«ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον
Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί γεγονός αναστάσιμο, εφόσον η
Παναγία μετέστη, μεταφέρθηκε δηλαδή το σώμα της στα ουράνια δώματα αναστημένο,
χωρίς να υποστεί τη φθορά. Με την Κοίμησή της, η Κεχαριτωμένη Κόρη
επιβραβεύεται για την καθαρότητά της, την μεγάλη αγάπη, την υπακοή στο θέλημα
του Θεού και τη συμμετοχή της στο σωτηριολογικό έργο του Χριστού.
Η μεγάλη αυτή Θεομητορική εορτή συγκλονίζει κάθε πιστή ψυχή,
καθώς προετοιμάζεται με τις καθημερινές Παρακλήσεις, τη νηστεία και τη
μυστηριακή ζωή.
Η μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου δηλώνει αφ’ ενός τη
μετάβασή της «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν» (Ἰωάν. 5, 24) και
αφ’ ετέρου ότι με την Κοίμησή της δεν εγκατέλειψε τον κόσμο, αλλά παραμένει στη
ζωή των παιδιών της ως σκέπη και παραμυθία. Ο μεσιτικός και πρεσβευτικός της
ρόλος είναι αδιάψευστη πίστη και μαρτυρία κάθε αγωνιζόμενου χριστιανού, ο
οποίος εμπιστεύεται τα αιτήματά του στην Παναγία ως Μητέρα και αποζητεί διέξοδο
και λύτρωση μέσω Αυτής.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε·
μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
(= Όπως στη Θεία Γέννηση η Παναγία εφύλαξε
την παρθενία, έτσι και με την Κοίμησή της δεν εγκατέλειψε τον κόσμον. Αυτή η
Μητέρα της ζωής μετέστη προς την αληθινή ζωή και με τις δικές της πρεσβείες
σώζει τις ψυχές μας και τις οδηγεί στη λύτρωση).
Ας ετοιμασθούμε κι εφέτος να τιμήσουμε και να δοξολογήσουμε
την Παναγία Μητέρα μας στην πάσνσεπτη Κοίμησή της μαζί με όλους τους Αγίους,
τις Ουράνιες δυνάμεις, τους Αγίους Αποστόλους. Κάθε πιστή ψυχή ας δεηθεί
εκτενώς μαζί με το μελωδό Θεοφάνη: «…μὴ
ἐπιλάθου (=μὴν λησμονήσεις), Δέσποινα, τῶν
πιστῶς ἑορταζόντων, τὴν παναγίαν σου Κοίμησιν». Ἀμήν. (Δοξαστικὸ τῆς Λιτῆς της Κοιμήσεως).
Η Πανάχραντος και Αειπάρθενος Θεοτόκος να μας σκέπει και να
μας καθοδηγεί στην εν Χριστώ ζωή.
Αμήν.
Χρόνια Πολλά κι
ευλογημένα!
Ἀπολυτίκιον
προεόρτιον.
Λαοὶ προσκιρτήσατε, χείρας κροτοῦντες πιστῶς, καὶ πόθω ἀθροίσθητε, σήμερον χαίροντες, καὶ φαιδρὼς ἀλαλάζοντες, πάντες ἐν εὐφροσυνη, τοῦ Θεοῦ γὰρ ἡ Μήτηρ, μέλλει τῶν ἐπιγείων, πρὸς τὰ ἄνω ἀπαίρειν, ἐνδόξως ἣν ἐν ὕμνοις ἀεί, ὡς Θεοτόκον δοξάζομεν.
Δοξαστικόν τῆς ἑορτῆς.
Δόξα Πατρί
….Καὶ νῦν… Ἦχος πλ.
β‘.
Τῇ ἀθανάτῳ σου Κοιμήσει, Θεοτόκε Μήτηρ τῆς ζωῆς, νεφέλαι τοὺς Ἀποστόλους, αἰθερίους διήρπαζον΄ καὶ κοσμικῶς διεσπαρμένους, ὁμοχώρους παρέστησαν τῷ ἀχράντῳ σου σώματι΄ οἳ καὶ κηδεύσαντες σεπτῶς, τὴν φωνὴν τοῦ Γαβριήλ, μελῳδοῦντες ἀνεβόων΄ Χαῖρε κεχαριτωμένη, Παρθένε Μήτηρ ἀνύμφευτε, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Μεθ’ ὧν ὡς Υἱόν σου καὶ Θεὸν ἡμῶν, ἱκέτευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς