Όσιος Γεράσιμος ο νέος ασκητής, της Κεφαλληνίας (1509 - 1579)

Ανακομιδή Ιερών λειψάνων του Οσίου Γερασίμου του Νέου Ασκητή {Εορτάζει στις 20 Οκτωβρίου}

 Ο Όσιος Γεράσιμος κατάγεται από τα Τρίκαλα της Κορινθίας από την επίσημη οικογένεια των Νοταράδων του Βυζαντίου. Έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και διακρινόταν για την ευστροφία και την ευφυΐα του. Ήταν ευγενική ψυχή, συμπαθούσε τους φτωχούς συμμαθητές του και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο.

  Όταν μεγάλωσε, περιηγήθηκε διάφορα πνευματικά κέντρα, όπως την Ζάκυνθο, την περιοχή της Κωνσταντινούπολης, το Άγιον Όρος όπου ασκήτεψε, διάφορες Μονές της Ανατολής και στην Ιερουσαλήμ. Εκεί χειροτονήθηκε Διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό και υπηρέτησε σαν νεωκόρος για ένα χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως. Κατόπιν έφυγε και από 'κει και κατέληξε στην τοποθεσία Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ. 

  Στη Μονή αυτή έζησε ασκητικά, βοηθώντας πνευματικά και υλικά τους κατοίκους της Κεφαλονιάς. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Αγίου, με την οποία νουθετούσε έως εσχάτου αναπνοής: “ΤΕΚΝΙΑ ΕΙΡΗΝΕΥΕΤΕ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΚΑΙ ΜΗ ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΦΡΟΝΕΙΤΕ”. Απεβίωσε ειρηνικά στις 15 Αυγούστου του 1579 μ.Χ., σε ηλικία περίπου 70 ετών. Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε το 1580-81 μ.Χ.

 

  Ο Όσιος Γεράσιμος απεβίωσε την 15ην Αυγούστου του έτους 1579 μ.Χ., αλλά επειδή την ημέρα αυτή εορτάζεται η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η εορτή του τελείται την 20ή Οκτωβρίου, στην ανακομιδή του θαυματουργού λειψάνου του. Την ημέρα αυτή αναγράφηκε η μνήμη της κοιμήσεώς του και γίνεται μεγάλο πανηγύρι στην Κεφαλονιά. Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ομαλών Κεφαλληνίας.

Τοῦ Ὁσίου Γερασίμου ταῖς πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Αὐτόμελον.

Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς