Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ δείξας τό ἔλεός Σου ἐν πᾶσι τοῖς προσιοῦσι σοι καί ἐξαιτουμένοις τοῦτο, ὁ εὐμήχανος καί ποικίλα ἔχων τῆς σωτηρίας τά φάρμακα, «ὁ πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεός πάσης παρακλήσεως, ὁ παρακαλῶν ἠμᾶς ἐπί πάση τῆ θλίψει ἡμῶν», ὁ διά τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ πληροφορήσας ἡμᾶς ὅτι «οἰκτίρμων» ὑπάρχεις καί πολυέλεος, «ὁ ἐλεῶν πάντας, ὅτι πάντα δύνασαι καί παρορῶν ἁμαρτήματα ἀνθρώπων εἰς μετάνοιαν», ὁ παρακινήσας τόν προφητάνακτα Δαυΐδ εἰπεῖν• «καθαρισθήσομαι ἀπό ἁμαρτίας μεγάλης» τῆ δυνάμει σου, ὁ μή θέλων τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, πρόσδεξαι ἐν ταύτη τῆ ὥρα τήν δέησιν ἡμῶν ὑπέρ τοῦ Ἔθνους καί τῆς Πατρίδος ἡμῶν.
Πάντες γάρ οἱ ὁμοπάτριδες κείμεθα ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς τῶν θλίψεων ὀδυνόμενοι ἐπί τῆ χλεύη καί καταφρονήσει τῆς φιλτάτης ἡμῶν πατρίδος, οὐ μήν ἀλλά καί τῆ δυστυχία τῶν κατοίκων αὐτῆς.
Ὄντως ἐκ τέ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν καί ἐκ τῆς ἐνεστώσης οἰκονομικῆς ἀνάγκης καί τῆς πνευματικῆς κρίσεως τῶν Ἐθνῶν κατέστημεν ἄνθρωποι θλίψιν μόνιμον ἔχοντες καί…
Ἔθνος ὑπό τῶν ἄλλων Ἐθνῶν ὀνειδιζόμενον. Δός, οὔν, ἡμῖν, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν ἄνεσιν βίου, πάντα τά
χρειώδη τῆς κάθ’ ἡμέραν ἐπί τῆς γῆς ἡμῶν διαβιώσεως, μετάνοιαν διά τάς παραλείψεις καί ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐλευθερίαν ἐκ τῶν πολλῶν δυσοιώνων λογισμῶν, πίστιν βεβαίαν πρός
Σέ, ἐλπίδα ἐπί τά βελτίω τῶν ὀχληρῶν ἡμῶν καταστάσεων ἀκαταίσχυντον, χαράν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν σταθηράν.
Ἐξάγαγε ἡμᾶς ἐκ τῶν λυπηρῶν ἐπί τά θυμηδέστερα, ἐκ τῶν στενωπῶν τῆς ἀπελπισίας εἰς τόν δίαυλον τοῦ θάρσους, ἐκ τῆς ὀλισθηρᾶς ὁδοῦ τῆς ἀπωλείας εἰς τήν ἀτραπόν τῆς σταθερότητος, ἐκ τῆς ἀπιστίας εἰς τήν πίστιν, φανερῶν τοῖς πᾶσι τόν δρόμον τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.
Ὅτι σύ εἶ ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῶ καί τῷ Ἁγίω Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
* Τήν ὡραία αὐτή εὐχή, σέ ἐκκλησιαστική γλώσα, συνέταξε ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης Ἰωήλ, δόκιμος ὑμνογράφος.
http://www.orthodoxiagkalia.gr
Εμείς παραθέτουμε, σαν μια ακτίνα ελπίδας και αισιοδοξίας,
αλλά και αγωνιστικότητος, τα θεοφώτιστα λόγια του Αγίου Γέροντα Παϊσίου, από
τον Β' τόμο των λόγων του, που εξέδωσε το μοναστήρι της Σουρωτής. Ας είναι ως
φυλαχτό μας.
''Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξει νέα βλαστάρια.
Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι
άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής. Και ο καλός Θεός μας ανέχεται,
και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής, μας
δίδουν ελπίδα. Μην φοβάστε. Περάσαμε σαν Έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε,
και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός
μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα
χρόνια. Μια μπόρα θα είναι''!
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς