ἐπάκουσον τῆς οἰκτρᾶς μου δεήσεως καὶ μὴ καταισχύνης με ἀπό τῆς προσδοκίας μου, ἡ μετά Θεόν ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς. Τὸν βρασμόν τῆς σαρκός μου κατάσβεσον. Τὸν ἐν τῆ ψυχῆ μου ἀγριότατον κλύδωνα κατεύνασον. Τὸν πικρόν θυμόν καταπράϋνον. Τὸν τύφον καὶ τὴν ἀλαζονείαν τῆς ματαίας οἰήσεως ἐκ τοῦ νοός μου ἀφάνισον. Τὰς νυκτερινάς φαντασίας τῶν πονηρῶν πνευμάτων καὶ τὰς μεθημερινάς τῶν ἀκαθάρτων ἐννοιῶν προσβολάς ἐκ τῆς καρδίας μου μείωσον. Παίδευσόν με τὴν γλῶσσαν λαλεῖν τὰ συμφέροντα. Δίδαξον τοὺς ὀφθαλμούς μου βλέπειν ὀρθῶς τῆς ἀρετῆς τὴν εὺθύτητα. Τοὺς πόδας μου τρέχειν ἀνυποσκελίστως ποίησον τὴν μακαρίαν ὁδόν τῶν τοῦ Θεοῦ ἐντολῶν. Τὰς χείρας μου ἁγιασθῆναι παρασκεύασον, ἵνα ἀξίως αἴρω αὐτάς πρὸς τὸν Ὕψιστον. Κάθαρόν μου τὸ στόμα, ἴνα μετά παρρησίας ἐπικαλεῖται Πατέρα Τὸν φοβερόν Θεόν καὶ πανάγιον. Ἄνοιξόν μου τὰ ὦτα, ἵνα ἀκούω αἰσθητῶς καὶ νοητῶς τὰ ὑπέρ μέλι καὶ κηρίον γλυκύτερα τῶν ἁγίων Γραφῶν λόγια, καὶ βιῶ κατ’ αὐτά ἀπό σοῦ κραταιούμενος. Διά γάρ
σοῦ,
πανύμνητε καὶ ὑπεράγαθε Δέσποινα, περισώζεται πᾶσα βροτεία φύσις αἰνοῦσα καὶ εὐλογοῦσα Πατέρα, Υἱόν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὴν παναγίαν Τριάδα καὶ ὁμοούσιον, πάντοτε, νῦν καί ἀεί καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Η Υπεραγία Θεοτόκος καθοδηγεί τα βήματα όλων των πιστών που
την επικαλούνται. Ως Οδηγήτρια «ἐξ ἧς θεία χάρις προέρχεται ὡς μάννα, τάς τῶν πιστῶν καρδίας, ἀεί ἐκτρέφουσα» (=χαριτώνει και
τρέφει τις καρδιές των πιστών με το ουράνιο μάννα).
Είναι η Μητέρα του Ενανθρωπήσαντος Ιησού, που προσφέρει στον
πληγωμένο από την αμαρτία άνθρωπο τα δώρα της ελπίδας, της λύτρωσης και της
σωτηρίας. Είναι η αληθινή και φιλόστοργος Μητέρα όλων των ανθρώπων, που ακούει
την κραυγή των μετανοημένων και πονεμένων ψυχών, αγκαλιάζει, παραμυθεί και
διδάσκει τον τρόπο και τον δρόμο επιστροφής προς τον Υιόν της και Θεό μας.
Η Αειπάρθενος Μαρία είναι η μία και αληθινή ζωή, που μας
διδάσκει την ταπείνωση, την πραότητα, την αγάπη, την υπακοή, την υπομονή, τη σιωπή, την ειρήνη·
που μας δείχνει την αληθινή πορεία και προσεύχεται για μας και για την ειρήνη
του κόσμου.
Σεβόμαστε, τιμούμε και αγαπάμε την Κεχαριτωμένη Παναγία μας,
γιατί είναι η πηγή της σωτηρίας μας, μετουσιώνει τις ελπίδες και τους πόθους
της ανθρώπινης ψυχής και λειτουργεί ως μεσολαβητής και πρεσβευτής των δεήσεων
και παρακλήσεών μας.
Στις πρεσβείες Της στηρίζεται όλη η προσευχόμενη Εκκλησία και
της παραδίδει κάθε αίτημά της.
«Ὑπεραγία
Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς».
Κοντάκιον. ὁ α’ χορὸς. Ἦχος β’.
Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε, Μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς