Ιουλιανή ακλόνητη, με ένα ελαφρό μειδίαμα του απάντησε: «Στην ανάσταση των δικαίων,
στα πρόσωπα δεν θα υπάρχουν πληγές και εγκαύματα. Θα υπάρχουν μόνο οι πληγές
των ψυχών από την αμαρτία. Γι' αυτό, Ελεύσιε, προτιμώ τώρα τις πληγές του
σώματος, που είναι προσωρινές, παρά τις πληγές της ψυχής, που βασανίζουν
αιώνια». Τα μαρτύρια δεν άγγιξαν την Ιουλιανή ούτε στην ψυχή αλλά ούτε και στο
σώμα. Στον τόπο του μαρτυρίου, παρευρίσκονταν 500 άνδρες και 130 γυναίκες
ειδωλολάτρες, οι οποίοι βλέποντας τα θαύματα, πίστεψαν στον Χριστό και
αποκεφαλίστηκαν. Τέλος, αποκεφαλίσθηκε και η Ιουλιανή στα δεκαοκτώ της χρόνια.
Αργότερα ο Ελεύσιος, βρέθηκε ναυαγός σε κάποιο άγνωστο νησί,
όπου βρήκε τραγικό τέλος, καθώς τον κατασπάραξε ένα άγριο λιοντάρι.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.
Ταχὺ
προκατάλαβε.
Ὡς νύμφη πανάμωμος καὶ ἀθληφόρος σεμνή, τῷ Λόγῳ νενύμφευσαι τοῦ ἀθανάτου Πατρός, Ἰουλιανὴ ἔνδοξε, σὺ γὰρ φθαρτὸν μνηστήρα παριδοῦσα, ἐμφρόνως ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν καὶ τὸν ὄφιν καθεῖλες· καὶ νῦν ταῖς τοῦ νυμφίου σου τρυφᾶς φαιδρότησι.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς