Από τις Διδαχές των Αγίων Αποστόλων
Δύο είναι οι δρόμοι, ο ένας της ζωής και ο άλλος του θανάτου
και η διαφορά είναι μεγάλη ανάμεσα στους δύο δρόμους.
Η οδός της ζωής είναι η εξής: πρώτον αγαπήσεις τον Θεόν τον
ποιήσαντα σε, δεύτερον τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Και πάντα όσα εάν θελήσεις
να μη σου κάμουν, μην τα κάνεις κι εσύ στους άλλους. Και αυτών των ρητών η
διδαχή είναι η εξής· «Ευλογείτε τους καταρωμένους ημίν και προσεύχεσθε υπέρ των
εχθρών υμών και νηστεύετε υπέρ των διωκόντων υμάς» Αλλά σεις φιλείτε τους
μισούντας υμάς και δεν θα έχετε εχθρό. Εάν σε ραπίσει κανείς εις την δεξιάν
σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην και έσει τέλειος. Αν σου πάρει κανείς το
ιμάτιό σου, δώσε του και τον χιτώνα. Παντί τω αιτούντι σε δίδου και μη απαίτει·
διότι σ’ όλους θέλει ο Πατήρ να δίνεις από όσα έχεις χαρίσματα. Μακάριος όποιος
δίνει, κατά την εντολή.
Η δευτέρα δε εντολή της διδαχής είναι ου φονεύσεις, ου
μοιχεύσεις, να μην ασελγήσεις, να μην πορνεύσεις, ου κλέψεις, να μη
χρησιμοποιήσεις μάγια, να μη
φαρμακώσεις, να μη σκοτώσεις το παιδί στην κοιλιά ή αφού γεννηθεί…
Ουκ επιθυμήσεις τα του πλησίον, ουκ επιορκήσεις, ου
ψευδομαρτυρήσεις, να μη κακολογήσεις, να μην κρατήσεις μνησικακία. Να μην είσαι
δίγνωμος ούτε δίγλωσσος. Να μην είσαι πλεονέκτης ούτε άρπαξ ούτε υποκριτής ούτε
κακοήθης ούτε περήφανος. Να μη μισήσεις κανένα άνθρωπο, αλλά άλλους μεν να τους
ελέγξεις, για άλλους να προσευχηθείς κι άλλους να τους αγαπήσεις πάνω από την
ψυχή σου.
Τέκνο μου, απόφευγε κάθε τι το πονηρό. Μη γίνεσαι οργίλος,
διότι η οργή οδηγεί στον φόνο, μήτε ζηλιάρης μήτε φιλόνικος μήτε θυμώδης· διότι
απ’ όλα αυτά γίνονται οι φόνοι. Μην προσέχεις στις οιωνοσκοπίες, διότι οδηγούν
στην ειδωλολατρία. Μην είσαι ψεύτης, διότι τα ψέματα οδηγούν στην κλοπή, μήτε
φιλάργυρος μήτε κενόδοξος, διότι απ' όλα αυτά γίνονται οι κλοπές. Τέκνο μου, να
μην είσαι γογγυστής, διότι αυτό οδηγεί στη βλασφημία, μήτε αυθάδης μήτε
πονηρόμυαλος. Αλλά να είσαι πράος, διότι «οι πραείς κληρονομήσουσι την γην». Να
είσαι μακρόθυμος και ελεήμων και αγαθός και να τρέμεις πάντα τους λόγους που
άκουσες. Να μην υψώνεις τον εαυτό σου και να μη δώσεις στην ψυχή σου θράσος. Να
μην κολληθεί η ψυχή σου στους δοξασμένους του κόσμου, αλλά να θέλγεσαι στη
συντροφιά δικαίων και ταπεινών. Ό,τι σου συμβαίνει, να το δέχεσαι ως καλό,
ξέροντας ότι τίποτε δεν γίνεται χωρίς να το επιτρέπει ο Θεός.
…Να μη σηκώσεις τη φροντίδα σου από τον γυιο σου ή την κόρη
σου, αλλά από τα τρυφερά τους χρόνια να τους διδάξεις τον φόβο του Θεού. Να
μισήσεις κάθε είδος υποκρισίας και κάθε τι που δεν είναι αρεστό στον Κύριο. Να
μην παραβείς τας εντολάς Κυρίου, να φυλάξεις όσα παρέλαβες, μήτε προσθέσεις τι
μήτε αφαιρέσεις. Να εξομολογείσαι τα παραπτώματά σου και να μην έρχεσαι στην
προσευχή με συνείδηση ρυπαρή. Αυτός
είναι ο δρόμος της ζωής.
Και ο δρόμος του θανάτου είναι ο έξής : πρώτα απ' όλα είναι,
πονηρός και μεστός από κατάρα- φόνοι, μοιχείαι, επιθυμίαι, πορνείαι, κλοπαί,
ειδωλολατρείες, μαγείες, φαρμακίες, άρπαγες, ψευδομαρτυρίες, υποκρισίες,
διπλοκαρδία, δόλος-, υπερηφάνεια, κακία, αυθάδεια, πλεονεξία, αισχρολογία,
ζηλοτυπία, θρασύτης, καύχησις, αλαζονεία, αφοβία. Εκεί περπατούν όσοι διώκουν
τους αγαθούς, μισούν την αλήθεια, αγαπούν το ψεύδος, δεν ξέρουν τον μισθό της
δικαιοσύνης, δεν κολλώνται στο αγαθό ούτε σε δίκαιη κρίσι, δεν αγρυπνούν στο
αγαθό, αλλά στο πονηρό. Απ’ αυτούς είναι μακριά η πραότης και η υπομονή, μάταια
αγαπώντες, διώκοντες ανταπόδομα. Δεν ελεούν τον πτωχό, δεν συμπονούν τον
βασανισμένο, δεν κουράζονται με τον κουρασμένο, δεν αναγνωρίζουν τον δημιουργό
τους. Φονείς τέκνων. Καταστρέφουν το πλάσμα του Θεού. Μένουν ανάλγητοι σ’ όσους
έχουν ανάγκη, καταθλίβουν τον αδικούμενο, χαϊδεύουν τους πλουσίους, κρίνουν
ανελέητα τους πένητες, βρίθουν από αμαρτία. Είθε να σωθείτε, τέκνα, απ’ όλα
αυτά. Κύτταξε, μη τις σε πλανήσει από τον δρόμο αυτής της διδαχής και σε
ξεστρατίσει με τη διδασκαλία του από το θέλημα του Θεού. Αν μπορείς να βαστάς
όλο τον ζυγό του Κυρίου, θα είσαι τέλειος. Αν δεν μπορείς ολόκληρον, βάσταξέ
τον όσο μπορείς. Όσο για τη νηστεία, κράτα την όσο αντέχεις. Από τα σφάγια των
θυσιών πρόσεχε πολύ, διότι είναι λατρεία
ανύπαρκτων θεών.
Ταῖς τῶν Ἁγίων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων πρεσβείαις,
ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀμήν.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’.
Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς δωδεκάπυρσος, λυχνία ἔλαμψαν, οἱ Δωδεκάριθμοι, Χριστοῦ Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος σὺν Λουκᾶ, Ἀνδρέας καὶ Ἰωάννης, Βαρθολομαῖος Φίλιππος, σὺν Ματθαίω καὶ Σίμωνι, Μᾶρκος καὶ Ἰάκωβος, καὶ Θωμὰς ὁ μακάριος, καὶ ηὔγασαν τοὺς πίστει βοώντας χαίρετε
Λόγου οἱ αὐτόπται.
Δόξα
Πατρί… Ἦχος πλ. δ’ Κοσμᾶ Μοναχοῦ
Ἣν διήλθετε κτίσιν φωτίσαντες, οἱ τοῦ Σωτῆρος Μαθηταί, τὴν πλάνην τῶν εἰδώλων, ὡς ὕλην καταφλέξαντες τοῖς διδάγμασιν ὑμῶν, τὰ ἔθνη ἐξ ἀγνωσίας βυθοῦ, πρός τὴν θείαν γνῶσιν, σαγηνεύσαντες ἐσώσατε, καὶ νῦν πρεσβεύσατε Χριστῷ, ὅπως ἵλεως γένηται ἡμῖν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς