Τρεις Άγιοι Ιεράρχες και ασκητές, Μεγάλοι Πατέρες και
Ποιμένες, Οικουμενικοί Διδάσκαλοι, Πανεπιστήμονες, Συγγραφείς και Ρήτορες,
Προστάτες των Γραμμάτων και της Παιδείας, σοφοί Παιδαγωγοί και σύμβουλοι ζωής,
πολύφωτοι αστέρες πνευματικοί. Ασυμβίβαστοι με το κακό, την αδικία της εξουσίας
και την αίρεση, Υποστηρικτές των αδικουμένων, Εμψυχωτές του λαού, Κοινωνικοί
εργάτες.
Μέγας Βασίλειος: Ο Ιεράρχης της οργανωμένης φιλανθρωπίας.
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Ο γίγαντας που σήκωσε στους ώμους του την Ορθοδοξία.
Ιερός Χρυσόστομος: Ο υπέρμαχος της αλήθειας και της δικαιοσύνης.
Οι τρεις Ιεράρχες
υπήρξαν ακούραστοι εργάτες του Ευαγγελίου, σοφοί άνθρωποι των γραμμάτων
αλλά και πνευματικοί ηγέτες ενός ολόκληρου λαού. Το έργο τους υπήρξε πολύπλευρο
και ανεπανάληπτο. Η μεγαλύτερη όμως προσφορά είναι ότι πέρασαν σε όλο τον κόσμο
το μήνυμα ότι η ανθρώπινη επιστήμη και μόρφωση είναι σημαντική και απαραίτητη,
πολύ πιο σημαντική όμως είναι η γνώση του Θεού που είναι η «αληθής σοφία». Αυτή
αποκτάται με τη μελέτη της Αγίας Γραφής, θρησκευτικών βιβλίων και τη συμμετοχή
μας στα μυστήρια της Εκκλησίας. Μας θυμίζουν ότι η αληθινή μόρφωση συμβαδίζει
πάντα με το δρόμο προς τον Χριστό.
Και σήμερα η Παιδεία δεν μπορεί να προωθηθεί χωρίς τα ιδανικά,
χωρίς τις αξίες της ζωής, χωρίς το Θεό. Άθεος Παιδεία σημαίνει καταστροφή της
Παιδείας. Ας αξιοποιήσουμε τις διδαχές των Μεγάλων Ιεραρχών κι ας μαθητεύσουμε
στη ζωή και στους λόγους, που αποτελούν πνευματική κληρονομιά στην οικουμένη.
Ζητούμε τις πρεσβείες των Αγίων Τριών Ιεραρχών, ώστε να
βρούμε κι εμείς το δρόμο προς τον Χριστό, που είναι το Φως το αληθινό και
φωτίζει το νου και την ψυχή του ανθρώπου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’
Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τοὺς τὴν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τοὺς μελιῤῥύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τοὺς τὴν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι
καταρδεύσαντας, Βασίλειον τὸν μέγαν, καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, σὺν τῷ κλεινῷ Ἰωάννῃ, τῷ τὴν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν, αὐτοὶ γὰρ τῇ Τριάδι, ὑπὲρ ὑμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσιν.
ΑΙΝΟΙ. Ἦχος β’ –
Ποίοις εὐφημιῶν
στέμμασι
Ποίοις ὑμνῳδιῶν κάλλεσιν, ἀναδήσωμεν τοὺς θεοφόρους; τοὺς οὐρανομύστας καὶ κήρυκας, τῆς ὀρθοδοξίας ὑπάρχοντας· τοὺς ἀκραιφνεστάτους θεολόγους· τὸν μέγαν ἱεροφάντορα Βασίλειον· τὸν θεῖον, καὶ θεοῤῥήμονα Γρηγόριον· καὶ Ἰωάννην τὸν πάνυ, τὸν χρυσοῦν τὴν γλῶτταν, οὓς ἐδόξασεν ἡ Τριάς, ἀξίως ὁ Κύριος, ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς